Non pasaran!

Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΣ

Διαβάζοντας κάποιες από τις απόψεις για το αύριο του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα δημόσιο διάλογο που έχει έτσι κι αλλιώς αρχίσει, μένει κανείς κατάπληκτος από την ικανότητα της αριστεράς (ανανεωτικής κατά τα άλλα…) να επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Γιατί πολλά από όσα ακούγονται σήμερα, για την υπεράσπιση της «αυτονομίας» του ΣΥΝ, που «απειλείται» από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ακουστεί πριν πολλά χρόνια για την τότε… απειλούμενη από το Συνασπισμό αυτονομία του ΚΚΕ.

Σε τι αναφέρεται η συζήτηση; Στην ανάγκη να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα βήμα μπρος, για να μην κάνει (άλλα) δυο βήματα πίσω. Να εξασφαλίσει ένα πιο συλλογικό χαρακτήρα, να δώσει κάποια δικαιώματα στον κόσμο του, να διαμορφωθεί από ένα σχήμα κορυφών σε μια πολύχρωμη  πάντα, αλλά πιο συμπαγή, πιο «από τα κάτω», πολιτική οντότητα.

Τι φοβερό έχει αυτός ο εντελώς αριστερός προβληματισμός; Γιατί προκαλεί ρίγη υπεράσπισης ιερών και οσίων ακόμα και η συζήτησή του; Πόθεν η απειλή για την αυτόνομη ύπαρξη και δράση του Συνασπισμού; Αδύνατο να το καταλάβει όποιος δεν φοράει τα ειδικά ματογυάλια τάσεων και καταστάσεων. Και, πολύ περισσότερο, αδύνατο να καταλάβει το μαχητικό οίστρο που οδηγεί ορισμένους σε ένα μάλλον αστείο “non pasaran».

Non pasaran, εντάξει. Ακόμα κι ο Χαραλάμπης αρνήθηκε την παντρειά με το ζόρι. Αλλά non pasaran γιατί; Γιατί, λέει, δεν προβλέπεται στην ιδρυτική συμφωνία. Ή γιατί «εμείς μόνο μια κάρτα μέλους μπορούμε να έχουμε, αυτή του ΣΥΝ». Ή γιατί δεν μπορεί να υπονομεύεται ο αυτόνομος χαρακτήρας του ΣΥΝ. Ή γιατί «δεν δεχόμαστε πραξικοπήματα».

Προφανώς δεν γίνεται έτσι σοβαρή συζήτηση. Ο κομματικός πατριωτισμός (και μάλιστα σε εποχές δογματικής παντοδυναμίας) δεν εμπόδισε ούτε τη δημιουργία του ΕΑΜ (με μέλη και όργανα και συλλογικές διαδικασίες!), ούτε τη δημιουργία της ΕΔΑ, ούτε τη δημιουργία του Συνασπισμού. Από τον οποίο το ΚΚΕ αποχώρησε επικαλούμενο το δικό του κομματικοπατριωτικό "non pasaran".

Μπορούν, εν ολίγοις, όσοι το επιθυμούν, να διδαχτούν και από λάθη, αλλά και από πρωτότυπα για την εποχή τους ενωτικά εγχειρήματα. Το θέμα όμως «τότε», όπως και τώρα, είναι απέναντι σε ποιον και ποιος υπερασπίζεται την κομματική αυτονομία. Και μάλλον αλλού πρέπει να επικεντρώσουν σήμερα την προσοχή τους οι φρουροί του αριστερού ΣΥΝ και όχι στον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ…