Παίξτε μπάλα ρε

Της ΚΑΙΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΤΟΥ*

Το σκορ του ΣΥΡΙΖΑ - 4,7% - στις πρόσφατες εκλογές, αντιμετωπίσθηκε ψύχραιμα, αν και με πολλή απογοήτευση, από τα μέλη του.

Ψύχραιμα γιατί δεν το είδαμε και ως καταστροφή. Πολλοί από μας έχουμε δει και χειρότερα. Με μεγάλη απογοήτευση γιατί, ενώ παίξαμε γερά σ’ όλο τον αγώνα, στο τέλος χάσαμε το ματς, και μάλιστα στα πέναλτυ…. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν παρών σ’ όλο το γήπεδο τον ενάμιση χρόνο που πέρασε από τις τελευταίες εκλογές: πάλεψε δίπλα στους πολίτες της Καβάλας για τον λιθάνθρακα, μαζί με τους Αθηναίους για ανοιχτούς χώρους και πλατείες, για τον Βοτανικό, για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, για την αναβάθμιση της καψαλισμένης απ’ άκρη σ’ άκρη Ηλείας.

Ήτανε δίπλα και όχι απέναντι στην εξεγερμένη νεολαία του Δεκέμβρη, καταδίκασε τη χρήση βίας από όλες τις πλευρές, πρότεινε λύσεις για το μεταναστευτικό, για τον εκδημοκρατισμό των αστυνομικών δυνάμεων, διαδήλωσε για την Κωνσταντίνα Κούνεβα και για την παράνομη εισβολή στη Γάζα. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε πόρτες και παράθυρα στην κοινωνία δίνοντας της διεξόδους. Τι έγινε όμως στην παράταση; Γιατί δεν βάλαμε γκολ;

Κουραστήκαμε; Δεν είχαμε την «καλή φυσική κατάσταση» που χρειάζονται τα 90 λεπτά; Μας έφταιξε η εξέδρα; Μας έφταιξε ο διαιτητής ; Ο προπονητής έκανε καλές επιλογές στρατηγικής αλλά και παικτών για να την εκτελέσουν;

Λίγο απ’ όλα, όπως πάντα στο ποδόσφαιρο. Δεν διαθέτουμε, ως χώρος, την ατέλειωτη στρατιά κρατικοδίαιτων κομματικών στελεχών - όπως ως γνωστόν συμβαίνει με τα κόμματα του δικομματισμού. Δεν διαθέτουμε τηλεοπτικό σταθμό - και σίγουρα αν διαθέταμε δεν θα τον χρησιμοποιούσαμε για πλύση εγκεφάλου άρα ισοπαλία εδώ.

Η εξέδρα πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν ήταν καν αδιάφορη. Ήταν απούσα!!! Παρ’ όλο που παίζαμε στην έδρα μας , γιατί η Ευρώπη των εργαζομένων είναι η δική μας Ευρώπη, μας έλειπε η ενθάρρυνση της νεολαίας, που απείχε μαζικά. Ίσως φταίμε και μεις, που δεν την πείσαμε ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αγωνισθεί κανείς….. Ότι το «τσεκούρωμα» δεν είναι αθλητική συμπεριφορά. Ο έξυπνος τρόπος χειρισμού της μπάλας έχει περισσότερο θέαμα, θέλει μυαλό και ομαδικότητα και ας χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να τον κατακτήσεις.

Ο διαιτητής ήταν σίγουρα εχθρικός: η παγκόσμια κρίση, οικονομική και κοινωνική, οδήγησε πανευρωπαϊκά σε συντηρητική αναδίπλωση. Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος: είτε μας κάνει επιθετικούς είτε μας κάνει να το βάλουμε στα πόδια. Στην πρώτη περίπτωση κερδίζει η Χρυσή Αυγή, στη δεύτερη το ΛΑΟΣ. Η αριστερά είναι χαμένη και στις δύο περιπτώσεις.

Στην Ελλάδα, το επεισόδιο με το Κοράνι και την αστυνομική αναλγησία έβγαλε στις τηλεοπτικές οθόνες εικόνες - πραγματικές - από το δράμα που ζουν και στο οποίο συμπρωταγωνιστούν, μετανάστες, χρήστες, πολιτικοί πρόσφυγες, κάτοικοι και εργαζόμενοι στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ίσως γι’ αυτό και τα χειρότερα αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Τώρα στο θέμα του προπονητή και στα δικά μας λάθη. Εδώ, παίζουν οι διαφορές: στο ποδόσφαιρο ο προπονητής έχει τον πρώτο λόγο, για μην πω το μοναδικό. Πώς εξελέγη η ενδεκάδα; Είπε, ανεμπόδιστα, την άποψη της η βάση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ; Υπήρξαν φάουλ; Μήπως η διοίκηση της ομάδας επηρέασε την επιλογή του ενός ή του άλλου παίκτη; Ο σέντερ φορ δεν έβαλε γκολ, αυτό είναι σίγουρο. Υπήρξε όμως ομαδικό παιχνίδι; Δόθηκαν οι πάσες εκεί που έπρεπε και όταν έπρεπε; Ποιος παίκτης έχασε ευκαιρίες; Και να μην ξεχνάμε ότι η ομάδα είναι και καινούργια... Δεν έχει προφτάσει να «δέσει»…

Ο καθένας μας θα δώσει τις δικές του απαντήσεις. Τι στο καλό, όλοι ποδοσφαιρόφιλοι είμαστε.

Πάντως το σίγουρο είναι ότι έναν καλό προπονητή δεν τον απολύεις με την πρώτη αποτυχία. Προπονητές που έχουν κερδίσει τίτλους είναι πολύτιμοι.

Και να μην ξεχνάμε ότι έρχεται και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, σύντομα. Θα βρεθούμε μπροστά σε καινούργιους αγώνες, σκληρότερους ακόμα και με μεγαλύτερα ονόματα. Χρειάζεται αξιοποίηση όλου του δυναμικού της ομάδας. Νεότεροι παίκτες για να αντέξουν τη σωματική κούραση αλλά και μεγαλύτεροι για να προσφέρουν πείρα και σοφία στο παιχνίδι που το ξαναείπαμε: είναι έξυπνο, διασκεδαστικό και ΟΜΑΔΙΚΟ.

Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε για να είναι εκεί η κερκίδα.

*Η Καίτη Νικόλατου είναι μέλος της Γραμματείας του τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΝ