Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Ο συγκεκριμένος πίνακας θα έπρεπε ίσως να τυπωθεί σε αφίσα και να αναρτηθεί για διδακτικούς λόγους στα κατά τόπους γραφεία του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, στην προβληματισμένη Κουμουνδούρου, αλλά και στην αίθουσα που συνεδριάζει από χτες η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ. Να τον βλέπουν οι καθ' ύλην αρμόδιοι, που αναζητούν για άλλη μια φορά το πολιτικό στίγμα της αριστεράς και να διαπιστώνουν τουλάχιστον το σημερινό στίγμα της στο πέλαγος της κοινωνίας.
Δυστυχώς ο πίνακας αυτός της Metron Analysis δεν δείχνει την αριστερά ούτε κάτω από τις προσδοκίες, ούτε κάτω από τις παλιότερες δημοσκοπήσεις, ούτε τίποτε από αυτά τα περιπεπλεγμένα: απλώς κάτω τη δείχνει. Καθαρά κάτω και πολύ πιο κάτω από το ήδη κάτω αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Τελεία και παύλα.
Μπορεί βέβαια να σκεφτεί κανείς ότι μια δημοσκόπηση δεν είναι παρά η φωτογραφία της στιγμής. Σωστά! Ακριβώς γι' αυτό όμως μπορεί μια δημοσκόπηση να είναι και μια προειδοποίηση της στιγμής: κάτι κάνετε στραβά αυτή τη στιγμή και σας έχει πάρει ο κατήφορος. Κοιτάξτε τι θα κάνετε με την επόμενη στιγμή, γιατί οι πολιτικές στιγμές είναι μετρημένες και μια, δυο, τρεις κακές στιγμές θα το κάνουν το στίγμα σας απλώς μπιπ-μπιπ από μαύρο κουτί!
Μετά ταύτα, μία από τα ίδια. Πάλι κηρύγματα και ρητορείες:
Πρώτον, είναι ολοφάνερο πως ότι έγραψε στις ευρωεκλογές δεν έχει σκοπό να ξεγράψει από μόνο του. Ισχύει κι εδώ ο νόμος του Μέρφι, πως όταν τα πράγματα (δείχνουν ότι) δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, θα γίνουν. Το σχετικά διακριτικό «στρίβειν δια της αποχής» (στις ευρωεκλογές) τείνει να εξελιχθεί σε άτακτη φυγή μπροστά στις εθνικές εκλογές. Κι αν η τάση αυτή επιβεβαιωθεί και παγιωθεί, τότε…
Δεύτερον, ούτε η στρατηγική απασχολεί αυτή τη στιγμή την «κοινωνία» -εν ονόματι της οποίας διαπράττονται στις μέρες μας τόσοι αριστεροί προβληματισμοί- ούτε η πολιτική, ούτε καν η τακτική, ή τα πρόσωπα. Ο «καυγάς» για τη στρατηγική, ο «καυγάς» για την πολιτική, ο «καυγάς» για την τακτική και τα πρόσωπα, είναι αυτό που φτάνει στην κοινωνία. Ο «καυγάς» είναι αυτό που μένει, που διαμορφώνει την εικόνα της αριστεράς, που θάβει κάτω από τίτλους και εμπρηστικές εξυπνάδες και δηλώσεις και αντιπαραθέσεις την πολιτική ουσία, που απογοητεύει, που διώχνει.
Τρίτον, και τι να κάνουν δηλαδή; Να το βουλώσουν όλοι εν ονόματι της σωτηρίας του κόμματος; Καθόλου κακή σκέψη αν όντως είχαν την αυτοσυγκράτηση να το κάνουν, μέχρι τουλάχιστον την επόμενη μέρα των κρίσιμων εθνικών εκλογών. Αλλά μιας και στην αριστερά κάθε σιωπητήριο τέτοιου είδους είναι μεγαλύτερο αμάρτημα ακόμα και από το προπατορικό του εκλογικού στραπάτσου, θα ήταν αντιδημοκρατικό να προσπαθήσουν τουλάχιστον, όταν μιλάνε, να παίρνουν υπόψη τους και τη Metron Analysis;
Τέταρτον, ας κάνουμε το καθήκον μας να δώσουμε λίγο χώρο στην αισιοδοξία: με την εικόνα που έχει αυτή τη στιγμή η αριστερά, ακόμα και το ταπεινό ποσοστό που καθρεφτίζεται στον διδακτικό μας πίνακα δεν είναι για θάνατο. Ίσα-ίσα, που δείχνει ότι ένας κόσμος αμετανόητος (για την ώρα πάνω από 3%...), επιμένει, παρά τα εχθρικά, αλλά και τα φίλια πυρά. Αν η εικόνα αποκτήσει κάποια αρμονία, αν δηλαδή λειτουργήσει το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης, αν σηκώσει κεφάλι ο κομματικός πατριωτισμός, αν σηκώσουν τα μανίκια αντί να σηκώνουν τους τόνους, τότε υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες αυτό το ζοφερό σκηνικό να αλλάξει προς το καλύτερο. Μόνο που ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει γρήγορα, διότι ακόμα και οι πιο επίμονοι κηπουροί αποστρέφονται τα ξέφραγα αμπέλια.
Πολλά «αν» δυστυχώς. Ίσως όμως αυτά τα περίπου αυτονόητα «αν» να είναι πιο πιεστικά και επίκαιρα, αυτή τη στιγμή, από τι θα κάνει η αριστερά «αν» το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αυτοδύναμο, «αν» ο Παπανδρέου αγαπήσει ξαφνικά τον ΣΥΡΙΖΑ, ή «αν» ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να καταβροχθίσει τον ΣΥΝ…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου