Ποια πρέπει να είναι η φυσιογνωμία του ΣΥΝ

TOY ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ*


Η επιστολή αυτή δημοσιεύτηκε στις 7 Ιούνη του 2000 στην «Αυγή», στον προσυνεδριακό διάλογο για το 3ο Συνέδριο , δύο μήνες μετά το 3,12% στις τότε εθνικές εκλογές του Απρίλη. Μήπως προφήτευα τα σημερινά αδιέξοδα του ΣΥΝ; Όχι γιατί δεν είμαι προφήτης. Απλά ζω στην κοινωνία, ξέρω το κόμμα και καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Διαβάστε αγαπητοί σύντροφοι της ηγεσίας για να καταλάβετε γιατί είστε ανίκανοι ή «ηθελημένα» ανίκανοι να κάνετε βήματα μπροστά. Γιατί από τότε οι ίδιοι άνθρωποι βρίσκεστε στις ίδιες θέσεις. Η επιστολή στις 7 Ιούνη του 2000 έχει ως εξής:


«Επειδή γίνεται πολύς λόγος από μια πλευρά του κόμματος ότι ο ΣΥΝ έχει χάσει την ιδρυτική του φυσιογνωμία (μάλιστα αυτό στάθηκε αφορμή και αιτία για την αποχώρηση των δήθεν "εκσυγχρονιστών"), ότι έχει "διολισθήσει" από τα ιδρυτικά του κείμενα, παραθέτω, στην αρχή του κειμένου, ένα κομμάτι από το προοίμιο του καταστατικού που ψηφίστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος.


'Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου είναι ένα πολιτικό κόμμα της σύγχρονης δημοκρατικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Ένα πολιτικό κίνημα των αριστερών και προοδευτικών πολιτών της χώρας, μια δύναμη ανατρεπτική και ανταγωνιστική προς τις σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αποξένωσης της καπιταλιστικής κοινωνίας'. Δεν θέλω να απαντήσω, τουλάχιστον αυτή την ώρα, στη δεύτερη άποψη που παρουσιάστηκε στην ΚΠΕ, αλλά και μόνο το γεγονός ότι παραλείπεται εντελώς το ποιος έχει το πάνω χέρι σ' αυτή τη διαδικασία παγκοσμιοποίησης με κάνει να πιστεύω ότι η άποψη βασίστηκε στην προχειρότητα και στην ανάγκη να παρουσιαστεί και... κάτι άλλο.


Ας πάμε όμως στο θέμα που πρέπει να ξεδιαλύνουμε στο συνέδριο του Ιουνίου. Ο Συνασπισμός ταλανίστηκε όλα αυτά τα χρόνια από αμφίσημες αναζητήσεις, 'πατούσε συνεχώς σε δύο βάρκες' και, όπως ήταν φυσικό, στις τελευταίες εκλογές το εισέπραξε. Βέβαια, το είχε εισπράξει με οδυνηρό τρόπο και το 1993, όταν οι απόψεις των συντρόφων που σήμερα διαφωνούν ήταν σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία στο κόμμα.


Κατ' αρχήν ως αριστεροί δεν πρέπει να αγνοούμε τον σημερινό δυσμενή για την αριστερά συσχετισμό των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στη χώρα μας και παγκόσμια. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις άκρως αρνητικές εξελίξεις που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια με την παγκόσμια κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς, τη σταδιακή αφαίρεση πολιτικών και κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, την εξαθλίωση του Τρίτου Κόσμου και την αμερικανοκρατούμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων ή 'νεοφιλελεύθερη συναίνεση της Ουάσιγκτον' όπως την περιγράφει ο Νόαμ Τσόμσκι στο βιβλίο του 'Κέρδος και πολίτης'. Σύμφωνα με τον Τσόμσκι (και, προσοχή, όχι με τον Λαφαζάνη) 'η νεοφιλελεύθερη συναίνεση της Ουάσιγκτον είναι μια σειρά αρχών και σχεδιάστηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τα οποία σε σημαντικό βαθμό οι ΗΠΑ έχουν υπό την κυριαρχία τους. Αρχές που εφαρμόζονται από τα ιδρύματα με διάφορους τρόπους -στην περίπτωση των ευάλωτων κοινωνιών (βλ. Ελλάδα) εφαρμόζονται συχνά ως αυστηρά προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής. Εν συντομία, οι βασικοί κανόνες είναι: Ελευθερώστε το εμπόριο και τη χρηματοπιστωτική αγορά, αφήστε την αγορά να καθορίζει τις τιμές ('σωστές τιμές'), βάλτε τέρμα στον πληθωρισμό ('μακροοικονομική σταθερότητα'), ιδιωτικοποιήστε'.


Μπροστά λοιπόν σ' αυτή τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα τι πρέπει να κάνει ο Συνασπισμός ώστε η αριστερά να έχει λόγο ύπαρξης και να μην καταντήσει μουσειακό είδος ή μαϊντανός της "κεντροαριστεράς";


1. Πρέπει με σύγχρονους όρους να αντιπαρατεθεί κάθετα και αντιθετικά με τις πολιτικές που εφαρμόζονται, με την πολιτική φιλοσοφία του "εκσυγχρονισμού" και του νεοφιλελευθερισμού.


2. Ο ΣΥΝ πρέπει να τονίζει ότι όχι μόνο δεν είναι συγγενής δύναμη του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, αλλά ανήκει στην αντίπερα όχθη, σε έναν άλλο ιδεολογικό και πολιτικό χώρο.


3. Ο ΣΥΝ οφείλει να συνεχίσει και να εμβαθύνει τη συνεργασία του, που άρχισε προεκλογικά, με τις άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας. Με τις δυνάμεις αυτές καθώς και με άλλα κοινωνικά κινήματα που θα κινούνται στην ίδια κατεύθυνση προκειμένου να παίξει καταλυτικό ρόλο για την ανασύνθεση της σύγχρονης, δημοκρατικής, ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς.


Ένας τέτοιος σύγχρονος, ριζοσπαστικός και ανατρεπτικός σχηματισμός της αριστεράς, που θα έχει ως όραμα τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας με στρατηγική υπέρβασης και όχι διαχείρισης του υπάρχοντος συστήματος θα μπορέσει να εμπνεύσει τη νεολαία και να ενεργοποιήσει τους πολίτες να συστρατευθούν ξανά στον αγώνα για μια κοινωνία που θα έχει στο κέντρο της προσοχής της τον άνθρωπο. Ένας τέτοιος πολιτικός σχηματισμός της αριστεράς θα είναι εξ ορισμού αντιπαραθετικός και σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, κριτικός και συναγωνιστικός με όλα εκείνα τα κόμματα και τις οργανώσεις που κινούνται σε αντινεοφιλελεύθερη, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.


Ένας τέτοιος πολιτικός σχηματισμός της αριστεράς θα μπορέσει να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες για την αναγέννησή της. Αριστερά που δεν θα είναι ένα απλό άθροισμα από τα απομεινάρια του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος του παρελθόντος. Αριστερά που δεν θα είναι παραδομένη στο σύστημα. Αριστερά θεμελιωμένη στο σήμερα, κινηματική, ανατρεπτική, με προοπτική την κοινωνία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.


Σύντροφοι, δεν αρκεί ένα κόμμα της αριστεράς, ιδιαίτερα σήμερα, που είναι απλά ένα κόμμα προγραμματικών προτάσεων ή διορθώσεων της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν αρκεί ένα κόμμα της αριστεράς να εξαντλεί σήμερα τη συζήτηση στον αυτόνομο ρόλο του. Δεν αρκεί τα στελέχη ενός κόμματος της αριστεράς να κλείνουν σε όλες τις πτώσεις τις λέξεις: σύγχρονη, αυτόνομη, ανανεωτική.


Εάν θέλουμε αυτό το εγχείρημα να προχωρήσει χωρίς μιζέρια να επαναθεμελιώσουμε το όραμα του σοσιαλισμού. Να χαράξουμε τη στρατηγική υπέρβασης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ειδάλλως, πολύ σύντομα πάλι θα βρεθούμε ξανά μπροστά στον δρόμο που θα γράφει με πλατιά και μεγάλα γράμματα: "ΑΔΙΕΞΟΔΟ".»


Η απάντηση ήρθε ακριβώς 9 χρόνια μετά (βλ. ευρωεκλογές 7 Ιούνη 2009). Το αδιέξοδο επήλθε και η κατάσταση θα γίνει (τουλάχιστον για μένα) μη αναστρέψιμη στον ΣΥΝ, εάν και τώρα χάσουμε την ευκαιρία σε… ενδοσυνεννοήσεις και επιτροπές. «Καθαρές λύσεις» σύντροφοι όπως έλεγε και ο απεχθής Σημίτης.


Υ.Γ. 1 Τότε είχε αποχωρήσει η ομάδα Μπίτση.


Υ.Γ. 2 Πάλι είχαμε το αγαπημένο μας θέμα της «αλλοίωσης της φυσιογνωμίας».


Υ.Γ. 3 Όπως καταλάβατε, είχαμε τότε την κυβέρνηση Σημίτη


* Ο Γιώργος Ματθαίου σήμερα είναι μέλος της Πολιτικής Κίνησης Γέρακα και τότε της Πολιτικής Κίνησης Αμπελοκήπων


 

 
eXTReMe Tracker