Μπορούμε να ανακάμψουμε αν αλλάξουμε

Του ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ*

Μεγάλα φτερά του φορέσανε.

Δεν μπορεί πια να περπατήσει

Ούτε να πετάξει.

Γιάννης Ρίτσος

Έχει δίκιο ο ποιητής, επιβεβαιώνεται στην περίπτωσή μας. Τα μεγάλα φτερά δεν αρκούν για να απογειωθεί κάποιος, να πετάξει ψηλά. Χρειάζονται και γερά πόδια. Πρέπει και οι δύο φτερούγες να κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Να συντρέχουν κι άλλες προϋποθέσεις

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε καλά στις πρόσφατες εκλογές. Καθηλώθηκε στο 4,7% αντί να απογειωθεί, όπως προσδοκούσαμε. Ανεκόπη η δυναμική, που είχε αποκτήσει μετά τις εκλογές του 2007. Επιπλέον, αυτοτραυματιζόμαστε μετεκλογικά και κινδυνεύουμε να βυθιστούμε στην εσωστρέφεια, την ώρα που νέα μέτωπα ανοίγουν από την ένταση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ν.Δ.

Δώσαμε μια δύσκολη μάχη, αναμφίβολα. Όμως, υπήρχαν οι δυνατότητες να πάμε καλά. Χάσαμε μια ευκαιρία. Κι αυτό είναι που πίκρανε τον κόσμο μας, όχι το 4,7%. Δεν μπορέσαμε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, κυρίως τα κεντρικά όργανα και στελέχη. Έχουμε τεράστιες ευθύνες απέναντι στον κόσμο της αριστεράς, τις οποίες πρέπει να αναλάβουμε.

Κάναμε λάθη στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά και νωρίτερα. Όταν ερχόταν το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως από τη βάση του ΠΑΣΟΚ, εμείς δεν είχαμε κανένα σχέδιο για να το υποδεχθούμε. Είχε πει τότε, πολύ εύστοχα, ο σ.Αλέκος Αλαβάνος, ότι πρέπει να δημιουργήσουμε τη σοσιαλιστική και οικολογική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρακτικά δεν κάναμε τίποτα. Αυτό αποτυπώθηκε στη σύνθεση και στο εύρος του ευρωψηφοδελτίου, πέρα από το πρόβλημα ότι η κατάταξη στις εκλόγιμες θέσεις πέρασε στην κοινωνία ως «μάχη καρεκλών» και ως μη αξιοκρατική. Δεχτήκαμε επιθέσεις πανταχόθεν για τον Δεκέμβρη και δεν τις αντιμετωπίσαμε συσπειρωμένοι, παρά τις διαφορές απόψεων και τις εσωκομματικές κριτικές -πολλές δικαιολογημένες- για συγκεκριμένους χειρισμούς που δυσκόλεψαν την αντεπίθεση μας.

10 Προτάσεις

Στο ερώτημα «τώρα τι κάνουμε» η απάντηση είναι να κοιτάξουμε μπροστά. Μπορούμε να ανακάμψουμε, αν αλλάξουμε. Μερικές προτάσεις:

Να προχωρήσουμε συσπειρωμένοι, στη βάση προωθητικών συνθέσεων. Να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη στο εσωτερικό του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε μπροστά μας πολλές μάχες και δύο εκλογικές αναμετρήσεις: εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.

Να βελτιώσουμε τις λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο πετύχαμε πολλά από το 2004 ώς σήμερα, διατηρώντας τον χαρακτήρα του ως φορέα πολιτικομματικής συνεργασίας, αλλά και συσπείρωσης ανένταχτων αριστερών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπει σε νέα φάση, να απαντήσει θετικά στο αίτημα δημοκρατικής συμμετοχής των αγωνιστών της βάσης.

Στη νέα φάση χρειαζόμαστε τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα στην πρώτη γραμμή. Έχουν χρέος να συνεννοηθούν και να συλλειτουργήσουν μέσα σε συλλογικά πλαίσια, με τη βοήθεια όλων μας.

Να ενισχύσουμε την παρουσία μας στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα που ανοίγουν καθημερινά (μεταναστευτικό, νέα φοροεπιδρομή κ.ά.). Εκεί κρίνονται οι ιδέες μας και οι εναλλακτικές μας προτάσεις.

Να ρίξουμε μεγαλύτερο βάρος στο προγραμματικό πεδίο, βγάζοντας από το ράφι το πρόγραμμα που ενέκρινε το Διαρκές Συνέδριο, αλλά και την αντίστοιχη δουλειά που έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Να αξιοποιήσουμε τις σχέσεις μας με τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής αριστεράς, κάτι που δεν κάναμε προεκλογικά στον απαιτούμενο βαθμό. Να προτείνουμε στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να αναλάβει πρωτοβουλία για ένα Παγκόσμιο Αριστερό Φόρουμ για την κρίση.

Να ξανασυζητήσουμε για τα κινήματα, παραδοσιακά και νέα. Κινηματική δράση δεν είναι μόνο ή κυρίως ο ακτιβισμός. Η κρίση ανέδειξε την ανάγκη του ευρωπαϊκού συντονισμού των κινημάτων. Για παράδειγμα, λέμε πολλά κατά του ρόλου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, αλλά ας αναλάβουμε και μια πρωτοβουλία για να φθάσουν στην Φρανκφούρτη καραβάνια διαδηλωτών από όλες τις γωνιές της Ευρώπης.

Να ξαναδιαβάσουμε τις αποφάσεις του 5^ου συνεδρίου μας, που συνοδεύτηκαν από ένα βήμα προς το μέλλον: την ανάδειξη μιας σειράς νέων στελεχών, με πρώτο τον Αλέξη Τσίπρα. Από την επιλογή αυτή δεν πρέπει να κάνουμε πίσω. Αντίθετα, πρέπει να δούμε πώς θα βοηθηθούν τα στελέχη, π.χ. μέσα από ένα «Θερινό Πανεπιστήμιο Αριστερής Σκέψης».

Ζητούμενο παραμένει η λειτουργία του ΣΥΝ ως κόμματος των μελών του. Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται ο κριτικός επαναπροσδιορισμός του ρόλου των τάσεων ώστε να λειτουργούν ως ιδεολογικά ρεύματα και τίποτα περισσότερο. Για παράδειγμα, γιατί πρέπει να ανακατεύονται οι τάσεις με το ποιοι θα συμμετέχουν στη λίστα των υποψηφίων ευρωβουλευτών;

Να ενισχυθεί η συλλογική μας λειτουργία, αρχίζοντας από την Πολιτική Γραμματεία που για την επανεκλογή της πρέπει να τεθούν κριτήρια, καθώς και νέος τρόπος εκλογής. Μια επισήμανση: τι εικόνα βγάζει στην κοινωνία μια Π.Γ. που έχει μία γυναίκα μεταξύ των 17 μελών της; Είναι άραγε τυχαίο, ότι το ευρωεκλογικό μας ποσοστό στις γυναίκες ήταν μόλις 4%, ενώ του ΚΚΕ 10% και Οικολόγων Πράσινων 4,3%. (Αυγή, 14.6.09).

Βρισκόμαστε σ΄ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ας κάνουμε τις κατάλληλες επιλογές, χωρίς εσωκομματικές περιχαρακώσεις. Με λογισμό και μ΄ όνειρο.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.