Του ΘΑΝΑΣΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σήμανε νίκη του ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά μετά από 9 χρόνια. Υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτό θα δημιουργούσε πίεση για μετατόπιση της Ν.Δ. προς μια πιο “φιλολαϊκή” κατεύθυνση. Αντιθέτως, η Ν.Δ. μετά τις εκλογές υιοθετεί πλήρως τις προτεραιότητες της ακροδεξιάς. Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί απειλή για την οικονομική και κοινωνική πολιτική της ΝΔ. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο υπάρχουν ακόμα περιθώρια ανάκαμψης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κενό που καλύπταμε όλο το προηγούμενο διάστημα μέσα στην ελληνική κοινωνία παραμένει.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι το πρώτο μέσα σε συνθήκες κρίσεις και μάλιστα πανευρωπαϊκό. Με αυτήν την έννοια, ο περιορισμός μας σε αναλύσεις που χρεώνουν το αποτέλεσμα στην “απώλεια του Αριστερού Ευρωπαϊσμού”, έρχεται σε αντίθεση με την προσπάθεια συνολικότερης κατανόησης της εικόνας της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη.
Δυστυχώς, όμως, η συζήτηση διεξάγεται περισσότερο με όρους “κοινοβουλευτικού κρετινισμού”, παρά με όρους που θα αντιστοιχούσαν στην αριστερά. Μέσα σε συνθήκες κατάρρευσης των καπιταλιστικών δογμάτων για την παντοκρατορία της αγοράς και του ανταγωνισμού, προσπαθούμε να εξηγήσουμε γιατί υποχωρήσαμε από το 5,2% στο 4,7% και δεν ανεβήκαμε στο 6% ή στο 7% αντί να ασχοληθούμε με την πανευρωπαϊκή στασιμότητα της αριστεράς.
Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι, μετά τον Δεκέμβρη, σε κρίσιμα ζητήματα είχαμε δύο γραμμές και συνολικά δίναμε την εικόνα ενός χώρου που σκοτώνεται για τα πάντα. Προφανώς και έχουν τεράστια ευθύνη οι σύντροφοι που δεν σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες και προχωράνε βάσει προσωπικών εκτιμήσεων, αλλά αυτό είναι το μικρό και όχι το μεγάλο.
Ειπώθηκε ότι παρασυρθήκαμε από τις δημοσκοπήσεις και δεν μπορέσαμε να διαβάσουμε σωστά τη συγκυρία. Γιατί τότε η ηγεσία, μαζί και ο σ. Αλαβάνος ήδη από τη δεύτερη πανελλαδική του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε ότι έχουμε παράδοση στο να ανατρέπουμε τις δημοσκοπήσεις; Την αισιοδοξία δεν μας την έδιναν οι δημοσκοπήσεις, που μόνο καλές δεν ήταν, αλλά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε πραγματικά το αντίπαλο δέος στον δικομματισμό, δεν έλειπε από καμία μικρή ή μεγάλη μάχη, έκανε πολιτική βάση αρχών και για αυτό ήμασταν όλες και όλοι περήφανοι.
Το γεγονός ότι το αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα, ή ότι δεν έπρεπε να δώσουμε κάποιες από αυτές τις μάχες ή ότι δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες. Στον βαθμό όμως που συμφωνούμε ότι το προηγούμενο διάστημα κάναμε πολιτική βάσει αρχών, η πρώτη επιλογή, επιλογή που έκανε το ΚΚΕ, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει τον δικό μας δρόμο. Μπορεί κάποιος όμως να ισχυριστεί ότι υπάρχει και μία τρίτη επιλογή: να δίναμε τις μάχες, αλλά με διαφορετικό τρόπο π.χ. τον Δεκέμβρη θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ξεκάθαροι απέναντι στα φαινόμενα τυφλής βίας.
Αυτό ήταν το πρόβλημα; Τον Δεκέμβρη κάναμε τα αυτονόητα. Ήμασταν στο δρόμο μαζί με όλο τον υπόλοιπο κόσμο και όχι σε ένα άλλο μέρος, μια άλλη ώρα, την ίδια στιγμή όμως που τονίζαμε ότι δεν μας χωρίζει τίποτα με βιτρίνες και αυτοκίνητα και δίναμε το δικό μας προσωπικό παράδειγμα με τη μαζική οργανωμένη παρουσία μας στον δρόμο, αρνηθήκαμε να κάνουμε τον εισαγγελέα και με θράσος πήραμε το μέρος της νεολαίας.
Αυτή μας η επιλογή σήμαινε ότι η λάσπη που θα δεχόμασταν και δεχτήκαμε θα ήταν αδιανόητη, ακριβώς όπως γίνεται σε κάθε περίοδο κρίσης. Απλά για την ιστορία να θυμίσω ότι το 1917 ο Λένιν ήταν πράκτορας των Γερμανών και το 1944 το ΕΑΜ ετοίμαζε βουλγαρική εισβολή στη Μακεδονία. Όποιος πιστεύει ότι σε τέτοιες κρισιακές καταστάσεις μπορείς να απαντήσεις στη λάσπη με πιο ξεκάθαρες ή περισσότερες δηλώσεις, έχει αθεράπευτα μπερδέψει την επικοινωνία με την πολιτική.
Το πρόβλημα της αριστεράς είναι ότι δουλεύει όπως και τα αστικά κόμματα. Ζητάμε τη στήριξη της κοινωνίας, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς και μετά, με όρους εξωτερικότητας, να λύσουμε τα κοινωνικά προβλήματα. Αντί να αγωνιζόμαστε για να οργανώνεται ο λαός για τη λύση των προβλημάτων του σήμερα, καλλιεργούμε μια σχέση ανάθεσης. Πριν τέσσερα χρόνια π.χ. ήταν προχώρημα να μιλήσεις για την επισφάλεια, σήμερα πρέπει να βρεις τρόπους να την οργανώσεις. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα στήσεις σχέσεις εμπιστοσύνης που δεν θα κλονίζονται από τη λάσπη. Θα καταφέρουμε μάλιστα να λύσουμε με πολιτικό τρόπο και προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζουμε και μόνο διοικητικές λύσεις φανταζόμαστε...
* Ο Θανάσης Ηλιόπουλος είναι μέλος του Κ.Σ. της νεολαίας του ΣΥΝ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου