Του ΝΙΚΟΥ ΜΑΛΛΙΑΡΗ
Για άλλη μια φορά, και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτικά περίοδο, βιώνουμε τη μιζέρια των αλληλοκατηγοριών και των συγκρούσεων σε ηγετικό επίπεδο. Μιλάνε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, που είναι περιχαρακωμένα στον μικρόκοσμο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης, της ίντριγκας και των ισορροπιών, αποκομμένα όχι μόνο από τον μέσο άνθρωπο και τον τρόπο με τον οποίο αυτός αντιμετωπίζει τα καθημερινά του προβλήματα, αλλά και από την εκλογική βάση της ίδιας της αριστεράς. Των αγωνιστών της αριστεράς που μάχονται μέσα σε αυτό το δύσκολο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, ανιδιοτελώς και εθελοντικά, για τα ιδανικά της αριστεράς και παράγουν κινηματική δράση και πολιτική, ταυτόχρονα με τον αγώνα τους για τον καθημερινό βιοπορισμό τους.
Ένα μικρό κομμάτι αυτής της κοινωνικής αριστεράς υπήρξε και ο «Αστέρας 2004», το ερασιτεχνικό σωματείο ποδοσφαίρου που ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2003 στην αριστερή Καισαριανή και κατάφερε να παρουσιάσει στην ελληνική κοινωνία, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία την άλλη άποψη για το ποδόσφαιρο.
Παρά την αρχική επιφύλαξη και δυσπιστία των γονέων, των νεαρών ποδοσφαιριστών και των φιλαθλων για τις «παράξενες» για τα δεδομένα του χώρου επιλογές και πρωτοβουλίες της Διοίκησης, ο Αστέρας 2004 κατάφερε να συνδέσει τον πολιτισμό, την οικολογία, τον αντιρατσισμό και την πολιτική με την υγιή αντίληψη για το ποδόσφαιρο, που στηρίζεται στη συλλογικότητα, την αγωνιστικότητα και το ήθος. Σπουδαίες προσωπικότητες της πολιτικής, του πολιτισμού, των τεχνών, των γραμμάτων και του ποδοσφαίρου έγιναν μέλη του σωματείου και συστρατεύτηκαν γύρω του. Τα τείχη τελικά έπεσαν και ο κόσμος χειροκρότησε και επιβράβευσε αυτές τις δράσεις.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας έθεσε υπό την αιγίδα του πρωτοβουλίες του σωματείου, όπως η δημιουργία του Πάρκου των Διεθνών στο Δημοτικό Γήπεδο της Καισαριανής (στην οποία συμμετείχαν 40 διεθνείς ποδοσφαιριστές, τόσο εν ενεργεία όσο και παλαίμαχοι) και την πρόταση για τη δενδροφύτευση όλων των ελεύθερων χώρων στα γήπεδα της Αθήνας, για να περιορισθούν κάπως οι επιπτώσεις στο περιβάλλον από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 στην Πάρνηθα, την Πεντέλη και τον Υμηττό.
Μέσα στα πέντε χρόνια λειτουργίας του, ο Αστέρας 2004 βραβεύτηκε δύο φορές για την κοινωνική και οικολογική του δράση από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου. Σύσσωμος ο Τύπος και τα ηλεκτρονικά μέσα προέβαλαν αυτές τις ξεχωριστές δράσεις.
Ο Αλέκος Αλαβάνος, τον Απρίλη του 2005, επισκέφθηκε τα γραφεία της ομάδας, συνοδευόμενος από τον υπεύθυνο της επιτροπής αθλητισμού Θ. Μαργαρίτη. Μίλησε με τους ποδοσφαιριστές, συνεχάρη το σωματείο για τη δράση του και έγινε μέλος, βγάζοντας φωτογραφία με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, φορώντας και αυτός τη φανέλα που του προσέφεραν οι παίκτες. Το γεγονός αυτής της επίσκεψης όπως και η εν λόγω φωτογραφία δημοσιεύτηκαν σε 11 εφημερίδες της Αθήνας. Όχι, όμως, στην "Αυγή"!
Ο Αλέξης Τσίπρας, τον Μάρτη του 2008, επισκέπτεται το γήπεδο της Καισαριανής και μιλάει στους ποδοσφαιριστές του Αστέρα 2004 (πριν την έναρξη του ποδοσφαιρικού αγώνα) και τους επιβραβεύει για τη συμμετοχή τους στις πολύπλευρες εξωγηπεδικές δραστηριότητες του σωματείου και δηλώνει συμπαραστάτης στις προσπάθειές τους.
Η κοινωνία ταυτίζει πλέον τον Αστέρα 2004 με την αριστερά και κυρίως με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι νεαροί ποδοσφαιριστές, οι γονείς τους, οι φίλαθλοι και όσοι δραστηριοποιούνται κοντά στο σωματείο αποδέχονται πλέον ότι η αριστερά έχει να παίξει ιδιαίτερο ρόλο στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Κι όμως η αθλητική επιτροπή του ΣΥΝ, η τοπική επιτροπή και ο δήμος Καισαριανής, που διοικείται από στελέχη του ΣΥΝ, όχι μόνο δεν βοήθησαν, αλλά υπονόμευσαν το έργο και το σύνολο σχεδόν των δράσεων του σωματείου!
Το καλοκαίρι του 2007, ο Δήμος Καισαριανής αρνείται να συνεργαστεί με το σωματείο για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνονταν οι εργασίες αναμόρφωσης του βοηθητικού γηπέδου, στο οποίο προπονούνται 250 παιδιά. Αυτό αποτελεί επιστέγασμα της δυσαρέσκειας του Αστέρα 2004. Η ανησυχία ότι δεν θα υπάρχει γήπεδο προπόνησης προκαλεί τη συγκέντρωση υπογραφών από όλους τους γονείς των οποίων τα παιδιά μετείχαν στις ακαδημίες του Αστέρα 2004. Το κείμενο με τις υπογραφές πρωτοκολλήθηκε στα εισερχόμενα του Δήμου. Ωστόσο καμιά απάντηση από την πλευρά του!
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007, στο ψηφοδέλτιο της Β' Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν ο πρόεδρος του Αστέρα και ο τέως δήμαρχος Καισαριανής, δύο άνθρωποι που θεωρητικά αγωνίζονται για τη λύση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας. Η στάση όμως των τοπικών παραγόντων της Αριστεράς οδήγησε 500 άτομα, γονείς και νεαρούς ποδοσφαιριστές, στην ιδέα διοργάνωσης πορείας διαμαρτυρίας προς το δημαρχείο (που τελικά δεν έγινε), επειδή ο δήμος θα έκλεινε το γήπεδο και θα εξόριζε την ομάδα!
Τριάντα από τους νεαρούς ποδοσφαιριστές που είχαν δικαίωμα ψήφου παρέμειναν τελικά παγερά αδιάφοροι για τις βουλευτικές εκλογές, παρόλο που και ο πρόεδρος της ομάδας τους ήταν υποψήφιος βουλευτής στην περιφέρεια που ψηφίζουν. Την ίδια στάση φυσικά κράτησαν και οι γονείς τους. Το αποτέλεσμα αυτής της σχιζοφρενικής κατάστασης, όπου οι κομματικοί μηχανισμοί υπονόμευαν ένα εγχείρημα που είχε τύχει της αποδοχής και της στήριξης του Ν. Κωνσταντόπουλου, του Α. Αλαβάνου, του Α. Τσίπρα, της Α. Παπαρήγα, του Μίκη Θεοδωράκη και τόσων προσωπικοτήτων.
- Ποιος θα εξηγήσει από την ηγεσία του ΣΥΝ γιατί ένα πρωτοπόρο σωματείο, ταυτισμένο με την αριστερά και αποδεκτό από την κοινωνία, αντιμετωπίστηκε με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο.
- Ποιες καταστάσεις δεν επέτρεπαν στα ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ, Αλαβάνο και Τσίπρα, να επέμβουν για να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις του σωματείου, το οποίο στήριζαν τουλάχιστον επικοινωνιακά, με τα κομματικά τους στελέχη της Καισαριανής.
Η περίπτωση του Αστέρα 2004 δεν είναι παρά ένα παράδειγμα. Αυτό που έχει σημασία είναι η στάση των γραφειοκρατών και καριεριστών μέσα στους κόλπους της αριστεράς απέναντι στις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες που προκύπτουν, δίχως να έχουν οργανωθεί και καθοδηγηθεί από τους ίδιους. Αντί να υπάρχει η αποδοχή και ο διάλογος, για τις πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται εκτος κόμματος και βοηθούν στη δημιουργία κινηματικής δράσης, αντιμετωπίζονται συνήθως με καχυποψία και μικροτασικές σκοπιμότητες. Όλες αυτές οι πολιτικές όμως απωθούν τον κόσμο, την ίδια την κοινωνία στην οποία υποτίθεται ότι απευθυνόμαστε, δίνοντας την εσφαλμένη φυσικά εντύπωση πως η αριστερά δε διαφέρει, τελικά, και πολύ από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που καταγγέλλει.
Καλά τα λόγια της ηγεσίας για ξεπέρασμα των αδυναμιών γενικά κι αόριστα, αλλά τη διαφορά από τα άλλα κόμματα την κάνει η συγκεκριμένη ανάδειξή τους και ο καταμερισμός ευθυνών στους αρμοδίους. Ενότητα με συγκάλυψη και διαιώνιση αρρωστημένων νοοτροπιών και καταστάσεων δεν συμβαδίζουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου