Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Ένα από τα πράγματα που έχουν αποδειχθεί καταστροφικά για την αριστερά, είναι η μυστικοπάθεια, η κρυψίνοια, η υστεροβουλία, η επαγγελματική δυσπιστία και η κουτοπονηριά. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για κάθε δυνατή ίντριγκα που αναιρεί την έννοια της αριστερής πολιτικής, της σύγκρουσης των διαφορετικών απόψεων στην προοπτική να δημιουργηθούν νέες συνθέσεις δημιουργώντας μια νέα πολιτική σκέψη. Στο σημείο που χάνουμε την πολιτική, τότε τα προβλήματα παίρνουν προσωπικό χαρακτήρα, δημιουργούνται ανταγωνισμοί για την κατάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας, όχι στη βάση μιας πολιτικής γραμμής, αλλά στη βάση του ικανότερου παίκτη, λες και η αριστερά είναι μια Α.Ε. ποδοσφαιρική ομάδα.
Τα προβλήματα της αριστεράς είναι εξ ορισμού δημόσια και αφορούν όλους. Δεν έχω καταλάβει ποτέ γιατί τα "πολίτ μπίρο" οι "Κεντρικές Επιτροπές" ή οι "Κοινοβουλευτικές Ομάδες" θα πρέπει να συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών. Πολιτικά προβλήματα χειρίζονται, πολιτική σκέψη παράγουν, που κανονικά αυτή θα έπρεπε να βιντεοσκοπείται και να είναι στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου. Αυτό θα βοηθούσε στην πολιτικοποίηση μιας αριστεράς που δεν φημίζεται για την πολιτική της σκέψη και που δεν της επιτρέπει να ανοίξει νικηφόρες προοπτικές. Με τη δημοσιογραφική ιδιότητά μου, χρόνια τώρα καταθέτω προς αυτήν την κατεύθυνση, άσχετα από την απήχηση που έχει. Εργαζόμενος ως δημοσιογράφος και μέλος της ΕΣΗΕΑ, δεν μπορεί να αλλάξω γραμμή επειδή κάποιοι με θέλησαν βουλευτή.
Ένας βουλευτής - δημοσιογράφος που θα μπει στην πειθαρχία του κόμματός του και θα προπαγανδίζει μόνο το κόμμα του, κινδυνεύει να έχει πειθαρχικές κυρώσεις, από το Συμβούλιο Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ. Και όποιος ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου, οφείλει να καταγράφει όλα τα στραβά και ανάποδα που συμβαίνουν γύρω του αλλά και στο κόμμα του. Και αυτό έπραξα όταν ακούστηκε επίθετο βουλευτή, ότι προπαγάνδιζε την αποχή. Εν τούτοις εγώ δεν υιοθέτησα αυτή την καταγγελία και την πήρα σαν υπόθεση εργασίας ("Εποχή" 19.7.09).
Στη συνέχεια αποσαφηνίστηκε πως δεν ήταν ο ίδιος ο βουλευτής, αλλά συνεργάτης του που είχε συγγενική σχέση. Στην επόμενη "Εποχή" (26.7.09) αποσαφήνισα πώς είχαν τα πράγματα. Εντούτοις δημιουργήθηκε ένα πολιτικό θέμα από τον ίδιο τον βουλευτή που δεν πήρε υπόψη του την εκφρασμένη συμπάθειά μου τόσο για την εντιμότητά του που είναι αναγνωρισμένη από όλους, όσο και για το αγωνιστικό του ήθος. Εντούτοις δέχτηκα την οργή του μαζί με τη διευκρίνιση ότι ήταν απών σε διατεταγμένη αποστολή στο Γραμματικό που δέχτηκε τη λαμπρή φιλοξενία των χημικών.
Με τις δύο ηγεσίες του ΣΥΝ, έχω κρατήσει ίσες αποστάσεις. Δεν έχω πάει σε καμιά εκδήλωση ούτε των μεν ούτε των δε, εκτός βέβαια αν είναι μια εκδήλωση του ενιαίου ΣΥΝ. Εντούτοις, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, ενεργοποιήθηκα για τα προβλήματα του ΣΥΝ, αναζητώντας τη βαθύτερη πολιτική τους ρίζα. Και ο λόγος είναι απλός. Ο ΣΥΝ είναι σάρκα από τη σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ και ότι συμβαίνει σε αυτόν τον πολιτικό οργανισμό αυτομάτως μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Πήρα μια πρωτοβουλία για μια πολιτική κουβέντα με τους ανανεωτές για να καταλάβω ποιο είναι το βάθος του προβλήματος, αλλά δεν ευοδώθηκε.
Εντούτοις η πολιτική ατζέντα έχει ανοίξει. Από την ερχόμενη Κυριακή, θα αρχίσω μια σειρά από άρθρα στην "Αυγή", θέτοντας κάποια πολιτικά θέματα προς συζήτηση κάνοντας μια απόδραση στο μέλλον. Τα θέματα θα είναι ποικίλα και θα εμπνέονται περισσότερο από τη φιλοσοφία της πολιτικής και λιγότερο από προβλήματα μικροτακτικής και ιδιοτέλειας και θα αποσκοπούν στην ίδρυση μιας πολιτικής αριστεράς του 21ου αιώνα, για ένα σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Μας χρειάζεται η αισιοδοξία του δίκιου και όχι η απελπισία του πολέμου των "απολιτικών" σε τελική ανάλυση φραξιών για την εξουσία. Αλήθεια ποια εξουσία και γιατί; Εξουσία για την εξουσία; Ή αποσαφηνισμένες πολιτικές προτάσεις για να δούμε που αποκλίνουμε, που συγκλίνουμε και που μπορούμε να συνθέσουμε;
* Συγγραφέας - βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθηνών
perkor29@mail.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου