Άλλη μια τρικυμία στο λιμάνι του Συνασπισμού



Άλλη μια τρικυμία ήρθε να ταράξει τα νερά στο λιμάνι του Συνασπισμού μετά τις γνωστές δηλώσεις του Περικλή Κοροβέση. Άλλη μια φορά που φάνηκε πόσο απροετοίμαστο είναι αυτό το κόμμα της αριστεράς σε σχέση με την αντιμετώπιση της καθημερινής πολιτικής δράσης, γιατί το συγκεκριμένο θέμα δεν ειναι τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό συμβάν, δεν είναι κατακλυσμιαία πολιτική εξέλιξη.


Η σημαντικότερη πολιτική διάσταση προκύπτει από τις αντιδράσεις των στελεχών του Συνασπισμού, οι οποίες αποκαλύπτουν πολλά από τα μειονεκτήματα του σχηματισμού.


Για άλλη μία φορά φάνηκε να είναι συγκυριακή η συνύπαρξη όλων των τάσεων και των πολιτικών ατόμων κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΝ. Πόσο γρήγορα εμφανίστηκαν δηλώσεις ακραία καταδικαστικές εναντίον του Κοροβέση, πολλές από τις οποίες φανέρωσαν εξαιρετική αντιπάθεια, λες και ο Κοροβέσης τους επιβλήθηκε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα από κάποιον απρόσωπο εχθρό. Πόσο γρήγορα εμφανίστηκαν υπονοούμενα για τον «ρόλο» που έχει ανατεθεί στον Κοροβέση από κέντρα εντος και εκτός κόμματος. Πόσο γρήγορα η συζήτηση μεταφέρθηκε στον χώρο ανιπαράθεσης για τη φυσιογνωμία του κόμματος, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, στον «πόλεμο των τάσεων».


Τελικά, το όλο συμβαν απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο γρήγορα χάνεται η ψυχραιμία και η δυνατότητα λογικής και ήπιας ανάλυσης των γεγονότων μέσα στον Συνασπισμό. Πόσο δύσκολο θα είναι να πειστεί ο κόσμος να υποστηρίξει ένα κόμμα το οποίο δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε αυτήν την ιστορία, όχι πραγματικά πολιτικά ζητήματα, όχι τις καθημερινές προκλήσεις της διαχείρισης της εξουσίας.

Το παρελθόν (των όποιων συναφών δηλώσεων) του Περικλή Κοροβέση δεν το γνωρίζω, είναι όμως σαφές πως ο Κοροβέσης έχει σαφώς εδώ και πολλά χρόνια αποδείξει πως έχει το θάρρος της άποψής του, η οποία δεν ασφυκτιά από την προσπάθεια υποταγής σε συγκεκριμένα καλούπια. Αυτή η ποιότητά του είναι που τον έφερε στη Βουλή, πιστεύω, και αυτού του ειδους η προσωπικότητα μόνο μέσα από τον Συνασπισμό μπορούσε να βγει στην «κεντρική πολιτική σκηνή».


Από την άλλη ο Κοροβέσης θα έπρεπε να γνωρίζει πως συμφωνώντας να βγει στην «κεντρική πολιτική σκηνή» αναλαμβάνει και την ευθύνη να μάθει την έννοια του πολιτικού χειρισμού. Όχι και τίποτα εξαιρετικά περίπλοκο ως έννοια (όλοι μας χειριζόμαστε καταστάσεις στην καθημερινότητά μας, μιλάμε σε διαφορετικά άτομα λαμβάνοντας υπόψη την ιδιοσυγκρασία τους, ανακοινώνουμε αποφάσεις ή γεγονότα ανάλογα με τη συναισθηματική τους φόρτιση κ.λπ.), συχνά όμως δύσκολο στην πράξη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω πως η διατύπωση της σκέψης του χωρίς επαρκή καθαρότητα (πρωτευόντως) και η χρονική συγκυρία (δευτερευόντως) αποτελούν παράδειγμα λανθασμένου πολιτικού χειρισμού, ο οποίος βέβαια ακολουθήθηκε από ορυμαγδό ακόμα χειρότερων χειρισμών κάτω από την καθοδήγηση των ΜΜΕ.

Τι συμβαίνει όμως σε σχέση με την ουσία του θέματος; Δύσκολο να μπει κανεις στη θέση του Κοροβέση και να ερμηνεύσει τις δηλώσεις. Πάντως, εάν αυτό το οποίο ήθελε να επισημάνει είναι πως στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο η αριστερά είχε υπουργούς στη κυβέρνηση αλλά αυτό δεν άλλαξε στο παραμικρό τη συμπεριφορα της διοίκησης όσον αφορά τους χρηματισμούς, τη διαπλοκή και τον τρόπο ανάθεσης των δημοσίων έργων, έχει απόλυτο δίκιο.


Εάν αυτό που ήθελε να επισημάνει είναι πως αυτό το βραχύ κυβερνητικό πέρασμα της αριστεράς δεν κατάφερε να θωρακίσει ούτε στο ελάχιστο το δημόσιο συμφέρον, αλλά ούτε άφησε κάποιο ιδιαίτερο στίγμα μιας διαφορετικής άποψης στη διαχείριση των πραγμάτων, έχει πάλι δίκιο.


Εάν αυτό που προκύπτει από τη συγκεκριμένη εμπερία είναι πως πολιτικές (και μάλιστα κυβερνητικές) συνεργασίες χωρίς σημαντική ιδεολογική και πολιτική σύγκλιση είναι δύσκολο να αλλάξουν τα πράγματα, τότε αυτό είναι κάτι που πρέπει να ειπωθεί ανοιχτά.


Από την άλλη, ο Κοροβέσης ξέρει να χειρίζεται τον λόγο, δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να ερμηνεύσουμε τις
δηλώσεις του. Εάν έχει κάποιες πιο συγκεκριμένες καταγγελίες να κάνει, ας τις κάνει ανοιχτά και καθαρά (εφόσον επέλεξε αυτό τον δρόμο).


Όσον αφορά την αντίδραση του ΣΥΝ, όπως σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, η δυνατότητά του να αναλύσει τα γεγονότα και πολύ περισσότερο να εμπιστευτεί την κρίση του ακροατηρίου του αποδείχθηκε εξαιρετικά ασθενής. Αντί να προσπαθεί να διατηρήσει τις εντυπώσεις παίζοντας τον ρόλο της ηθικά άμεμπτης αριστεράς, νομίζω πως θα ήταν πιο ειλικρινές, πειστικό και σύμφωνο με την αρχή της αδέσμευτης
ανάλυσης των πραγμάτων να παραδεχθεί πως στον τομέα της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος το κυβερνητικό πέρασμα της αριστεράς απέτυχε ή, εάν αυτό δεν ισχύει, να επιχειρηματολογήσει υπέρ αυτής της άποψης.


Μπορεί για παράδειγμα να τονιστεί πως άλλες ήταν οι τότε συγκυρίες και προτεραιότητες αλλά πως αυτές οι εμπειρίες πράγματι επηρεάζουν τον τρόπο που ο ΣΥΝ αντιμετωπίζει την πολιτική δράση σήμερα. Προτεραιότητα είναι να αποδείξει ο ΣΥΝ πως μπορεί να αντιμετωπίσει νηφάλια τις πολιτικές αναταραχές, με ειλικρίνεια αντί για  επίπλαστη ηθικολογία και αλληλεγγύη αντί για έυκολες αντεκδικήσεις.


Η δυνατότητα να διαχειριστεί κανείς την εξουσία κρίνεται από τις καθημερινές προκλήσεις και, αν ο ΣΥΝ αποτύχει και σε αυτές τις εξετάσεις, η συνέχεια θα είναι πιο δύσκολη.

Ηλίας Καζάνης,
Βιολόγος,
Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge

 
eXTReMe Tracker