Σε προηγούμενα κείμενά μας προτείναμε: α) στην πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτιο του 2008 "Δέκα μέτρα περιορισμού της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου" και β) τον Νοέμβριο του 2008 "Ένα αριστερό πρόγραμμα για την πολιτική και οικονομική δημοκρατία με απώτερο στόχο τη σοσιαλιστική δημοκρατία".
Τα κείμενά μας αυτά αναφέρονταν στα παρακάτω ειδικά αναλυμένα και τεκμηριωμένα μέτρα:
1. Αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας των τραπεζών και νέα πιστωτική πολιτική με κοινωνικά και παραγωγικά κριτήρια.
2. Εισφοροδιαφυγή - Ασφαλιστικό
3. Περιορισμός της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής των μεγάλων επιχειρήσεων
4. Περιορισμός της μεγάλης κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων στα δημόσια έργα - δημόσιες προμήθειες - παροχές υπηρεσιών στο Δημόσιο.
5. Περιορισμός της ακρίβειας στα είδη πρώτης ανάγκης.
6. Περιορισμός της κερδοσκοπίας στο ελληνικό χρηματιστήριο.
7. Εξυγίανση του κυκλώματος παραγωγής και χονδρικής διάθεσης της παραγόμενης ενέργειας.
8. Εξυγίανση των τηλεπικοινωνιών και των αερομεταφορών.
9. Οικονομοτεχνικός έλεγχος όλων των αποκρατικοποιήσεων.
10. Νέα πολιτική αξίας γης για τις εντασσόμενες στο σχέδιο περιοχές.
Σημειώναμε ακόμη ότι: "Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, και μάλιστα στην ελληνική και βαλκανική του εκδοχή, δεν έχει καμιά πραγματική δυνατότητα λήψης νεοκεϋνσιανών μέτρων. Η προβολή λοιπών καινοτόμων μέτρων από την αριστερά, με όρους διεκδίκησης των από ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δεν λειτουργεί στην πράξη σαν προσπάθεια δημιουργίας καλού καπιταλισμού, αλλά πρακτικά αμφισβητεί την ίδια την φύση του καπιταλισμού και της δυναμικής του εξέλιξης και προσδίδει στην Αριστερά το αναγκαίο κοινωνικό βάθος. Βέβαια αριστερά πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι είναι η δύναμη που αντιτίθεται στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των ολιγαρχικών ελίτ. Εάν δεν προτάσσεται αυτό, θα έχουμε μια δήθεν αριστερά ως συμπλήρωμα του καπιταλιστικού συστήματος.
Τώρα, μπροστά στις επικείμενες κρίσιμες εθνικές εκλογές, ένα πραγματικά ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα πρέπει, κατά την άποψή μας, να προβάλει κατά προτεραιότητα τα παρακάτω τέσσερα κύρια θέματα.
1. Παραγωγική κατεύθυνση της οικονομίας - φορολογική μεταρρύθμιση - αναδιανομή των οικονομικών αντικειμένων
Η ελληνική οικονομία έχει παραγωγικά διαλυθεί. Η συσσώρευση πλούτου στις τράπεζες και σε ολίγους οι οποίοι μόνο με ληστρικούς όρους «επανεπενδύουν» έχει φθάσει στα έσχατα όρια της. Οποιοδήποτε νόμισμα να είχε η χώρα, ακόμη και τη χρυσή λίρα, όταν αντί για 1 μονάδα που είναι το εύλογο τίμημα, τα αντίστοιχα έργα πληρώνονται 3 μονάδες στους επιχειρηματίες, οι οποίοι προς τον σκοπό αυτό δίδουν 0,2 μονάδες μίζες στον κρατικό μηχανισμό, τι να περιμένει κανείς. Και βέβαια οι επιπλέον 2 μονάδες δεν επανεπενδύονται στη χώρα και άρα είναι ψευδής και η άνοδος του ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι ο μέσος όρος κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι 40% - 42%, όταν στην Ευρώπη είναι 28% - 30%. Ακόμη και στα τρόφιμα έχουμε κερδοφορία 35%-40%, ενώ στην Ευρώπη 10%-12%. Πώς να αντιμετωπισθεί αυτό μετά την κατάργηση των αγορανομικών διατάξεων που επέβαλλε η Ε.Ε. και χωρίς κοστολογικούς ή φορολογικούς ελέγχους, που μπορεί να κάνει το κράτος, αλλά δεν το κάνει.
Η αριστερά, αλλά και εν γένει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα με τα συλλογικά τους υποκείμενα, δεν μπορούν να περιορίζονται σε αμυντικούς ρόλους αντίστασης. Πρέπει να προωθήσουν ένα παραγωγικότερο και δικαιότερο κοινωνικό σύστημα, με παράλληλο σεβασμό του περιβάλλοντος. Μιλάνε για μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση και καταλήγουν στην φορολόγηση των κερδών των ανωνύμων εταιρειών κατά 45% το ΚΚΕ και κατά 40% ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πραγματική μεταρρύθμιση θα ήταν η κλιμακωτή φορολόγηση των κερδών με βάση το ποσοστό κέρδους επί του κόστους. Δεν είναι δυνατόν παραγωγοί και αεριτζήδες να φορολογούνται με τα ίδια ποσοστά ούτε είναι δυνατόν να αναστηθούν οι μικρομεσαίοι μέσω ευνοϊκότερων συνθηκών δανεισμού τους, όταν το 85% της αγοράς στους περισσότερους οικονομικούς τομείς, ελέγχεται και μάλιστα νομοθετημένα από και για τους μεγάλους με ληστρικούς όρους.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αναθεωρηθεί σε σημαντικό βαθμό όλη η νομοθεσία, για τα μεγάλα έργα, προμήθειες και παροχές υπηρεσιών, η οποία έχει ως στόχο την ανάθεση του 85% των οικονομικών αντικειμένων σε ολίγους, με σκανδαλώδεις όρους και αντιοικονομικά κριτήρια, γιατί δεν υφίστανται πραγματικός ανταγωνισμός ούτε με κριτήρια οικονομίας κλίμακος. Μόνον έτσι μπορεί να απελευθερωθεί ένα σημαντικό αντικείμενο για τους μικρομεσαίους, οι οποίοι είναι αποδεδειγμένα πιο παραγωγικοί και μπορούν να προσφέρουν ευθυνώτερα αγαθά και υπηρεσίες από τις μεγάλες επιχειρήσεις, στους οικονομικούς τομείς όπου υπεισέρχεται περισσότερη ανθρώπινη εργασία, μη μηχανοποιημένη και αυτοματοποιημένη. Τι να κάνουν τα δάνεια οι μικρομεσαίοι όταν δεν έχουν αντικείμενο ανάπτυξης των δραστηριοτήτων τους;
2. Ιδιωτικοποιήσεις - αυτοχρηματοδοτήσεις - συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα
Αναγκαίες οι συγκριτικές οικονομοτεχνικές μελέτες
Η αριστερά πρέπει να αμφισβητήσει το δήθεν όφελος του Δημοσίου και των πολιτών από τις ιδιωτικοποιήσεις συγχρηματοδοτήσεις - συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Για να το πράξει αυτό και να γίνει πιστευτή πρέπει τουλάχιστον για κάποιες περιπτώσεις να αποδείξει, μετά από οικονομοτεχνική μελέτη, ότι η παραμονή των επιχειρήσεων ή η δημιουργία νέων από το Δημόσιο, με μικρή εξυγίανση της λειτουργίας των συμφέρει περισσότερο το κράτος και τους πολίτες του από την ιδιωτικοποίηση ή τα ΣΔΙΤ.
3. Μεταναστευτική πολιτική - πραγματικός διεθνισμός
Το πρόβλημα είχε επισημανθεί από την πλευρά μας πριν από μία δεκαετία. Πέραν των μέτρων που πρέπει να παρθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και της αντιμετώπισης της πρακτικής της Τουρκίας, είχαμε διατυπώσει την αντίθεσή μας στη γενικόλογη πολιτική της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και της νομιμοποίησης όλων των ξένων μεταναστών, που τόσα χρόνια είχε ως θέση ο ΣΥΝ. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πάνω από 1 εκ. μετανάστες. Η παραμονή σε ελληνικό έδαφος 2,5 εκ. εξαθλιωμένων σκλάβων (και όχι οικονομικών μεταναστών) δημιουργεί πολλά προβλήματα στην αγορά εργασίας κυρίως. Επιτέλους δε η αριστερά πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα: ποιος αποφάσισε και ποιον εξυπηρετεί να γίνει η Ελλάδα πολυεθνικό κράτος; Η πραγματική ανθρωπιστική και διεθνιστική πρόταση που πρέπει να διεκδικήσει η Αριστερά, είναι να πληρώσουν οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης (ΗΠΑ και Ευρώπη κυρίως), καθώς και το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και η Διεθνής Τράπεζα, το κόστος μετεγκατάστασης και δημιουργίας επιχειρήσεων σε κάθε μία χώρα, όπου δημιούργησαν τα προβλήματα με πολέμους και λήστευση των παραγωγικών τους πηγών. Ένα καπέλο 5 ευρώ/βαρέλι στο πετρέλαιο, που θα πληρώνει η αναπτυγμένη Δύση, υπερεπαρκεί γι' αυτές τις ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης των μεταναστών μέσα στις χώρες τους.
4. Εθνικά θέματα
α) Κυπριακό. Πλήρης απομάκρυνση από σχέδια τύπου Ανάν, αλλά και από την άποψη της δικοινοτικής - διζωνικής ομοσπονδίας, που μόνον τέτοια σχέδια μπορεί να γεννήσει. Η θέση της υποστήριξης των πρωτοβουλιών Δ. Χριστόφια δεν λέει τίποτα. Πρέπει να εναντιωθούμε στη μετατροπή όλης της Κύπρου σε Μακάο της Ν.Α.Μεσογείου. Ο ΣΥΝ ειδικά πρέπει να αποκηρύξει οριστικά την προηγούμενη επονείδιστη θέση του για το ναι στο σχέδιο Ανάν, που ακραιφνής οπαδός της ήταν και ο Α. Τσίπρας, αλλά και η νεολαία του ΣΥΝ.
β) Αιγαίο. Καμιά συμφωνία με την Τουρκία για παραπομπή στην Χάγη άλλων θεμάτων, πλην του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας των νησιών. Ας πουν επιτέλους ποιοι συμφωνούν και ποιοι διαφωνούν με τις απόψεις του Α. Αλαβάνου, όπως διατυπώθηκαν κατά την επίσκεψη του στην Τουρκία, για παραπομπή όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών στη Χάγη.
Απαίτηση από την Τουρκία: i) της άρσης του casus-belli ii) της άμεσης αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και iii) των επιθετικών της βλέψεων στο Αιγαίο, αλλιώς Βέτο στην προσπάθεια ένταξης της στην Ε.Ε..
γ) Σκόπια. Καμία άλλη υποχώρηση πέραν της αποδοχής της σύνθετης γεωγραφικής ονομασίας, στην οποία βεβαίως οι ηγεσίες φτάσανε αργά και βασανιστικά μετά τις αοριστίες «να τα βρούμε στην μέση της γέφυρας». Στηλίτευση των ψευτοπροοδευτικών απόψεων για ενίσχυση του ξενοκίνητου σκοπιανού εθνικισμού ενάντια στον ελληνικό. Οι ηγεσίες των αστικών τάξεων των δύο χωρών συγκρούονται και όχι οι λαοί ή οι εργατικές τάξεις τους.
δ) ΝΑΤΟ. Δραστικός περιορισμός των νατοϊκών εξοπλισμών με φρεγάτες και άλλα, για να παίζει η χώρα τον διεθνή χωροφύλακα στην Ερυθρά, στον Περσικό και στον Ινδικό. Άμεση επιστροφή όλων των στρατιωτικών δυνάμεων και βέτο στον έλεγχο του Αιγαίου από Τούρκο διοικητή. Στήριξη των αναγκαίων εθνικών εξοπλισμών για την αντιμετώπιση της εξ ανατολών απειλής με προμήθεια και εγκατάσταση προσθέτων S300 ή S400 και αποκήρυξη των απόψεων διάφορων κοσμοπολιτών του χώρου για μονομερή αφοπλισμό, και των μεταμοντέρνων νεοταξίτικων απόψεων για διαστρέβλωση της ιστορίας της χώρας μας. Σημειώνεται ότι και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται κακώς η δραστική μείωση όλων των εξοπλισμών.
Από όλα αυτά είναι φανερό ότι χωρίς αποσαφήνιση των θέσεων του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ καμιά ουσιαστική ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει και καμιά σύνθεση των αντιδιαμετρικών απόψεων δεν μπορεί να γίνει. Η συνέχιση αυτής της κατάστασης με φαυλοκουκούλωμα των υπαρκτών αντιθέσεων θα οδηγήσει σε διάλυση και θα δώσει την εικόνα στον κόσμο ότι αντί για Συνασπισμό έχουμε συνονθύλευμα. Ήδη η κατάσταση αυτή είναι στο παραπέντε, και χωρίς τομές σε λίγο θα είναι οριστικά μη αναστρέψιμη, γιατί συμπληρωματικά δεν δίνει καμιά ελπίδα για ηθική και πνευματική ανάταση, του λαού, των ελεγκτικών οργάνων του και των παραγωγών - δημιουργών. Μόνον κάποια στρώματα, που έχουν λύσει τα προβλήματα επιβίωσης και αισθάνονται την ανάγκη να «φιλοσοφούν», όπως και η εργατική αριστοκρατία, προσεγγίζονται από την μέχρι τώρα κατάσταση.
Αθήνα, Αύγουστος 2009
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ
Μπ. Δρακόπουλος
Γ. Παππάς
Θ. Σούμπλης email: nasoublis@yahoo.com
Υ.Γ. Από τα προηγούμενα κείμενα των Αριστερών Ριζοσπαστών αναφέρονται ιδιαίτερα:
1) Φυλλάδιο στο Συνέδριο του ΣΥΝ το 2004 με το ερώτημα: "Μπορεί ή δεν θέλει, θέλει μα δεν μπορεί ο ΣΥΝ να μεταβληθεί σε κόμμα της ριζοσπαστικής επαναστατικής αριστεράς;"
2) Τροπολογίες στο Τακτικό Συνέδριο του ΣΥΝ τον 2/08.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου