Το φάντασμα της ΕΑΡ μάς κυνηγάει

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Για να γίνει μια σοσιαλιστική κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν είναι ούτε για αύριο ούτε για μεθαύριο ούτε για το αντιμεθαύριο. Είναι για το μέλλον και απαιτεί κάποιες προϋποθέσεις που χωρίς αυτές τα πάντα είναι μάταια.

Κατ' αρχήν χρειάζεται ένα κόμμα ή συμμαχία κομμάτων ή ένας ενιαίος πολιτικός οργανισμός που θα έχει κρυστάλλινες θέσεις για το τι είναι, για το τι θέλει να κάνει. Και αυτό πρέπει να είναι, κατά την άποψή μου, το μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ. Και, στο σημείο που ο καθένας που έχει μια δημόσια άποψη και λέει αυτό που νομίζει ή φαντάζεται πως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε στην ουσία παίζουμε διαλυτικό ρόλο.

Όταν λέμε ενιαίος πολιτικός οργανισμός, δεν εννοούμε σε καμιά περίπτωση ένα κόμμα σταλινικού τύπου που να λειτουργεί με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, αλλά μια ενιαία πολιτική αντίληψη που θα εκφράζει όλους τους μετέχοντες, συνιστώσες ή ανένταχτους. Και αυτή θα προκύψει, όχι με προσθαφαιρέσεις αντιλήψεων, αλλά με τον "κοινό τόπο" που θα εκφράζει όλους. Και αυτό το πλαίσιο μπορεί να βρεθεί.

Μπορεί να είναι ένα "μέτριο" πλαίσιο και να μην είναι τόσο ριζοσπαστικό όσο θα θέλαμε. Αλλά, αν είναι τοποθετημένο σε μια σαφή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, μας φτάνει για να έχουμε μια κοινή δράση. Υπάρχουν πάντα τα 15 σημεία άμεσοι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρέπει αυτά να αναδιατυπωθούν και να πάρουν την ελκυστική μορφή ενός μανιφέστου για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Αν υποθέσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπεράσει τα προβλήματά του και θα συγκροτηθεί σαν ενιαίος πολιτικός οργανισμός, με μέλη και εκλεγμένα όργανα, χωρίς να χάσουν την αυτονομία τους οι συνιστώσες, τότε έρχεται το επόμενο βήμα. Πως θα ριζώσει κοινωνικά και θα γίνει ένα ισχυρό διακριτό κίνημα μέσα στους μαζικούς χώρους, με την προοπτική να γίνει κάποτε ηγεμονική δύναμη. Και όταν λέμε ηγεμονική δύναμη, δεν εννοούμε ούτε έλεγχο, ούτε αρχηγισμό. Αλλά ενέργεια και κινητήρια δύναμη που θα ανήκει σε όλους. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τις ιδέες μας, που θα πρέπει να διαπεράσουν ολόκληρη την κοινωνία. Και αυτό απαιτεί διαφάνεια και ευκρίνεια στις πολιτικές μας θέσεις.

Είναι γνωστό πως οι μεγαλύτερες διαφορές που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μεταξύ των συνιστωσών, αλλά στον ΣΥΝ με τις δύο ηγεσίες. Κατά την άποψή μου ο ΣΥΝ είναι κομμένος στα δύο και η κάθε τάση ακολουθεί τον δικό της δρόμο. Όλοι ευχόμαστε να ξεπεραστούν οι διαφορές και να βρεθεί μια λύση. Αλλά αυτό ισχύει στην πολιτική όταν οι απόψεις είναι αποκλίνουσες;

Δυστυχώς στην πολιτική οι καλές προθέσεις δεν βοηθούν, όταν υπάρχουν αντίθετες αποσαφηνισμένες απόψεις και προσανατολισμοί. Σε αυτή την περίπτωση ή έχουμε διάσπαση ή έχουμε την υποταγή της μιας άποψης στην άλλη. Υπάρχει ακόμη και ο συμβιβασμός, αλλά αυτό μπορεί να σημαίνει γενική παραλυσία, που θα οδηγήσει στην απραξία και σε επικοινωνιακά παιχνίδια εντυπώσεων.

Αυτό που έχω σκεφθεί, αλλά δεν είμαι αρμόδιος να το προτείνω, είναι ο ΣΥΝ να μετατρέψει τις τάσεις του σε δύο συνεργαζόμενα κόμματα. Αν και τα δύο αυτά "κόμματα" θέλουν να γίνουν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα μπορούσε να βρεθεί ένα άλλο πολιτικό πλαίσιο που ίσως θα ήταν ευνοϊκό για την υπέρβαση των αντιθέσεων. Μέχρι τότε όμως θα πρέπει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και η Κ.Ο. να μας προστατέψουν από απόψεις τύπου "Κύρκου", που είναι καθαρά εχθρικές προς το κοινό μας εγχείρημα.

 

perkor29@gmail.com