Οπωσδήποτε η διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου του ΣΥΝ εμπεριέχει ένα πολιτικό ρίσκο, αφού η περίοδος είναι ασταθής και προεκλογική, ο δε ΣΥΝ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν αποκαταστήσει εσωτερική ισορροπία μετά τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιούνη.
Ίσα - ίσα, η κατάσταση στο εσωτερικό του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ όσο διατηρείται η σημερινή εκκρεμότητα επιδεινώνεται από "περιφερειακές" και περιπτωσιολογικές προστριβές, οι οποίες εντάσσονται -ανεξαρτήτως προθέσεων- στη διαμάχη ή καλύτερα στις επάλληλες διαμάχες, πολιτικές, προσωπικές και πολιτικοπροσωπικές.
Η ελπίδα ότι μετά τις διακοπές ο χώρος θα ανακτήσει, αν όχι τη δυναμική του, τουλάχιστον τη συνοχή του διαψεύστηκαν οικτρά.
Υπ' αυτό το πρίσμα ο πρόεδρος του ΣΥΝ δεν μπορούσε παρά να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία. Προέκρινε το έκτακτο συνέδριο έναντι του διαρκούς. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι πως το διαρκές συνέδριο είναι μεν πιο εύκολο ως διαδικασία και με αποτέλεσμα εν πολλοίς προδιαγεγραμμένο, επικυρωτικό συνήθως μιας γενικά συμφωνημένης πορείας, συχνά πανηγυρικού χαρακτήρα, σε αντίθεση με το έκτακτο (τακτικό αλλά προχρονολογημένο), το οποίο είναι πιο χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία, αλλά έχει το πλεονέκτημα, μέσω της εκλογής συνέδρων, να απεικονίζει αυθεντικά τη βούληση της βάσης επί των σοβαρών ζητημάτων που έχουν τεθεί: Από την αποσαφήνιση του ειδικού βάρους του ΣΥΝ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την αλλαγή πολιτικής και ενδεχόμενη αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και συνεργασία με τους Οικολόγους Πράσινους όπως έχει προτείνει η μειοψηφία. Αυτά τα ζητήματα δεν τα απαντά "η κοινωνία".
Υπάρχει επίσης η "πραγματιστική" και εμπειρική προσέγγιση, που λέει ότι, όταν δεν υπάρχει προφανής διέξοδος, τα συνέδρια είναι απασφαλισμένες χειροβομβίδες. Τα επίδικα όμως βασανίζουν επί πολλούς μήνες τον ευρύτερο χώρο, λειτουργούν παραλυτικά, φθείρουν άτομα και συλλογικότητες χωρίς αυτό
να οδηγεί πουθενά.
Πραγματικά το Συνέδριο ως κορυφαία διαδικασία είναι έσχατη καταφυγή και θα ήταν πιο σώφρον να είχε επιτευχθεί μια ισορροπία μέχρι τις εκλογές (αφού τα θέματα υφίστανται ούτως ή άλλως και έχουν στρατηγικό χαρακτήρα). Μια ισορροπία όμως που να μην είναι ισορροπία τρόμου, καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε τα προσδοκώμενα εκλογικά οφέλη. Οι ψηφοφόροι καταλαβαίνουν και κρίνουν και οι δικοί μας ψηφοφόροι και οι νέοι στους οποίους απευθύνεται ο
ΣΥΡΙΖΑ ξενερώνουν με το δήθεν.
Οι κινήσεις κορυφής όμως δεν έχουν αποδώσει. Συνεπώς η ΚΠΕ καλείται να αποφασίσει αν ελλείψει καλυτέρας λύσεως πάμε για συνέδριο με όλα του τα ρίσκα. Κίνδυνοι υπάρχουν, όμως δεν είναι λίγο αντιφατικό να κινδυνολογούν οι τάσεις ότι η συνεδριακή διαδικασία πολώνει και διασπά επειδή τα μέλη είναι στοιχισμένα πίσω από τις τάσεις;
Γ.Κ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου