Αγαπητή Αυγή,
Μετά την ανάγνωση και του κυριακάτικου φύλλου, έλαβα την απόφαση να σου γράψω. Την Τετάρτη 19.8.2009 τηλεφώνησα στον συντάκτη κ. Γιώργο Μελιγγώνη, για να του παραπονεθώ -δεν θα έλεγα διαμαρτυρηθώ για την "ΑΥΓΗ"- α) διότι γράφατε μόνο ορισμένα σημεία της συνέντευξης Π. Κοροβέση (ενώ καταλάβαινα ότι είχε πει πολύ περισσότερα), β) για την απαράδεκτα χλιαρή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ("είναι προσωπικές απόψεις που δεν συμμερίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ", ως εάν δεν υπάρχει το ρήμα "καταδικάζω" ή "αποδοκιμάζω" ή άλλο ισοσθενές), και γ) για την, κατά τη γνώμη μου, δημοσιογραφική υποβάθμιση, ή εσφαλμένη και υποτονική εκτίμηση, του ζητήματος, την ημέρα εκείνη. Που θεωρούσα πελώριο. Αρνητικά. Αφού χτυπούσε "τα άγια των αγίων μας".
Η πραγματικότητα ξεπερνούσε τις υπόνοιές μου, με τη δημοσίευση ολόκληρης της συνέντευξής του, του άρθρου του στην "Ελευθεροτυπία" και τη συνέντευξή του στον Ν. Φίλη. Ύβρις για την αριστερά. Όχι μόνο τα είπε, όχι μόνο τα επαναλαμβάνει επιμένοντας ("χωρίς στοιχεία" όπως ομολογεί), ως εάν δεν καταλαβαίνει ή αδιαφορεί για τις συνέπειες που προκαλεί, αλλά επιπλέον απαιτεί εμείς να μην καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε. Η έπαρση ("χαίρομαι που με μια δήλωση υπήρξαν αντιδράσεις"), ο εγωισμός ("ο μόνος που μπορεί να με διαγράψει είναι ο εαυτός μου"), η αλαζονεία και η πρόκληση (στις απαντήσεις στον Νίκο Φίλη) στην κορύφωσή τους. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο διαπαιδαγωγούνται οι νεότεροι στις αριστερές ιδέες; Ποια διαφορά θα είχε μια "αστική" αντιμετώπιση;
Ποια τα ηγετικά αντανακλαστικά; Η συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ορίστηκε για την Τρίτη (ο καιρός είναι όλος δικός μας, φαίνεται). Ως εάν χρειάζεται να το ψάξουμε, να το σκεφτούμε καλά - δεν μιλώ για διαγραφή, αλλά για την ουσία και την απάντηση που θα δώσουμε στην ελληνική κοινωνία. Μετά τρεις ημέρες σιωπής ο Αλαβάνος χαρακτήρισε τη συκοφαντία αυτή, απλά και μόνο "σοβαρό πολιτικό λάθος" ευτυχώς που συμπλήρωσε ότι συνιστά "πλήγμα για τον κόσμο μας", ο Γλέζος "ανύπαρκτο θέμα", ο Μπανιάς "άκαιρη και άστοχη παρέμβαση". Να συνεχίσω; Προς τι;
Μοιάζουμε, ως συλλογικότητα, ως να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ της κριτικής προσέγγισης και αντιπαράθεσης με μια πολιτική επιλογή ή θέση, που δικαιούται να κάνει ο καθένας δημόσια, από την αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητάς μας. Της πεμπτουσίας του είναι μας.
Και οι επιστέλλοντες άρθρα; Προβαίνουν σε συμψηφισμούς. Για το 1989 και για το σήμερα. Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Κάθε φορά που στενοχωριέμαι, αναβλύζουν στίχοι (από διαβάσματα) στο μυαλό μου. Για να στηλωθώ. Επίμονα έρχονται κι επανέρχονται τις μέρες αυτές, αυτοί του Κ. Βάρναλη, από το ποίημά του "Στην Εξορία", "... μαζί μας τελευταίοι με το βαπόρι / πρεζάκηδες αλάνια λαθρέμποροι / ξεπίτηδες για να φανεί πως ίσια / λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια".
Το κράτος, μπορούσε να ξεχωρίσει, αλλά το έκανε "ξεπίτηδες".
Ορισμένοι του χώρου μας μπορούν να ξεχωρίσουν πράγματα; Την ύβρι από την κριτική; Ή βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση;
Για ένα είμαι βέβαιος. Ο λαός μπορεί να ξεχωρίσει.
Με αγάπη
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΣΠ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ,
Δικηγόρος, μέλος της Π.Κ. Αλίμου ΣΥΝ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου