Αλλαγή πολιτικών

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΤΗ*

Όταν το 2001 το κόμμα μας ο ΣΥΝ επί προεδρίας Κωνσταντόπουλου αποφάσιζε την έναρξη του Χώρου Διαλόγου της Αριστεράς, η πλειοψηφία των μελών της Γραμματείας της Π.Κ της Αγίας Παρασκευής είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις της στη μονομέρεια ενός τέτοιου εγχειρήματος υποστηρίζοντας ότι:

1.Είναι λάθος το κόμμα μας να απευθύνεται μόνο στον στενό χώρο της αριστεράς, στην οποία ηγεμόνευε το ΚΚΕ και ο εναπομείναντας χώρος καλύπτεται από εκατοντάδες μικρό-ομαδούλες οι οποίες σέρνουν τόσα κατάλοιπα από τη μετά-χουντική περίοδο που μπορεί μεν να προσθέσουν ένα ποσοστό του 0,2% ή 0,4% αλλά θα έχουν αρνητικές εντυπώσεις στην γενική εικόνα του κόμματος αλλά και σε αυτούς που μας ψήφιζαν .

2.Υποστηρίξαμε την άποψη ότι πρέπει να κτυπηθεί ο δικομματισμός κάνοντας άνοιγμα στον κόσμο τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και στον κόσμο της Ν.Δ. γιατί πιστεύαμε ότι είναι αδιανόητο να εγκλωβίζεται το 85% του ελληνικού λαού, στα δύο μεγάλα κόμματα.

Υποστηρίζαμε στην ουσία από τότε το κτύπημα του δικομματισμού το οποίο σήμερα έχουμε και σωστά αναδείξει σαν κύρια αιχμή της πολιτικής μας, αλλά από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά.

3.Προτείναμε προκειμένου να υλοποιηθεί η πολιτική αυτή την εκπόνηση ενός βαθύτατα Αριστερού Μεταρρυθμιστικού Προγράμματος που θα στοχεύει:

Α. Στην ανασυγκρότηση ενός διεφθαρμένου, σπάταλου, δεσποτικού και άκρατα κομματικοποιημένου από τα δύο κόμματα εξουσίας κράτους, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για την παιδεία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση.

Β. Στη δημιουργία θεσμικού πλαισίου ικανού να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα και την δημόσια περιουσία από τα πάσης φύσεως αρπακτικά ντόπια και ξένα.

Γ. Στην εμπέδωση από τους πολίτες της ανάγκης ενός νέου τύπου ανάπτυξης στηριγμένης σε οικολογικές και αντι-καταναλωτικές λογικές, στις οποίες θα κατανοείται ότι το μαζικό είναι συμφερότερο από το ατομικό.

Δ. Τη χάραξη μιας μακροχρόνιας πολιτικής στον συνδικαλιστικό και στον συνεταιριστικό χώρο που μέσα από βαθιά μελέτη των μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθέντων μοντέλων, να ξαναδοκιμάσουμε με προσεκτικά βήματα σε μικρές επιχειρήσεις, δόκιμες μορφές ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ.

Αυτοί και μόνον οι στόχοι αν μπορούσαν να υλοποιηθούν θα αποτελούσαν μέγιστη προσφορά προς τον τόπο και μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού θα ήταν θετικά διακείμενο σε αυτές τι ς απόψεις.

Δυστυχώς οι απόψεις αυτές δεν εισακούστηκαν και προτιμήθηκε η «Αριστερή» στροφή με αρχή τη Δημιουργία του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, την οποία χαιρετήσαμε όλοι με ενθουσιασμό μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι από σοβαρό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, την φτώχεια, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, θα καταντούσε χώρος επαναστατικής γυμναστικής για τις πάσης φύσεως αριστερίστικες ομάδες με αποτέλεσμα τον εκφυλισμό του και πλήρη αδρανοποίηση του.

Η πορεία συνεχίστηκε με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία μάλιστα κατέστη και στρατηγικός στόχος για το κόμμα μας και ο οποίος ξεκίνησε σαν εκλογικός σχηματισμός, χωρίς όμως να ξεκαθαριστεί ο τρόπος λειτουργίας και ο πολιτικός στόχος.

Βαδίζαμε στο βλέποντας και κάνοντας.

Η κατάσταση αυτή δημιούργησε σύγχυση κυρίως στις Π.Κ. του ΣΥΝ οι οποίες καλούνταν να λειτουργούν και τις τοπικές Π.Κ. και ταυτόχρονα να δημιουργούνε τοπικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρουσιάστηκε το φαινόμενο αρκετά μέλη του ΣΥΝ να θεωρούν ότι δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν οργανωμένα στον ΣΥΝ και να μεταφέρουν τις θέσεις του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ και προτιμούσαν να δρουν κατευθείαν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το φαινόμενο αυτό δημιούργησε τεράστια προβλήματα στις Π.Κ. του ΣΥΝ στις οποίες οι γραμματείες προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τη διάλυση τους.

Ο αέρας των δημοσκοπικών επιτυχιών επέτειναν τις διαλυτικές τάσεις στις Π.Κ. του ΣΥΝ, η δε στάση αρκετών στελεχών του κόμματος ήταν ότι πρωτεύουν οι τοπικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθούν οι Π.Κ. του ΣΥΝ.

Βεβαίως υπήρξαν αντιδράσεις από τις γραμματείες των Π.Κ. του ΣΥΝ, οι οποίες θεωρούσαν το εαυτό τους υπόλογο απέναντι στους συντρόφους που τους εξέλεξαν για την αδράνεια των Π.Κ.

Αποτέλεσμα αυτού του δυϊσμού ήταν να προκαλούνται τριβές τόσο ανάμεσα στα μέλη του ΣΥΝ που προσπαθούσαν να λειτουργήσουν τις Π.Κ όσο και με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ .

Η κατάσταση αυτή εκφράστηκε σαφέστατα στην κατοπινή διαμάχη ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη μας, στους συντρόφους Τσίπρα και Αλαβάνο.

Ο Αλέξης ο Τσίπρας εκλέχτηκε από το 70 % των συνέδρων του ΣΥΝ και σαν πρόεδρος του ΣΥΝ είναι και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ .

Ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να προωθήσει τη σωστή λειτουργία αλλά και το δυνάμωμα του κόμματος του, του ΣΥΝ, ενώ σαφέστατα τις επιλογές που θα κάνει θα τις εγκρίνουν τα μέλη του κόμματος του και σε αυτά θα απολογηθεί.

Ο σύντροφος ο Αλαβάνος σε ποιόν θα απολογηθεί; Στα μέλη της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ η στα μέλη της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ;

Τι σημαίνει λοιπόν κόκκινη κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ; Κάρτα σε εκλογικό σχήμα ή κάρτα μέλους κόμματος; Εάν κάρτα μέλους κόμματος με ποιο καταστατικό ; Εάν θέλουμε καινούργιο κόμμα σημαίνει ότι πρέπει να διαλύσουμε τον ΣΥΝ και τα υπόλοιπα κόμματα ΚΟΕ ΔΕΑ ΑΚΟΑ ΔΗΚΙ κ.λπ.;

Ποιος λοιπόν θα αποφασίσει για αυτό, εάν όχι τα μέλη των κομμάτων; Δεν θα πρέπει να γίνουν όλα αυτά συντεταγμένα ή ο κάθε ένας θα αποφασίζει από μόνος του;

Αυτή η κατάσταση, αλλά κυρίαρχα οι λανθασμένες πολιτικές επιλογές περί ενότητας μιας αριστεράς με τροτσκιστικές, μαοϊκές, σταλινικές και χοτζικές καταβολές που μπορεί ναι μεν να ικανοποιεί τα μέλη των κομμάτων αυτών, αλλά που καμιά λύση και καμιά προοπτική δεν δίνουν στα προβλήματα του κόσμου, μας οδήγησαν στην τελευταία εκλογική αποτυχία.

Αυτή η αποτυχία δεν πρέπει να επαναληφθεί. Οφείλουμε να ξαναγίνουμε το κόμμα της ανανεωτικής, μεταρρυθμιστικής και οικολογικής αριστεράς και να αποκτήσουμε ξανά τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη του κόσμου και αυτό πρέπει να γίνει στο επόμενο συνέδριο.

Ο Βαγγέλης Μοναστηριώτης είναι μέλος της Π.Κ. Αγίας Παρασκευής