Για την ενότητα της αριστεράς: σαν σύντομο ανέκδοτο

Του ΒΑΛΑΝΤΗ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

Επειδή η ενότητα της αριστεράς έχει γίνει τον τελευταίο καιρό από πιπίλα και κόλπο έναντι των αριστερών και της κοινωνίας, μέχρι και ανέκδοτο για ορισμένους, επιθυμώ να μοιραστώ κάποιους προβληματισμούς μου, σκόρπιες σκέψεις, σε σχέση με το ζήτημα.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει την παραδοχή της ήττας της αριστεράς να οικοδομήσει αυτό που διακήρυξε -δηλαδή, μια κοινωνία κοινωνικής και οικονομικής ισότητας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης- ως το κοινό στοιχείο όλων των ρευμάτων και όλων των αποχρώσεων αυτής, είτε κατέλαβαν την πολιτική εξουσία είτε απέτυχαν να το υλοποιήσουν.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει συνειδητοποίηση ότι η αποτυχία έχει βαθιές ρίζες τόσο σε θεωρητικές απόψεις όσο και σε νοοτροπίες που καλλιεργήθηκαν για χρόνια, και δεν είναι αποτέλεσμα ούτε της κακής συγκυρίας στην οποία επιχειρήθηκαν οι κοινωνικές αλλαγές, ούτε κάποιων κακών ηγετών που πρωτοστάτησαν και εξέτρεψαν τα κινήματα από τους αρχικούς τους στόχους,  ούτε κάποιας εσφαλμένης ανάγνωσης των μαρξιστικών ευαγγελίων.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει συνειδητοποίηση της αποξένωσης της αριστεράς, των οραμάτων της, των αναλύσεών της και των όποιων πολιτικών της σχεδίων από τον ρου της κοινωνίας. Συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι οι λαοί παγκοσμίως "γυρνούν την πλάτη" στην αριστερά.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει παραδοχή της πολλαπλότητας στην έκφραση και στη δράση της σύγχρονης αριστεράς. Παραδοχή της ύπαρξης διαφορετικών ρευμάτων, που έχουν διαφορετικές απόψεις και προτάσεις, κάνουν διαφορετικές υποθέσεις, πειραματίζονται και ταυτόχρονα αναγνωρίζουν τη μερικότητα και την ισοτιμία τους.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει δημόσιος πολιτικός και θεωρητικός διάλογος, κριτική, αυτοκριτική, αποτίμηση, για όσα έχουν λεχθεί, έχουν γραφεί, έχει πράξει η αριστερά, ή σε όσα έχει αποτύχει. Δημόσιος πολιτικός και θεωρητικός διάλογος για όλα όσα θέλει να πράξει η αριστερά και για την καθημερινή στάση και συμπεριφορά των ανθρώπων της μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει να προσδιορίζεις μέσα στην πολλαπλότητα των αριστερών, χωρίς εκβιασμούς και ψηφοφορίες, νέους κοινούς τόπους, κοινές απόψεις και προτάσεις, κοινές υποθέσεις, κοινούς πειραματισμούς, κοινά συμπεράσματα που να αφορούν την κοινωνία και να αντιστοιχούν σε κοινωνικά ρεύματα και όχι σε περιθωριακές ενδοαριστερές αντεγκλήσεις.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει μαζί με την κοινωνία, σημαίνει την προσπάθεια της αριστεράς να συνδεθεί ξανά με κομμάτια της κοινωνίας, με υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις που συγκροτούνται στη βάση συγκρούσεων και αντιθέσεων στον σύγχρονο καπιταλισμό. Σημαίνει την προσπάθεια της αριστεράς να εκπροσωπεί κάτι στην κοινωνία πέραν από μια παρακμασμένη πολιτική ταυτότητα.

Ενότητα της αριστεράς σημαίνει παραδοχή ότι η νέα αριστερά, τα καινούργια οράματα, τα καινούργια πολιτικά σχέδια, οι νέοι αριστεροί δεν θα προέλθουν από παρθενογένεση. Το παλιό θα συνυπάρχει για μεγάλες ακόμα περιόδους με το όποιο καινούργιο. Θα υπάρχουν πισωγυρίσματα και κάθε μέρα αυτό που προβάλλει ως νέο θα αντιμάχεται τα απλήρωτα δάνεια και τις συνήθειες από το παρελθόν.  Η πρόκληση είναι το παρελθόν να μετατραπεί σε θετικό περιεχόμενο του νέου βιβλίου της αριστεράς με τίτλο "Τι δεν πρέπει να κάνουμε".

Τέλος, οι "ενωτικοί" θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε τις σκόρπιες σκέψεις, τις επιθυμίες μας αν θέλετε, σε κάποιο πολιτικό σχέδιο για την αριστερά. Σήμερα, που το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητείται ή βρίσκεται σε κίνδυνο, η πεπατημένη της σεκταριστικής απομόνωσης και των φυγόκεντρων τάσεων ενισχύονται. Θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται απλώς για ένα πισωγύρισμα και όχι για το τέλος του κόσμου της αριστεράς. Γιατί είτε η λοκομοτίβα της ενότητας θα προχωρήσει, είτε η αριστερά στην Ελλάδα θα ακολουθήσει τα χνάρια της ιταλικής αριστεράς. Και αυτό δεν το επιθυμεί κανείς.