Ένα κόμμα μόνο του;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Σ. ΚΟΝΤΟΣΤΑΥΛΟΥ


Μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών η εικόνα που παρουσιάζει ο ΣΥΝ, στα κεντρικά του καθοδηγητικά όργανα τουλάχιστον, είναι αποκαρδιωτική. Από τη μια, η Ανανεωτική Πτέρυγα που ζητάει "πολιτική στροφή" στη γραμμή του κόμματος αλλά χωρίς τη σύγκληση συνεδρίου!! Και από την άλλη, η πλειοψηφία, το Αριστερό Ρεύμα δηλαδή,  βρίσκεται σε διαρκή ύπνωση χωρίς να παίρνει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την υπέρβαση της κρίσης. Μιας κρίσης που το πολιτικό της βάρος εμφανίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ ουσιαστικά υπάρχει στον ΣΥΝ. Το κυρίαρχο ερώτημα εάν πρέπει να γίνει ενιαίο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντηθεί, μέσω της απροθυμίας των συνιστωσών του να αυτοδιαλυθούν και να προχωρήσουν σε ιδρυτικό συνέδριο. Το επόμενο ερώτημα, για το πώς δηλαδή θα εκπροσωπούνται οι ανένταχτοιι στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι εύκολο και έχει απαντηθεί. Με το να μετέχουν στις τοπικές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που θα αποφασίζουν για την εφαρμογή της πολιτικής που θα επεξεργάζεται η κεντρική του καθοδήγηση. Και τέλος, στο ερώτημα τού πώς θα λειτουργούν τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη δημοκρατική τους νομιμοποίηση από τα μέλη του, ας ερωτηθούν οι συνιστώσες του, που όπως σημειώθηκε παραπάνω αρνούνται την αυτοδιάλυσή τους και μετατροπή τους σε μέλη ενός ενιαίου, δημοκρατικά οργανωμένου κόμματος.


Αλλά ας επιστρέψουμε στον ΣΥΝ, που φαίνεται πως είναι για ορισμένους η πηγή όλων των κακών. Η εικόνα του, μια άθλια εικόνα "καρεκλομαχίας" στελεχών της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας, μας θίγει όλους. Τα αποτελέσματα αυτής της χωρίς κανόνες διαμάχης είναι γελοία και καταστροφικά. Η κοινωνία βλέπει έκπληκτη τον αγώνα ενός κορυφαίου στελέχους και βουλευτή εναντίον του πρόσφατα εκλεγμένου προέδρου του κόμματος, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό επίδικο. Αλέκος εναντίον Αλέξη και όποιον πάρει ο χάρος. Ο πρόεδρος μοιάζει να παλεύει μόνος του, ενώ οι εξελίξεις τρέχουν, η χώρα οδηγείται κατά πάσα πιθανότητα το φθινόπωρο σε εκλογές με όλα τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που την μαστίζουν ανοιχτά. Ενώ μέσα σ' όλα αυτά την πολιτική ατζέντα έχει θέσει ο ΛΑΟΣ και ακολουθούν ασμένως η "μαρκογιαννάκειος" Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ της "μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση".


Με όλα αυτά να τρέχουν δίπλα μας, το σημαντικότερο ερώτημα είναι "εμείς τι κάνουμε". Και σ' αυτό το "εμείς" περιλαμβάνονται όλοι, απλά μέλη, στελέχη και κεντρική καθοδήγηση. Το "όλον" κόμμα, δηλαδή. Ένα κόμμα που οι τακτικισμοί και οι ισορροπίες το έχουν παραλύσει. Ένα κόμμα που δεν κάνει το άλμα προς τα εμπρός μέσω των αναγκαίων προωθητικών συνθέσεων, τόσο σε οργανωτικό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Έτσι δημιουργούμε απογοητευμένους ψηφοφόρους και άσχημες προοπτικές. Φτιάχνουμε μια κακή και ουσιαστικά πλαστή "πραγματικότητα" γύρω μας. Ας δούμε όμως τι έγινε την 7η Ιουνίου. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξε καμία καταστροφή την ημέρα που έγιναν οι ευρωεκλογές εντός και εκτός Ελλάδος. Η καταστροφή ξεκίνησε την 8η Ιουνίου, με τη νευρωτική και χωρίς στρατηγική ανάλυση του ομολογουμένως άσχημου αποτελέσματός μας. Σε μια αριστερά που υποχωρεί πανευρωπαϊκά (πλην Γαλλίας και Πορτογαλίας), η Ελλάδα ακολούθησε την ίδια πορεία. Άνοδος της δεξιάς-ακροδεξιάς, κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας, άνοδος των δεξιάς κατεύθυνσης Πράσινων και υποχώρηση της αριστεράς. Αυτή είναι η πραγματικότητα, σύντροφοι, και καμιά άλλη. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ σχετίζεται κυρίως με δύο γεγονότα: α) την τραγική διακυβέρνηση της Ν.Δ. και β) την πολιτική πρόταση του "ό,τι θέλει ο λαός" και απόλυτη μουγκαμάρα για το μέλλον της Ευρώπης και τι προτείνει γι' αυτό. Άλλωστε, είναι επικίνδυνο μετά τον Δεκέμβρη να τα βάζεις με τους "νοικοκυραίους".


Έχοντας λοιπόν κατά νου τα παραπάνω, προτείνω ορισμένες θέσεις οι οποίες πιστεύω πως θα βοηθήσουν το κόμμα μας να βγει δυναμωμένο από την παρούσα κρίση, διότι η ύπαρξη του κόμματος αυτού, ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, είναι όρος αναγκαίος για την ανασύνθεση της αριστεράς και τη δημιουργία του αριστερού πολιτικού υποκειμένου του 21ου αιώνα:


α) Δημιουργία ενός μικρού ευέλικτου διατασικού σχήματος, που μαζί με τον πρόεδρο θα επεξεργάζεται την καθημερινή πολιτική δράση του κόμματος.


β) Ιδεολογική εξόρμηση μέσω μιας πλατιάς διάδοσης και συζήτησης του προγράμματος που ενέκρινε το 81% του πρόσφατου Διαρκούς Συνεδρίου του κόμματός μας. Προωθητική σύνθεση των απόψεων μέσα στο κόμμα με βάση αυτό το θεμελιακό κείμενο για τη δική μας ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά.


γ) Προεκλογική σαφήνεια στόχων, με ξεκάθαρες και τεκμηριωμένες απόψεις για τα φλέγοντα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας (π.χ. μετανάστες, ασφάλεια των πολιτών, αειφόρος ανάπτυξη, εργασιακά δικαιώματα, εκπαιδευτικά ζητήματα κ.ά.).


δ) Αλλαγή της εκπροσώπησης του ΣΥΝ στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή και μέλους της μειοψηφίας του κόμματος. Διότι οι συνεδριακές αποφάσεις αφορούν όλους στο κόμμα. Αποσαφήνιση των σχέσεων μεταξύ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και του τρόπου λειτουργίας του ενωτικού μας σχήματος.


ε) Στήριξη των συλλογικών μας αποφάσεων απ' όλα τα στελέχη του κόμματος στις δημόσιες τοποθετήσεις τους στα ΜΜΕ και αποτύπωση της μεγάλης πλειοψηφίας του Διαρκούς Συνεδρίου στην οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος.


στ) Αλλαγή της αντίληψης που υπάρχει για τις τάσεις εντός του ΣΥΝ. Είναι ρεύματα ιδεών και όχι κόμματα εντός του κόμματος. Άρα η ευθύνη στην πορεία του κόμματος βαραίνει όλους συλλογικά.


ζ) Μαζική στροφή του κόμματος στη δημόσια πολιτική δουλειά μέσω εξορμήσεων σε διάφορους κοινωνικούς χώρους με επιθετικές προτάσεις προς τους πολίτες.


η) Τέλος, ξεκαθάρισμα της όποιας συζήτησης για συμμαχικές κυβερνήσεις μέσω του προγράμματος που ανέφερα παραπάνω και της στρατηγικής μας για τον σοσιαλισμό με ελευθερία, δημοκρατία και αυτοδιαχείριση. Μόνο μέσα από συγκεκριμένες θέσεις και δεσμεύσεις, και αυτές όχι μετεκλογικά, θα μπορούσε να υπάρξει σοβαρή συζήτηση για τη στήριξη ή μη μιας κυβέρνησης. Το παράδειγμα, άλλωστε, της "πληθυντικής αριστεράς" στη Γαλλία και την Ιταλία ήταν αρνητικό.


Τελειώνοντας, θα ήθελα να χαιρετίσω όλους εκείνους που δώσαμε μαζί έναν δύσκολο και ωραίο αγώνα στην Καισαριανή. Την εκτίμηση και τη συντροφικότητα αυτή την έχουμε ανάγκη για τις ημέρες που έρχονται. Ας είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι για να κάνουμε αυτό που ζητάει η εποχή μας. Να πάμε μπροστά και αριστερά!


* Ο Γιώργος Σ. Κοντόσταυλος είναι μέλος του ΣΥΝ Καισαριανής.

 
eXTReMe Tracker