Προσευχή στη Μεγαλόχαρη

Παναγιά μου,

αυτές οι μέρες του Αυγούστου είναι δικές σου. Νιώθω την ανάγκη να προσευχηθώ.

 

Φώτισέ μας, Δέσποινά μου.

 

Κράτα «γερό» το κόμμα αυτό, κι όλη την παράταξή του, μέσα στην οποία βολοδέρνει. Δώσε δύναμη στα μέλη του, να αντέξουν στις δοκιμασίες που περνούν. Στα μέλη που αναζητούν τον τελευταίο παππού, στην άκρη των βουνών της Άρτας, της Μυτιλήνης, της Μεσσηνίας, της Καστοριάς… Αυτά που τρέχουν στους δρόμους της Χαλκιδικής, της Λάρισας, του Βόλου, των Ιωαννίνων, της Κατερίνης... Αυτά που παλεύουν για το ένα πολύτιμο ένσημο του εργάτη. Αυτά που διαλαλούν αισιόδοξα κι αγνά, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Δώσε δύναμη, στους επιφανείς αυτού του κόμματος. Σ' αυτούς που δείχνουν αδυναμίες όταν έρχονται δύσκολες στιγμές. Αναστατώνονται, παραιτούνται, αποχωρούν. Πικρές κουβέντες ξεστομίζουν. Σκέψεις αβαθείς μονολογούν. Συγχώρεσέ τους, Μάνα του κόσμου όλου, όπως συγχώρεσες τους προδότες του παιδιού σου. Άνθρωποι είναι κι αδυναμίες έχουν… Δώσ' τους τη δύναμη που δίνεις, Παναγιά μου, στους τσακισμένους της ζωής. Εκείνη, τη δύναμη που έχει η μάνα, όταν κλείνει μπροστά της, του εργοστασίου η πόρτα. Τα χείλη της σφίγγει φαρμακωμένη και προχωρά μες στη ζωή. Εκείνη τη δύναμη που έχει ο πατέρας με τις τρεις δουλειές… Στο Λαύριο, Παναγιά μου, κάηκε τις μέρες αυτές…

Φώτισέ, Δέσποινά μου, τους επιφανείς αυτού του κόμματος. Να νιώσουν τον ασθενή στο Δημόσιο Νοσοκομείο. Μέσα στον πόνο του, και την απελπισιά, ζητά μια κουβέντα ελπίδας, όπως ένα δροσερό ποτήρι νερό, όπως ένα κρεβάτι ήσυχο. Τσακισμένος, κι ανέλπιστος κλείνει τα μάτια του το βράδυ, μόλις ακούσει πολλές κουβέντες, πολλών επιφανών.

Δείξε τον δρόμο, Μεγαλόχαρή μου, σε όλο τον κόσμο του «Εμείς». Φώτισε, να καταλάβουν, δεν μπορεί να είναι Αριστεροί, σαν τον Στάλιν, δολοφόνοι πολιτικοί. Φύσηξε φρέσκο αέρα στην ψυχή και στο πνεύμα τους. Να φουσκώσουν τα πανιά τους, προς τα μας. Να γεμίσει η θάλασσα, από στόλο καραβιών με την ίδια πλεύση…

Μα πάνω από όλους, δώσε όση δύναμη χρειάζεται στο παλικάρι αυτό. Που όταν χαμογελά, «ανοίγει» ο κόσμος όλος. Προστάτεψέ τον Παναγιά μου, από τους Φαρισαίους… Αγκάλιασέ τον, όταν σταυρώνεται σε πολλούς σταυρούς… Ας μην περάσει Παναγιά μου, τη σταύρωση του δικού σου παιδιού…Αλλά κι όλα τα παλικάρια του κόμματος αυτού, δώσε δύναμη και φώτιση. Απέναντι στους γεροντίστικους εγωισμούς, ήρεμα να χαμογελούν και να τραγουδάνε. Γιατί, Δέσποινά μου, τα παλικάρια αυτά είναι το παρόν και το μέλλον του κόμματος. Και κείνο το κορίτσι, δώσ’ το δύναμη, γυναίκα άγια όπως είσαι Παναγιά μου. Που δεν είναι 55 ετών, δημόσιος υπάλληλος στον ΟΤΕ, σε τράπεζα, γνωστή δικηγόρος, δεν είναι άνδρας... Αλλά είναι σχεδόν 40 ετών, εργάτρια, γυναίκα με το δικαίωμα να υπηρετήσει την Ευρωβουλή. Δώσ' την δύναμη να αντέξει, σε βόλια «αντρίκια» και ταπεινωτικά

 

Βοήθα τους φίλους μου συντρόφους, τις φίλες μου συντρόφους και μένα. Όλους τους επιφανείς «Β' κατηγορίας». Τον Σάκη, που παλεύει σεμνά στα φουγάρα της Πτολεμαΐδας, τον Χρήστο, σημαία Αριστερού γιατρού για τους νεφροπαθείς της Πτολεμαΐδας, την Ευγενία, που δίνει την ποντιακή της ψυχή στης Κοζάνης τα λημέρια, την Ξανθούλα, νέο κορίτσι που φτιάχνει το κόμμα στην Καστοριά, τον Χρήστο και τον Λάζαρο, που τα νιάτα τους «παλεύουν» με της Φλώρινας το μίζερο παρελθόν. Τις καπετάνισσες της εργατιάς στη Βόρεια Ελλάδα, Ντίνα και Δέσποινα, τον Κώστα που πνίγεται στους καταρράκτες της Εδεσσαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, την Ηρώ, τον Γιάννη, τον Νίκο που αλωνίζουν τη Λάρισα όλη, τον στιβαρό Κώστα που αλλάζει τον αέρα στη Μαγνησία, την Τζίνα, αστείρευτη ακαδημαϊκή πηγή γραπτού λόγου κι αισιοδοξίας στις στήλες της «Αυγής»… Και μένα, Παναγιά μου, μόνη γυναίκα που παλεύω με τα φαντάσματα του Μέγα Αλέξανδρου και των Αυγουστίνων-Καντιωτών, στης Φλώρινας τα μέρη. Φύλαξέ με από τα βέλη των συντρόφων μου. Συγχώρεσέ τους. Άνθρωποι είναι κι αδυναμίες έχουν…

 

Κάνε το θαύμα σου, Θαυματουργή Μάνα όλου του κόσμου.

 

Κάνε το κόμμα μας, Κόμμα.

 

Άννα Σπύρτου

Φλώρινα

Μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ

aspirtou@uowm.gr