Ο Συνασπισμός είναι κόμμα, δεν είναι "συνιστώσα"

Όταν πριν από 17 χρόνια ιδρύσαμε το κόμμα του Συνασπισμού (ένας τίτλος που συμβολίζει την ενότητα της αριστεράς), κανένας δεν φαντάζονταν ότι κάποιοι στις μέρες μας θα επιχειρούσαν να τον υποβιβάσουν σε "συνιστώσα".


Φυσικά, η πορεία του δεν ήταν πάντα όπως θα τη θέλαμε. Ένα μέρος από τα στελέχη του, μεταξύ των οποίων και η πρώην πρόεδρός μας Μαρία Δαμανάκη, προτίμησαν να μετακομίσουν στο σοσιαλφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, εξασφαλίζοντας έτσι τη σιγουριά τους και ό,τι άλλο θα προέκυπτε.


Από την άλλη μεριά, μια άλλη μερίδα στελεχών του αριστερού ρεύματος, με πρώτον και καλύτερο τον προηγούμενο πρόεδρό μας σ. Αλέκο Αλαβάνο, προσπάθησαν ντε και καλά να τα ξαναβρούμε με το ΚΚΕ παρ' ότι γνωρίζανε τις μεγάλες διαφορές που μας χωρίζουν. Και παρ' όλο που καθημερινά ακούγαμε του κόσμου τα σχολιανά από την ηγεσία αυτού του κόμματος οι σύντροφοι επιμένανε και ίσως επιμένουν ακόμη...


Αλλά και κάμποσα στελέχη μας από τον ανανεωτικό χώρο του κόμματος φαίνεται πως δεν έπαψαν να επιθυμούν μια προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ πιστεύοντας πως εκεί θα βρούμε το στήριγμά μας, για να μην πω τον σωτήρα μας...


Είχε βέβαια και τις καλές του στιγμές το κόμμα μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ήταν οι ευρωεκλογές του 1994 (επί προεδρίας Νίκου Κωνσταντόπουλου) αλλά και οι βουλευτικές της ίδιας χρονιάς, όπου πήραμε και στις δύο πάνω από 5%, ποσοστό αρκετά ικανοποιητικό για τα πρώτα μας βήματα.


Όλα αυτά ώς που φτάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη συμμαχία του Συνασπισμού με τα διάφορα εξωκοινοβουλευτικά μορφώματα, κινήσεις και ομάδες. Το ιστορικό αυτής της συμμαχίας είναι γνωστό και δεν χρειάζεται να το περιγράψω.


Θα σταθώ μονάχα στα κέρδη και τις ζημιές αυτής της σύμπραξης, αλλά και στην ενδοτική πολιτική του προέδρου και πολλών στελεχών μας, που στάθηκε επιζήμια για το κόμμα μας. Και τούτο γιατί, υπακούοντας στα αριστερίστικα συνθήματα μερικών, λησμόνησαν παντελώς την πολιτική μας για δημοκρατικό δρόμο, Ευρώπη των λαών και κυβερνητικό πρόγραμμα, θεωρώντας πως έφτασε η ώρα να γκρεμιστεί συθέμελα το σύστημα!


Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η στάση τους στα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη, που μπορεί να ικανοποίησε τα διάφορα "γκρουπούσκουλα", άρχισε όμως να διώχνει από κοντά μας τον κόσμο της αριστεράς.


Από την άλλη μεριά η προσπάθεια υποβάθμισης του κόμματός μας γίνεται όλο και πιο φανερή. Το όνομα Συνασπισμός ακούγεται όλο και πιο λίγο στον πολιτικό χώρο. Αντικαταστάθηκε παντού με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο το απαιτούν οι σύμμαχοι τόσο οι δικοί μας υποχωρούν. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, φαίνεται πως απαιτούν να μας αφαιρεθεί κάθε πολιτική αρμοδιότητα προς τα έξω.


Σ' αυτό δεν πρωτοστατούν μονάχα οι ηγεσίες των συμμάχων, αλλά όπως φαίνεται και δικά μας στελέχη με πρώτον και καλύτερο τον σ. Αλαβάνο. Μ' ένα λόγο σιγά σιγά υποβιβαζόμαστε και από κόμμα γινόμαστε "συνιστώσα".


Όλα αυτά τα βλέπουν και τα παρακολουθούν τα μέλη μας. Κι ακόμη περισσότερο τα βλέπει ο κόσμος, που μέχρι πρόσφατα στήριζε πολλές ελπίδες σε μας. Γι' αυτό και άρχισε να μας γυρίζει τις πλάτες.


Ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, με την πρωτοφανή επίθεση που μας εξαπέλυσε ο βουλευτής Κοροβέσης, μια επίθεση που ακόμα δεν καταλάβαμε το ελατήριό της, η απογοήτευση του κόσμου έγινε ακόμη μεγαλύτερη. Κι αν δεν ξεκαθαρίσουμε το γρηγορότερο αυτήν την κατάσταση, τα πράγματα θα χειροτερεύουν...


Αλήθεια σύντροφε πρόεδρε του κόμματός μας, αλήθεια σύντροφοι της Κεντρικής μας Επιτροπής, πιστεύετε πως ο Συνασπισμός δεν μπορεί να πορευτεί χωρίς στηρίγματα;


Πρόγραμμα έχουμε, μπορούμε να φτιάξουμε και καλύτερο. Στελέχη έχουμε πολύ άξια και ικανά όχι μονάχα να κουμαντάρουν το κόμμα, αλλά και να κυβερνήσουν τον τόπο. Γιατί θα πρέπει οπωσδήποτε να βαδίζουμε παρεϊτσα με το ΚΚΕ ή το ΠΑΣΟΚ, αφού και με τους δύο έχουμε πολύ σημαντικές διαφορές;


Όσο για τους τωρινούς μας συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι το επιθυμούν και συμφωνούν μαζί μας μπορούν να γίνουν μέλη μας ή να παραμείνουν οπαδοί.


Αυτά θα πρέπει να συζητήσει το διαρκές μας συνέδριο και αυτόν τον δρόμο πρέπει ν' ακολουθήσει με τις αποφάσεις του. Γιατί, αν ανακυκλώσουμε τα προηγούμενα και σηκώσουμε τα χέρια για ν' αποφασίσουμε... και μάλιστα με χειροκροτήματα μια από τα ίδια, το μέλλον του κόμματός μας προβλέπεται σκοτεινό και αδιέξοδο. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας πριν να είναι αργά.


ΡΟΥΛΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟΥ

1 σχόλια:

  Κωνσταντίνος Ν. Αθανασιάδης

31 Αυγούστου 2009 στις 7:33 π.μ.

Μετά από δεκαεπτά χρόνια ακόμα δεν προσδιόρισε κάπoιες σταθερές οργανωτικές διαδικασίες παιδείας, που θάπρεπαι, των μελών του και όχι μόνον, αλλά και για ενεργική αποδοτική και αποτελεσματική παρέμβαση των ενεργών πολίτών, επί της ουσίας και όχι για εκτώνοση, στα προβλήματα που κάθε μέρα αντιμετωπίζει με τους διαπλεκόμενους στη διαφθορά, ξέχωρα και πέρα από τις φαυφλατολογικές ξιφασκίες των όποιων στελεχών του κόμματος,ή συνιστωσών του, ή της συνιστώσας.

Εδώ βρίσκεται και η εξήγηση της αποτυχίας να αξιοποιήση και να αφωμιώση ένα μεγάλος μέρος των προσδοκιών του ευκαιριακού ρεύματος που του πρόσδιδαν οι δημοσκοπήσεις.

Ούτε καν βρίσκεται στο σημείο αφετηρίας που συνειδητά, προσδιόρισε ο Μητσοτάκης στο τέλος? στη χαιρετιστήρια ομηλεία του κατά την έναρξη του συνεδρίου της ΕΑΡ.

 
eXTReMe Tracker