ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΛΛΙΑ*
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη συγκυρία, μετά και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, τα οποία σηματοδότησαν όλη αυτή την εσωστρέφεια που ζούμε τους τελευταίους μήνες, εξαιτίας κυρίως της καταστροφικής διαχείρισης του εκλογικού αποτελέσματος.
Η ευθύνη κατά την γνώμη μου βαραίνει την αριστερή πλειοψηφία του κόμματος (ΣΥΝ), η οποία ακροβατεί ανάμεσα στην επιλογή ΣΥΡΙΖΑ και τις πιέσεις της μειοψηφίας. Στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας, όπου βρεθούν και όπου σταθούν, βάλλουν ευθέως κατά του εγχειρήματος θέτοντας ζήτημα επανεξέτασης της συμμετοχής του κόμματος στον ΣΥΡΙΖΑ. Αξιοποιώντας μάλιστα και την κρίση κορυφής με την «καραμέλα περί ενιαίου κόμματος» στην περίπτωση που προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διαδικασία καθιέρωσης της ιδιότητας του μέλους, απειλούν ακόμα και με διάσπαση.
Η ηγεσία της αριστερής πλειοψηφίας αρνείται να δει την ουσία του ζητήματος. Δηλαδή ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πολιτικά σχέδια μέσα στο κόμμα, τα οποία δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Συνεπώς οποιαδήποτε προσπάθεια συμβιβασμού με τη μειοψηφία ακυρώνει στην πράξη αποφάσεις συνεδρίων και εσωκομματικών συλλογικών διαδικασιών, καθώς και τη δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το αναγκαίο άλμα προς τα μπρος ώστε να αποτελέσει τον πολιτικό φορέα μέσω του οποίου θα εκπροσωπηθούν πολιτικά οι χιλιάδες ανένταχτοι/ες της αριστεράς, οι εργαζόμενοι/ες, που πλήττονται από την κυρίαρχη πολιτική και αναζητούν πολιτική στήριξη, οι άνεργοι/ες, οι μετανάστες/στριες κ.λπ.
Η πλειοψηφία, αντί να αντιπαρατεθεί ανοιχτά με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους με την Ανανεωτική Πτέρυγα, είτε σιωπά στη συστηματική αμφισβήτηση συλλογικών αποφάσεων και της πολιτικής του κόμματος, είτε προσπαθεί να βρει διαύλους επικοινωνίας με τη μειοψηφία στο όνομα της ενότητας του κόμματος. «Η αγάπη θέλει δύο για να ζεσταθεί» όπως λέει και το τραγούδι, αγαπητοί σύντροφοι.
Η λογική του «κουκουλώματος», του «να τα βρούμε» είτε για να επιβιώσουμε κοινοβουλευτικά είτε για να μην χαλάσει η δημόσια εικόνα σε περιόδους δημοσκοπικής ανόδου και μετά βλέπουμε, θέτει την πλειοψηφία σε συνεχή ομηρεία από τη μειοψηφία, την οδηγεί σε συνεχείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Αυτή η τακτική, αργά αλλά σταθερά, οδηγεί την αποστράτευση συντρόφων που πίστεψαν στην αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την ανάδειξη του Α. Αλαβάνου και μετέπειτα του Α. Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος (ΣΥΝ), σε κρίση αξιοπιστίας τον ΣΥΡΙΖΑ αφού οι διαδικασίες στο εσωτερικό του στερούνται οποιασδήποτε δημοκρατικής νομιμοποίησης, καθώς επίσης στην απογοήτευση και στην αποστράτευση του κόσμου της αριστεράς που βλέπει μια ακόμη προσπάθεια να παλινωδεί.
Οι πολιτικές επιλογές που έχει η πλειοψηφία του κόμματος για να αποκτήσει, ξανά, το κόμμα εξωστρεφή δράση και συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει τη διαδικασία αριστερής στροφής, ουσιαστικού εκδημοκρατισμού και οργανωτικής ανασυγκρότησης, ώστε να ανακτήσει ξανά την πρωτοβουλία στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι οι εξής:
Πρώτον, χωρίς παλινωδίες και συμβιβασμούς να υλοποιήσει αποφάσεις που ελήφθησαν με μεγάλη πλειοψηφία στα τελευταία συνέδρια του κόμματος με πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους και συμμετοχής στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα.
Δεύτερον, να πρωτοστατήσει η πλειοψηφία του κόμματος στην υλοποίηση των αποφάσεων των Πανελλαδικών Συσκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτον, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση να αντικατασταθεί ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και να καθιερωθεί η εναλλαγή στη βουλευτική θητεία, αλλά και στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Τέταρτον, να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δομές παρέμβασης στην κοινωνία ώστε να γειωθεί κοινωνικά προκειμένου να είναι λιγότερο ευάλωτος στις πιέσεις που δέχεται από το μιντιακό και πολιτικό κατεστημένο. Πέμπτο, να εγγυηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ διαδικασίες ισότιμης συμμετοχής στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων.
Να δώσουμε επιτέλους δείγματα γραφής ότι αυτά που λέμε στην κοινωνία για “σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία” δεν είναι “φύκια για μεταξωτές κορδέλες,” αλλά τα εννοούμε με το να τα κάνουμε πράξη στο εσωτερικό μας, με δικαίωμα λόγου και ψήφου σε όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, εκλογής και εναλλαγής σε όλα τα επίπεδα από τη βάση έως τη κορυφή.
Φοβάστε σύντροφοι της μειοψηφίας τη δημοκρατία; Εάν όχι, «Ιδού η Ρόδος, ιδού και ο ΣΥΡΙΖΑ».
* Ο Γ. Κόλλιας είναι μέλος της Π.Κ. Πατησίων (Αθήνα)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου