Το εγχείρημα (της ανανέωσης) της αριστεράς ήταν και είναι δύσκολο!

Λοιπόν, σύντροφοι, καλά κάναμε και βάλαμε τον πήχη ψηλά (στο 7%-10%) στις ευρωεκλογές γιατί έτσι πρέπει να σκέφτεται και να προχωρά μια ανανεωτική και ιδιαίτερα ριζοσπαστική αριστερά, αλλά ας δούμε τι έγινε και υποχωρήσαμε έστω μισή μονάδα κάτω από το εθνικό μας εκλογικό ποσοστό του 2007; Το καινούργιο στην κατάσταση είναι η παγκόσμια οικονομική καπιταλιστική κρίση του φθινοπώρου του 2007 που σαφώς έπρεπε να ενισχύσει την ευρωπαϊκή αριστερά, που με τη σειρά της θα έβαζε ένα τέλος στον δικομματισμό του 70%.


Στο σύντομο χρονικό διάστημα μέχρι σήμερα δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως βλέπουμε δεξιά στροφή στην Ευρώπη και δεν είναι (!) χωρίς τους... πολίτες, "Αυγή" 13.6.09.


Οι οικονομίες, ιδιαίτερα σε Αμερική, Αγγλία, Ιαπωνία, έχουν πάθει το χειρότερο στραπάτσο. Στην Ελλάδα οι πιο "φασίστες" και απελπισμένοι της Ν.Δ. στράφηκαν στον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, έστω και για προσωρινή πολιτική στέγη.


Η σύγχρονη αριστερά, ως δύναμη ανατροπής, δεν υπάρχει, παρά μόνο διασπασμένη και κατακερματισμένη, τρία κομμάτια στη Γαλλία, το ένα συνεργαζόμενο με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές, ενώ στην Ιταλία τα δύο κόμματα της αριστεράς είναι μπερδεμένα με την κεντροαριστερά για να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα. Στην Ισπανία τα ίδια, ενώ στη Γερμανία η αριστερά είναι πολύ αδύναμη και δεν είναι τυχαίο ότι στην Αγγλία είναι ανύπαρκτη ως δύναμη πέρα από κάποιες μικρές σέχτες (με απογειωμένη θεωρία).


Στην Ελλάδα, παρά την εξέγερση των νέων τον περασμένο Δεκέμβρη και παρά την καπιταλιστική κρίση από αρχές του φθινοπώρου το χτύπημα στον δικομματισμό δεν έχει συντελεσθεί όπως διαπιστώσαμε στις ευρωεκλογές του Ιούνη του 2009, ούτε από την ηγεσία του ΚΚΕ (που είναι προσωρινά ευχαριστημένη) πέρα από μια στείρα συνθηματολογία κατά της Ε.Ε., ούτε από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που, ενώ είχε μια σωστή συνθηματολογία, έζησε τη μοναξιά της πρωτοπορίας, αφού οι "πλατιές μάζες" (φοιτητές - άνεργοι, εργαζόμενοι - συνταξιούχοι), δεν ακολούθησαν!


Γιατί; Σίγουρα στην Ελλάδα των πελατειακών σχέσεων, καθώς και στην Ελλάδα του φτωχού βιοτικού και πολιτισμικού επιπέδου για τα 2/3 του πληθυσμού η απάντηση δεν είναι μονοσήμαντη και τα γιατί είναι πολλά και πρέπει να απαντηθούν γρήγορα αλλιώς κινδυνεύει το εγχείρημα της ανανέωσης της αριστεράς που, όπως έχει τονίσει και ο Αλ. Αλαβάνος, "βρίσκεται πάντοτε υπό δοκιμή και αυτό γιατί είναι η ίδια η ζωή που θα επιβεβαιώσει και θα απορρίψει, γι' αυτό δεν έχουν νόημα οι ανούσιες αντιπαραθέσεις είτε με τη δογματική αριστερά είτε τα εκτός συνεδρίων περί συνεργασιολογίας με τη σοσιαλδημοκρατία (το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα) που οδηγούν σε κεντροαριστερά σενάρια για το σώσιμο του καπιταλισμού. Καθαρές κουβέντες, καθαρές φιλίες, καθαρές σχέσεις. Εχθρούς δεν βλέπω να έχουμε, εκτός από τον δικό μας κακό εαυτό!


Γι' αυτό η ιδέα της "μεγάλης αριστεράς" χρειάζεται και μια "μεγάλη αγκαλιά" που να χωράνε όλοι και όλες, αλλιώς, συντρόφισσα Παπαρήγα και σύντροφε Κύρκο, ρίχνουμε όλοι μας νερό στον μύλο του καπιταλισμού και αυτό είναι που είναι πραγματικός αριστερός και όχι οι "αυθάδεις συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ!


Όσο για τους Οικολόγους - Πράσινους και την "πράσινη φύση στην κρίση!" που ευαγγελίζονται ψαρεύοντας σε θολά νερά ψηφοφόρους με τον "ηλιόσπορο" τους ταιριάζουν κουτί με τη θολή, επίσης, "πράσινη ανάπτυξη" του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την "επανίδρυση" του καπιταλισμού τάχα μου, τάχα μου, α λα Σαρκοζί. Δεν μας χαλάει ως ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ο Πάγκαλος μας βλέπει ως "λάιφ ΚΚΕ" ούτε το ότι ο Ρέπας τρέχει πίσω μας στα συνέδρια και στις συνεστιάσεις των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Μας χαλάει το ότι ο πολύς κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι άλλο ο Συνασπισμός (ΣΥΝ) που δεν είναι ακόμη ενιαίο κόμμα (αυτό δεν μας χαλάει) κι άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί απλώς μια αγωνιστική συμπαράταξη, 12 μικρών πολιτικών κομμάτων, και πολιτικών ομάδων (ούτε αυτό μας χαλάει) και που είναι ακόμη πολύ ανομοιογενείς.


Μας είπε ο σύντροφος Κ. Πουλάκης στον Βόλο και είχε δίκιο ότι "ο λαός θα στραφεί σε όποιον του δώσει μια δραχμή (ευρώ) παραπάνω" (σ.σ.: για τις εθνικές εκλογές). Ίσως αν βάζαμε κι εμείς μισό εκατ. ευρώ ως ΣΥΝ και μισό εκατ. ευρώ ως ΣΥΡΙΖΑ στο "Ταμείο Φτώχειας" αντί να το καταγγέλλουμε να μην βλέπαμε λυπημένοι τις χαρές του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και των "Οικολόγων Πράσινων", που δεν τους ήξερε, "ξέρει κανείς πιο έξω από την Αθήνα" όπως έλεγε με μικροψυχία η Α. Παπαρήγα, αλλά μας "κλέψανε" εν δυνάμει 3+3%!


Σύντροφοι και συντρόφισσες ας ανασκουμπωθούμε όλοι μαζί: Με μεγάλη αγκαλιά για μια μεγάλη αριστερά" (ως δύναμη πανευρωπαϊκή) και για μια συλλογική ηγεσία στην Ελλάδα, γιατί μας έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα, "κακό χωριό τα λίγα σπίτια" και ο Τσίπρας - ΣΥΝ και ο Αλαβάνος - ΣΥΡΙΖΑ είναι "λίγος - λίγοι" ακούω να ψιθυρίζει ο πονεμένος λαός. (Παρακαλώ αυτά τα γραφόμενά μου ας μην εκληφθούν ως προσωπική επίθεση στις ηγεσίες, μακριά από εμένα τέτοιες συμπεριφορές).


Η άποψή μου είναι ότι όντως υπήρξαν "δυο φωνές και δυο ψυχές" στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορώ να εκτιμήσω πόσο κακό ή πόσο καλό έκανε αυτό στην υπόθεσή μας όταν παλεύουμε για συλλογική ηγεσία. Πάντως είναι καλό το ότι δεν είχαμε διχογνωμίες και σοβαρές διαφωνίες στο δίδυμο της ηγεσίας. Έχω την άποψη ότι στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει ιστορική και συλλογική ηγεσία στην αριστερά αν αυτή θέλει να εκπροσωπεί μόνο μία τάση ή ένα ρεύμα της αριστεράς. Είμαι επίσης βαθιά πεπεισμένος, επειδή μελέτησα όσο μπορούσα τη διεθνή εμπειρία της αριστεράς, πως δεν μπορεί να υπάρξει "σοσιαλισμός σε μια μόνη χώρα" σαν αυτόν που "οικοδομήθηκε στη Ρωσία, την πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες ανατολικές χώρες της Ευρώπης. Ο σοσιαλισμός ή θα είναι πανευρωπαϊκός ή δεν μπορεί να υπάρξει!


Ένας είναι ο δρόμος για τον σοσιαλισμό, αυτός που η σύγχρονη εποχή και οι συγκεκριμένες συνθήκες επιτάσσουν και επιβάλλουν! Και για να μην παρεξηγηθώ, διευκρινίζω (όσο γίνεται) δεν μπορεί να πατάμε σε δύο βάρκες, δηλαδή μια το νόμιμο κοινοβούλιο και μία η "παράνομη" σκέψη μας! Παράνομη δεν είναι η εγκυμοσύνη και η γέννα μιας μάνας ή της μάνας φύσης και της μάνας κοινωνίας. Παράνομη δεν ήταν η εξέγερση και κομμούνα του Παρισιού, ούτε η εξέγερση των καταπιεσμένων του Σικάγου (1886). Παράνομη δεν ήταν η εξέγερση και η επανάσταση των καταπιεσμένων της Ρωσίας (1917), των "Γαρύφαλλων" της Πορτογαλίας (1974). Παράνομη δεν ήταν η εξέγερση των νέων του περασμένου Δεκέμβρη στην Ελλάδα, παράνομο είναι ότι ο σκοπός δεν αγιάζει όλα τα μέσα! Παράνομο είναι το αίμα που χύνεται, από όποια πλευρά κι αν χύνεται! Παράνομες είναι οι καταστροφές και οι οικονομικές ζημιές! Τον περασμένο Δεκέμβρη μασήσαμε τα λόγια μας ως ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και απέναντι στο κράτος και απέναντι στον ΛΑΟ!


Γι' αυτό πληρώσαμε το πολιτικό κόστος!!! Ο Λένιν, για να επανορθώσει τις καταστροφές από την επανάσταση στη Ρωσία, πήρε μέτρα από τον καπιταλισμό ΝΕΠ 1919 - 1921 και πυροβολήθηκε από αναρχικό στον αυχένα...!!!


Ευχαριστώ


ΤΣΙΟΚΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ


Μέλος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δρυμώνας Ν. Μαγνησίας

1 σχόλια:

  Ανώνυμος

28 Ιουνίου 2009 στις 12:37 μ.μ.

ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ «ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ» ;

Βρισκόμαστε στο parking ενός τεράστιου εμπορικού κέντρου, κάπου στην Αττική. Ο κόσμος φορτωμένος με σακούλες και μπουκωμένος hamburger και μπύρες, καφέδες και γλυκά, πηγαινοέρχεται βιαστικός και ακίνητος.
Στη μέση μιας πολύχρωμης θάλασσας αυτοκινήτων ένα ξεθωριασμένο κόκκινο λεωφορείο. Άγριες φωνές ακούγονται από το εσωτερικό του. Καμιά τριανταριά μεσήλικα παιδιά μαλώνουν, άλλοι για την θέση του οδηγού, άλλοι για τις μπροστινές καλές θέσεις. Σπρώχνονται, φωνάζουν, άλλος στρίβει το τιμόνι δεξιά άλλος αριστερά, άλλος πατάει γκάζι, άλλοι πατούν φρένο, άλλος τραβάει το χειρόφρενο. Κάποιοι παίζουν με τα κλειδιά του λεωφορείου τα μήλα, τραγουδώντας την Διεθνή…. Ο πιο γηραιός από δαύτους χτυπάει με τη μαγκούρα του τους άλλους.
Οι φωνές των μεσήλικων παιδιών κάποια στιγμή σκεπάζουν το χώρο. Ο κόσμος, γεμάτος περιέργεια, συγκεντρώνεται γύρω από το λεωφορείο. Άλλοι χασκογελούν, άλλοι τραβάνε φωτογραφίες με το κινητό τους. Άλλοι προσπαθούν να διαβάσουν κάποιες λέξεις και φράσεις που είναι γραμμένες στα πλευρά του λεωφορείου ΚΟΕ, ΔΟΕ, ΚΟΙΤΑΧΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΦΡΥΔΙΑ!, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ, ΧΑΛΑΡΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ, ΔΗΚΚΙ, ΚΚΕ, ΠΑΜΕ, ΦΟΒΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ , ΣΥΡΙΖΑ…..
Πιο πέρα αγόρια και κορίτσια με φιρμάτα ρούχα φουσκώνουν τεράστια μπαλόνια σε διάφορα χρώματα και γεύσεις. Ο άνεμος τα οδηγεί στη τσιμεντένια πόλη των ονείρων μας.
Κάποια στιγμή οι φωνές σταματούν, ο χρόνος παγώνει, μια σιωπή απλώνεται παντού. Όλοι ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι το γερασμένο αυτό λεωφορείο δεν έχει ρόδες.
Μαρινάκης Τάσος

 
eXTReMe Tracker