Ώρα των αριστερών πολιτών

Και τώρα τι λες; Η παραίτηση του Αλ. Αλαβάνου και οι σοβαρές επικρίσεις του για το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και την προεκλογική γραμμή που ακολούθησε ο Αλ. Τσίπρας μας θέτουν διλήμματα. Τώρα είναι η ώρα των αριστερών πολιτών, του καθένα να πάρει θέση. Ας μη μασάμε τα λόγια μας για την ήττα και το μέλλον.

Ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει καθένας για το αν έπρεπε να παραιτηθεί ο Αλ. Αλαβάνος, η κριτική του σε καθοριστικές επιλογές της τελευταίας περιόδου διευρύνει την αναγκαία συζήτηση. Επιβεβαιώνει ότι μπορούσαν να γίνουν και άλλες επιλογές, αλλά απορρίφθηκαν. Η συζήτηση αυτή είναι αναγκαία γιατί μόνον έτσι - δημόσια, και όχι σε κλειστά γραφεία, όπως έγινε στην προεκλογική περίοδο- θα εξαχθούν συμπεράσματα από τον κόσμο της Αριστεράς, τους πολίτες, τα μέλη.

Είναι συνυπεύθυνος και ο Αλ. Αλαβάνος για τις λανθασμένες επιλογές στον Δεκέμβρη, το ευρωψηφοδέλτιο, τη θεματολογία του προεκλογικού αγώνα; Είναι δύσκολο να πιστέψει ένας πολίτης ότι όλα έγιναν ερήμην του. Μπορεί να πιστέψει ότι δεν αντέδρασε έγκαιρα και αποφασιστικά. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν αναιρείται η βαρύτητα της σημερινής του κριτικής. Πολύ περισσότερο όταν είναι σε επαφή με τα ερωτηματικά και τις αγωνίες πολλών αριστερών και δημοκρατών. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσο πιο υπεύθυνος ήταν, τόσο πιο αξιοπρόσεκτη και ισχυρή είναι η κριτική του. Και αυτό το κριτήριο ισχύει ιδιαίτερα για τη σύγκρουσή του με τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα. Όλοι ξέρουμε ότι ήταν δική του πρωτοβουλία και επιμονή η πρόταση για τον νέο πρόεδρο το 2007.

Δεν παριστάνω τον πολιτικό οπαδό του Αλ. Αλαβάνου. Αλλά όλοι ξέρουμε τι κάνουν άλλοι : μετά την ήττα οι πολιτικοί μας διαβεβαιώνουν ότι “δεν έχουμε κάνει κάποιο σοβαρό σφάλμα” και επομένως συνεχίζουμε όπως και πριν.

Ο Αλ. Αλαβάνος έκανε άλλη επιλογή. Με γενναιότητα και εσωτερική συνέπεια αναγνώρισε μεγάλα, καθοριστικά λάθη της πρόσφατης περιόδου και παραιτείται. Νομίζω πως αυτή την επιλογή, τουλάχιστον σε αντιπαράθεση με άλλες συμπεριφορές, πρέπει να την εκτιμήσουμε.

Και κυρίως να ακούσουμε τη βουή. Να πάρουμε θέση. Σήμερα, αντί μιας κομματικής ενότητας της σιωπής, οι άνθρωποι που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, εκείνοι που δεν τον ψήφισαν επικρίνοντας την ηγεσία, οι άλλοι που παρακολουθούν με ενδιαφέρον και προσδοκούν το πραγματικά καινούργιο, θέλουν να ακούσουν πειστικές απαντήσεις για την ήττα και ρεαλιστικές προτάσεις για το μέλλον. Θέλουν να ακουστούν. Δεν θέλουν να είναι συνυπεύθυνοι μιας πορείας χωρίς προοπτική.