Πολιτική ενότητα ή συναισθηματική;

Του ΣΑΚΗ ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΗ*

Οι εκκλήσεις για ενότητα στον ΣΥΡΙΖΑ και μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών του, πολύ λίγο αγγίζουν το πολιτικό περιεχόμενο αυτής της ενότητας και περιορίζονται κυρίως σε συναισθηματικές εκκλήσεις ή γενικόλογες αναφορές σε μια «ενότητα της αριστεράς». Το ποιος αυτοαποκαλείται αριστερός είναι ασφαλώς δικαίωμά του και κανείς δεν δικαιούται να εκδίδει «πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων» -εκτός ίσως της Λιάνας Κανέλλη και μάλιστα από τηλεοράσεως. Ως «αριστερά» κατά καιρούς έχουν αυτοχαρακτηριστεί  διάφορα αυταρχικά ή αιμοσταγή κόμματα (Πολ Ποτ, Μπαθ, Κ.Κ. Β. Κορέας), έως διάφορα δεξιά «σοσιαλδημοκρατικά» ή και τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο καθένας, όμως, δικαιούται ως άτομο και ως κόμμα, να επιλέγει τους «αριστερούς» με τους οποίους θα συστεγάζεται ή θα συνεργάζεται, εκλογικά ή στρατηγικά. Προφανώς όχι από το όνομά τους ή την ταμπέλα τους, ούτε καν από την ιστορία τους, αλλά από το πολιτικό και προγραμματικό περιεχόμενο που προβάλλουν τη στιγμή που τίθεται το θέμα της σύμπλευσης. Προφανή όλα αυτά; Μπορεί, αλλά δεν φαίνεται να τα έχουμε εμπεδώσει πλήρως και ειδικά σε στιγμές κρίσης.

Η «ενότητα» θα στηρίζεται σε μια αναγκαία επαλληλότητα προγραμματικών στόχων και πρακτικών, λιγότερο σε «οραματικές» επιδιώξεις και όλα αυτά μεταξύ των «διαθέσιμων» κάθε φορά αριστερών, για να μιλάμε για μια «συμμαχία των προθύμων».

Υπάρχει αυτή η ελάχιστη «επαλληλότητα» με όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ; Με το ΚΚΕ για τη δημιουργία του τρίτου πόλου;

Το ΚΚΕ δεν μετέχει στον «τρίτο πόλο» επειδή απλώς αυτοαποκλείεται ή γιατί δεν προκύπτει αυτή η «επαλληλότητα»; Πριν προτείνουμε τον πόλο αυτό, μήπως πρέπει να γνωστοποιήσουμε σε όλον τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ» τις απόψεις του κόμματος αυτού για τα άμεσα και «οραματικά» στοιχεία που προβάλλει; Για τη διευκόλυνση των ενδιαφερομένων προτείνω μια επίσκεψη στο: http://www.kke.gr/taytothta/. Για τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν χρήσιμο να γίνει μια εκτεταμένη (αυτο)παρουσίασή τους από τα έντυπα του χώρου, αφού πλην του ΣΥΝ και της ΑΚΟΑ, οι υπόλοιπες συνιστώσες δεν είναι ευρύτερα γνωστές.

Με τον κίνδυνο της αποσπασματικότητας, επιχειρώ μικρό απάνθισμα από κείμενά τους στο διαδίκτυο:

ΚΟΕ: «Για μας είναι δυνατή μια άλλη Ευρώπη, παλεύουμε για την ύπαρξη μιας άλλης Ευρώπης, παλεύουμε για την ύπαρξη της Ευρώπης χωρίς Ε.Ε., παλεύουμε για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης». «Οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να μπολιαστούν με τη συνείδηση της επαναστατικής προοπτικής, οι πρωτοπορίες πρέπει να αναλογιστούν πόσο κοντά και πόσο μακριά από την επανάσταση βρίσκονται στην Ευρώπη και πρέπει να δουν πώς ο ρεφορμιστικός ευρωπαϊσμός εμποδίζει κάθε άλλη προοπτική (ενώ διευκολύνει την εμπέδωση των καπιταλιστικών σχέσεων)». «Η νίκη του λαού του Λιβάνου και της Χεζμπολάχ έδειξε ότι οι λαοί μπορούν να έχουν νίκες ακόμα και στο στρατιωτικό επίπεδο αν προετοιμάζονται κατάλληλα, αγωνίζονται αποφασισμένα, δεν συνθηκολογούν». «Ο χώρος δράσης τους (σ.σ.: του μαοϊκού και του μαρξιστικού-λενινιστικού ρεύματος) δεν είναι ο ανεπτυγμένος καπιταλιστικά κόσμος, αλλά χώρες της περιφέρειας. Παρά τις όποιες αδυναμίες, εντούτοις είναι το μόνο οργανωμένο τμήμα του σύγχρονου κομμουνιστικού κινήματος που δεν βρίσκεται 'εντός πλαισίου', έχει δηλαδή δεσμούς αίματος με διάφορα λαϊκά κινήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις καθοδηγεί μεγάλα κινήματα (Νεπάλ, Φιλιππίνες, Παραγουάη, Εκουαδόρ κλπ).

ΔΕΑ: «Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ' τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή».

Ομάδα ΡΟΖΑ: «(Ο ΣΥΡΙΖΑ) …υπεράσπισε την εξέγερση (σσ. του Δεκέμβρη), συμμετείχε (συχνά πρωτοστατώντας) σε όλες τις κινητοποιήσεις πανελλαδικά και τα ηγετικά στελέχη του (εκτός από τις αναμενόμενες -και όχι ευχάριστες σε μας- καταγγελίες στην 'τυφλή βία' και τους 'κουκουλοφόρους') δεν παρασύρθηκαν σε καθεστωτικές δηλώσεις 'πολιτικής υπευθυνότητας' και προσήλωσης στη 'δημοκρατική ομαλότητα'».

Η γνώση των θέσεων όλων όσων συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ θα διευκολύνει όλον τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ» να συνειδητοποιήσει και να προσδιορίσει και το χαρακτήρα της συνύπαρξης (από απλή εκλογική συνεργασία έως ενιαίο κόμμα). Διαφορετικά θα επικαλούμαστε μια συναισθηματική και απλοϊκή ανάγκη «ενότητας» χωρίς σαφές περιεχόμενο. Ούτε η επίκληση της εκλογικής επιβίωσης μπορεί να προβάλλεται ως φόβητρο για να κουκουλώσουμε τις όποιες διαφορές ουσίας. Σε μια εκλογική συνεργασία δεν προστίθενται μόνο ψήφοι αλλά μπορεί και να αφαιρούνται από «άστοχες» συνευρέσεις. Απώλειες μπορεί να έχουν και οι άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αν προηγουμένως έχουν πεισθεί για το πόσο «ρεφορμιστικός» ή πόσο (αποκλειστικά) υπέρ του κοινοβουλευτικού δρόμου προς την αλλαγή είναι ο ΣΥΝ, με τον οποίο καλούνται να χτίσουν το κοινό σπίτι της αριστεράς. Φυσικά, απώλειες θα έχει και ο ΣΥΝ, αφού παραδοσιακοί ψηφοφόροι του δεν θα επιθυμούν μια συνκατοίκηση με φορείς παρόμοιων απόψεων (διάλυση Ε.Ε., προετοιμασία για νίκες και σε στρατιωτικό επίπεδο, άρνηση να καταγγελθούν η «τυφλή βία» και οι «κουκουλοφόροι» κ.λπ.). Εύλογα μπορεί κανείς να πιθανολογήσει και τις «απώλειες» από πιθανούς νέους ψηφοφόρους, με διαφορετική προέλευση από αυτήν της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το ισοζύγιο σε ψήφους δεν είναι τόσο αυτονόητο.

“To know us better”, για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μαζί.

* Ο Σάκης Κουρουζίδης είναι διευθυντής της Ευωνύμου Βιβλιοθήκης και του περιοδικού "Δαίμων της Οικολογίας"