Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΕΥΓΩΛΗ*
Ο μεγάλος χαμένος των ευρωεκλογών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο ΛΑΟΣ. Στους λίγο χαμένους συγκαταλέγονται η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι κερδισμένοι σαφώς αν θα φανούν ικανοί να διαχειριστούν την επιτυχία τους.
Ας έρθουμε όμως στα καθ’ ημάς. Έναν χρόνο μετά τη δημοσκοπική άνθιση των 15-16% και δύο μήνες μετά τη σταθερότητα στο 8-10%, βρεθήκαμε για πρώτη φόρα να καταγράφουμε σε ευρωεκλογές μικρότερο ποσοστό από τις πρόσφατες εθνικές εκλογές, 4,7 έναντι 5,04.
Πρώτη προϋπόθεση για να ξεπεράσουμε την αποτυχία είναι η ανάγκη να την αναγνωρίσουμε. Οι τάσεις του ΣΥΝ και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ απ’ ό,τι διαβάζω καθημερινά στην "Αυγή" δεν είναι ικανές να συμφωνήσουν στην αναγνώριση της ήττας.
Δεύτερη προϋπόθεση είναι να ξεκαβαλήσουν το καλάμι τους και να καταλήξουν ότι όλοι έχουν συνεισφέρει με τις ενέργειες και τις παραλείψεις τους.
Από τη μεταπολίτευση που στρατεύθηκα στην ανανεωτική αριστερά έμεινα έξω από τάσεις και φράξιες. Τα τελευταία έξι χρόνια δεν ανήκω σε καμία κομματική οργάνωση. Αγοράζω και διαβάζω καθημερινά την "Αυγή", οπότε είμαι ενημερωμένος για όσα συμβαίνουν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν θέλει κάποιος να απαριθμήσει λάθη θα πρέπει να ξεκινήσει από την κάκιστη διαχείριση της δημοσκοπικής άνθισης. Όλοι νόμιζαν ότι έβαλαν στην τσέπη τους τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που δήλωναν προτίμηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μισοί νόμιζαν ότι από νέες θέσεις θα προσεγγίσουν το ΠΑΣΟΚ, όταν οι άλλοι μισοί πίστευαν σε κάτι αντίστοιχο για το ΚΚΕ
Η μηδενική αύξηση της κυκλοφορίας της "Αυγής" δεν τους είχε καθόλου υποψιάσει;
Η εξέγερση τον Δεκέμβρη ήταν μια δοκιμασία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν σωστή η εκτίμηση για την αιτία της εξέγερσης, άργησε όμως να κάνει τον διαχωρισμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγανακτισμένων νέων που πλημμύρισαν την Αθήνα και τις άλλες πόλεις, από τους λίγους (γνωστούς-άγνωστους) που εκμεταλλεύτηκαν την εξέγερση και, με την ανοχή της αστυνομίας, κατάφεραν για μέρες να αποδιοργανώσουν τη ζωή της Αθήνας.
Είμαι σταθερά υπέρ των συνεργασιών με ομοειδείς και συγγενικές δυνάμεις. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να υπάρχουν συμπτώσεις ή τουλάχιστον παραπλήσιες απόψεις σε κάποια βασικά θέματα. Τότε οι συνεργασίες έχουν προοπτική και μέλλον. Όταν ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Χαρίλαος Φλωράκης δημιούργησαν τον ΣΥΝ θεωρούσα το εγχείρημα θνησιγενές από τη στιγμή που είχαν τελείως διαφορετική άποψη για την Ε.Ε.
Κατά την άποψή μου είναι αδύνατη η συνύπαρξη δυνάμεων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και παλεύουν για αλλαγές των συσχετισμών μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με δυνάμεις που αντιπαλεύουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η δημιουργία του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θεωρώ ότι ήταν μια πολύ θετική εξέλιξη και περίμενα ότι οι θέσεις του για τις ευρωεκλογές θα ήταν και θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με κάποιες μικροδιαφοροποιήσεις.
Το ΠΑΣΟΚ έλεγε όχι στην ΕΟΚ το 1975. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πίστευε ότι θα αναπτυχθούμε σε συνεργασία με τους αδελφούς ηγέτες, Σαντάμ Χουσεΐν, Άσαντ, Καντάφι και λοιπές σοσιαλιστικές δυνάμεις της Μεσογείου. Εδώ γελάνε.
Οι θολές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές και η συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου ανέδειξαν τις διαφορές που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που δεν συνέβη στις εθνικές εκλογές. Η φιλοευρωπαϊκή ανανεωτική αριστερά αδυνατούσε να υποστηρίξει τις θέσεις της.
Το ΚΚΕ είχε σαν σλόγκαν του στις πρόσφατες ευρωεκλογές τη δικαίωσή του όσον αφορά το όχι του στην Ευρώπη. Το 1975 το ΚΚΕ είχε δημοσιεύσει μια μπροσούρα που προέβλεπε ότι οι χώρες της αντί ΕΟΚ (Αν- Υπαρκτός Σοσιαλισμός) μέχρι το 2000 θα έχουν ξεπεράσει τις χώρες της ΕΟΚ σε όλους τους δείκτες και θα έχουν γίνει επί της γης παράδεισος. Η δικαίωση του ΚΚΕ ήλθε πολύ νωρίτερα… ο Αν - Υπαρκτός Σοσιαλισμός πήγε στον παράδεισο.
Η Κ.Ο.Ε. αλήθεια τι άποψη είχε εκείνη την εποχή; Το πρότυπο ανάπτυξής της μήπως ήτανε το τρίπτυχο Αλβανία - Κίνα - Β. Κορέα, ειλικρινά αγνοώ.
Το 1975 στην Ελλάδα δεν είχαμε λαϊκή εξουσία. Το κεφάλαιο κυβερνούσε (τραπεζικό - εφοπλιστικό - βιομηχανικό) και οι δείκτες της χώρας μας σε όλες τις κοινωνικές παροχές, μισθοί, συντάξεις, υγεία, παιδεία, πρόνοια κ.λπ. δεν ήταν οι καλύτεροι της Ευρώπης. Ο αντίπαλος ήταν ίδιος, το γήπεδο άλλαζε. Αν δεν ήμασταν στην Ε.Ε., οι αντιευρωπαϊστές πιστεύουν ότι ο εγχώριος καπιταλισμός θα αντιμετώπιζε την κρίση με φιλολαϊκά μέτρα; Ή πιστεύουν ότι θα είχαμε γίνει ήδη Λαϊκή Δημοκρατία;
Η πολεμική των ΜΜΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη. Οι ντερμπεντέρηδες, κατά τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, μας την είχαν στημένη και εμείς (τα ηγετικά στελέχη) δεν χάναμε ευκαιρία να τους διευκολύνουμε στο έργο τους. Οι τοποθετήσεις του συντρόφου Λεωνίδα Κύρκου με την προβολή που έτυχαν από τα ΜΜΕ και η οπερέτα με τους πανεπιστημιακούς του χώρου ήταν μέτρο του μπάχαλου που έβγαλε προς τα έξω ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ηλίας Ηλιού είχε πει ότι η αριστερά κατάφερε να πατήσει όλες τις πεπονόφλουδες που της έβαλε το κατεστημένο. Εμείς δεν υστερήσαμε καθόλου.
Η "Αυγή" στις 11/6 είχε τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίζες στην κοινωνία». Εγώ πιστεύω ότι η ανανεωτική φιλοευρωπαϊκή αριστερά έχει ρίζες στην ελληνική κοινωνία.
Η πλειονότητα των ψηφοφόρων της ανανεωτικής αριστεράς είναι άνθρωποι που θεωρούνε αδιανόητη κάθε συνεργασία τόσο με το σταλινικό ΚΚΕ όσο και με το κληρονομικό - αρχηγικό ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, του Πάγκαλου και των άλλων παιδιών.
Τα τεκταινόμενα στον ΣΥΝ μου θυμίζουν μέρες του '85. Τότε ο σύντροφος Λεωνίδας διέλυσε το ΚΚΕ Εσωτερικού μετά από εκλογική νίκη. Τώρα ο σύντροφος Αλέξης θα διαλύσει τον ΣΥΝ μετά από εκλογική ήττα. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Η ανανεωτική αριστερά βρίσκεται πάλι σε ανηφοριά. Στη χώρα μας με το ισχυρότερο σταλινικό κόμμα της Ευρώπης, είναι δεδομένο ότι το εγχείρημα της ανανεωτικής αριστεράς είναι δύσκολο.
* Ο Γ. Ζευγώλης είναι παιδοχειρουργός, συνταξιούχος διευθυντής του ΕΣΥ, Κορδελιού 3, Α. Γλυφάδα Αττικής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου