Χρειαζόμαστε ένα ειλικρινή και διαρκή διάλογο μεταξύ μας

Του ΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

Ως παλιός "Ρηγάς" που πενηντάρησε και επιμένει να είναι ενεργός πολιτικά στον επαγγελματικό του χώρο, αυτό των νοσοκομειακών γιατρών, θα ήθελα να σας γράψω τις μετεκλογικές σκέψεις μου, αν και πολλά που είδα γραμμένα στην ΑΥΓΗ, ένθεν και ένθεν, με καλύπτουν. Το δίκιο άλλωστε βρίσκεται πάντα στη μέση…

Τον σ. Λεωνίδα Κύρκο δεν θα τον κακίσω για όσα είπε δημόσια, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Τον αγαπάω και τον σέβομαι ως άνθρωπο, ως ηγετική προσωπικότητα της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Αριστεράς, παρά το ότι διαφωνούσα και διαφωνώ με απόψεις του. Οι διαφωνίες μας άλλωστε (δημόσιες ή εσωκομματικά διατυπούμενες) είναι όχι απλά θεμιτές αλλά και θεσμικά κατοχυρωμένες στον χώρο μας, έχοντας μάλιστα λάβει και οργανωτική υπόσταση.

Θεωρώ όμως ότι η πρωτοβουλία του σ. Λεωνίδα Κύρκου που χρησιμοποιήθηκε έντεχνα τη δεδομένη στιγμή και οι χαρακτηρισμοί του για το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργούν αυτοκτονικά.

Δεν θεωρώ όμως ότι έπρεπε να σιωπήσει. Καλά έκανε και μίλησε δημόσια για το εκλογικό αποτέλεσμα, ως ενεργός αριστερός πολίτης και πολιτικός.

Εμείς κάποτε λέγαμε και γράφαμε στην ΑΥΓΗ "Η σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός για την αριστερά". Τώρα γιατί κάποιοι ζητάνε από τον σ. Λεωνίδα Κύρκο να "επιστρέψει στη σιωπή" του; Δεν ταιριάζουν στην Ανανεωτική, Ριζοσπαστική, Οικολογική, Κομμουνιστική Αριστερά τέτοιες σκέψεις! Καθενός η γνώμη είναι και πρέπει να είναι σεβαστή, όπως και καθένας αλλά και οι περί αυτόν αν πρόκειται για "τάση" πρέπει να αντέχουν στην κριτική και τον διάλογο, χωρίς να στοιχίζονται προκαταβολικά.

Το κυριότερο όμως κατά την άποψή μου είναι να υπάρχει ικανότητα για σύνθεση καιδιάθεση για να υλοποιηθούν τα συμπεφωνημένα. Τότε ένας πολιτικός χώρος, όπως ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ή ο ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις συνιστώσες του, θα μπορεί να πορεύεται πολιτικά με αξιοπιστία και πλατιά κοινωνική αποδοχή.

"Αν μισώνται αναμεσό τους, δεν τους πρέπει λευτεριά" γράφει σε κάποιο στίχο του Ύμνου εις την Ελευθερίαν, ο Διονύσιος Σολωμός. Κάπως έτσι λειτούργησε για τον ΣΥΡΙΖΑ η συγκυρία των ευροεκλογών!

Δεν αντιλαμβάνομαι βέβαια τη λογική όσων ισχυρίζονται ότι στις ευρωεκλογές "πιάσαμε πάτο" με επικεφαλής του ψηφοδελτίου τον σ. Νίκο Χουντή. Δηλαδή τι θα έλεγαν αν είχαμε το ίδιο ποσοστό με επικεφαλής τον σ. Δημήτρη Παπαδημούλη; Θα λέγανε το ίδιο ή προσδοκούσαν αποτέλεσμα διαφορετικό; Μπαίνουν "ψύλλοι στ’αυτιά μου" με τέτοιες μετεκλογικές εκτιμήσεις.

Αλίμονο! Η Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά με όλες τις συνιστώσες της και τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ως την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη εκλογικά δύναμη, δεν μπορεί να πορευτεί με τέτοιες αντιλήψεις, συμπεριφορές και μετεκλογικές προσεγγίσεις, τον 21^οαιώνα. Με την πρακτική της όχι απλά κλείνεται στο καβούκι της, αλλά αυτοκαταστρέφεται!

Το λέω αυτό κυρίως για τους ανθρώπους του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με τους οποίους πορευτήκαμε για χρόνια μαζί στο ΚΚΕ εσωτερικού και στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, ζήσαμε χαρές και πίκρες αλλά σταθήκαμε όρθιοι και επιμένουμε να οραματιζόμαστε τη μεγάλη αριστερά, με όλους τους ανθρώπους που αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της καθημερινής μας ζωής. Όχι απλά για να (συν)κυβερνήσουμε αλλά για να αλλάξουμε τους όρους και τις συνθήκες της καθημερινής μας ζωής, για να ζούμε όλοι μας ανθρώπινα.

Χρειαζόμαστε ένα ειλικρινή και διαρκή διάλογο μεταξύ μας. Χρειαζόμαστε διαύλους διαρκούς επικοινωνίας όπως είναι οι δίαυλοι των ιόντων στον ανθρώπινο οργανισμό που τον κρατάνε στη ζωή.

Χρειαζόμαστε εξωστρέφεια, αν νιώθουμε ότι η κοινωνία μας χρειάζεται αλλά και μείς χρειαζόμαστε την κοινωνία.

Χρειαζόμαστε απαλλαγή από κουτοπόνηρες σκέψεις και πρακτικές αλλά και καθαρές στάσεις από όλους.

Να με συμπαθάτε φίλοι και σύντροφοι του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που παρεμβαίνω στα εσωκομματικά σας, αλλά η οργανωμένη έκφραση των τάσεων με αναγκάζει να ρωτήσω γιατί κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται ως "ανανεωτική τάση"; Οι άλλοι σύντροφοι του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ τι είναι; Αναχρονιστικοί; Οπισθοδρομικοί; Παλαιάς κοπής;

Θεωρώ πως η έλλειψη πολιτικής και οργανωτικής ομοιογένειας, χωρίς τη μέγγενη του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, αλλά και η ομόσπονδη έκφραση των διαφορετικών απόψεων θρυμματίζουν την εικόνα του χώρου, στην ελληνική κοινωνία.

Χρειάζονται οπωσδήποτε υπερβάσεις, πολιτικές και λειτουργικές που σχετίζονται με την καθαρή στάση καθενός, προκειμένου ένα κόμμα να είναι κόμμα.

Αυτό που δεν μπορεί (ακόμη) εξ αντικειμένου να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να το πετύχει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ για να μπορεί να λειτουργεί ηγετικά σε πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό επίπεδο, χωρίς αποκλεισμούς και παραγκωνισμούς. Η διαδικασία εκλογής του σ. Νίκου Χουντή άλλωστε ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, δείχνει τον δρόμο και στις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα αν και πάλι με πρωτόγνωρο αυτοματισμό, υπήρξαν από μέσα στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ αντιδράσεις, πικρίας θάλεγα, παρά πολιτικής υφής.

Αν στο εσωτερικό του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν γίνεται σεβαστή η δημοκρατική διαδικασία ανάδειξης υποψηφίου, πως ζητάμε να κάνουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ την υπέρβαση ώστε να αποκτήσει διαφορετική οργανωτική και πολιτική οντότητα;

Η σ. Ελένη Σωτηρίου προεκλογικά υποστήριξε και σωστά- ότι για την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνεργατικό σχήμα πολιτικών σχηματισμών της αριστεράς. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά και έτσι πρέπει να πορευθεί προς τις επόμενες εκλογές για το ελληνικό κοινοβούλιο. Να πορευθεί με αξιοπιστία, καθαρό λόγο, όραμα και πρόγραμμα κυβερνητικής προοπτικής που σημαίνει ξεκάθαρες θέσεις για όλα.

Θέσεις όμως πολιτικές, με βάση αναλύσεις και ιδεολογικές προσεγγίσεις που δεν θα μας αποστασιοποιούν ούτε από τις αριστερές αφετηρίες μας, ούτε από τον στρατηγικό μας στόχο ως Ανανεωτική Ριζοσπαστική Οικολογική Κομμουνιστική Αριστερά, αφού όλοι εμείς συν-υπάρχουμε στον ΣΥΡΙΖΑ.