-Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι; - Αφιέναι, αφιέναι!

ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ

Δεν είναι σταυροδρόμι. Είναι σταθμός. Ιστορικός σταθμός αυτός στον οποίο έφτασε ο ΣΥΝ μέσα από τη σήραγγα των ευρωεκλογών. Στον οποίο μπορεί να αλλάξει σελίδα, να αφήσει πίσω του ό,τι τον δίχαζε, ό,τι τον προβλημάτιζε και ό,τι τον μιζέριαζε.

«Ανοιχτά παράθυρα» είναι η μόνη επιχείρηση στην οποία μπορεί να ελπίζει η Ανανεωτική Αριστερά. Ανοιχτά παράθυρα στην κοινωνία, και κατ’ επέκταση στην πολιτική και στην οικονομία. Να μπει καθαρός αέρας στα γραφεία. Να μη μυρίζουν την απογοήτευση των συλλόγων της πολιτικής προσφυγιάς, να σκοτωθούν τα μικρόβια της ίντριγκας και της ανθρωποφαγίας. Της εσωτερικής ανθρωποφαγίας, από την οποία τρέφονται κάποιοι αιώνιοι των αιώνιων μηχανισμών.

Πολλές φορές και εξακολουθητικά ο ΣΥΝ έχει εξαγγείλει το ενδιαφέρον του για βαθιές αλλαγές στην κοινωνία, για ριζικές μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα, για αναδιαρθρώσεις στην οικονομία. Μόνο αυτός αδυνατούσε να αλλάξει. Μόνο αυτός ήταν εγκλωβισμένος σε παραλυτικές ισορροπίες στο εσωτερικό του. Μόνο αυτός αδυνατούσε εν τέλει να βγάλει ένα πολιτικό πρόγραμμα μια εκλογική διακήρυξη, στην οποία θα συμφωνούσαν όλες οι τάσεις σε πέντε αράδες γράμματα. Κι όταν συμφωνούσαν, συνήθως στη γενικότητά τους ήταν δυσνόητα, αντί για απλά και κατανοητά από τον καθέναν.

Στον άξονα «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι» κινήθηκε συχνά ο ΣΥΝ στη μέχρι τώρα πορεία του. Ούτε ποια κοινωνία ήθελε να οικοδομήσει κατάφερνε επί μακρόν να περιγράψει, ούτε με ποιους και για ποιον ακριβώς λόγο. να τα αλλάξει όλα, αλλά να μη δυσαρεστεί κανέναν. Να είναι αντιαμερικανικός ο λόγος του, αλλά να είναι και με το σχέδιο Ανάν.

Μα, ακόμα και όταν τελικά σταθεροποιήθηκε στο πολιτικό του στίγμα-το στίγμα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς-οι τελικές επεξεργασίες του σε καίρια ζητήματα που ανεδείκνυε η επικαιρότητα ήταν αμήχανες. Αιφνιδίασε θετικά η πρότασή του για τον σχηματισμό της νέας μεγάλης προοδευτικής κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας. Όμως τα βήματα που θα οδηγούσαν σ’ αυτήν ουδέποτε προσδιορίστηκαν. Κατατέθηκαν οι προτάσεις των πέντε ή και περισσότερων σημείων για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, οι οποίες ως ήταν φυσικό απορρίφθηκαν από την ηγεσία του. Όμως δεν βρέθηκαν οι άλλοι παράγοντες και δυνάμεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής που θα συστρατεύονταν, θα συγκροτούσαν έναν ισχυρό πυρήνα, ο οποίος θα ασκούσε πίεση και θα γινόταν ο καταλύτης των εξελίξεων. Προβλημάτισε επίσης η απόλυτη θέση του για το άρθρο 16 (περί της δυνατότητας ή μη ίδρυσης και ιδιωτικών ΑΕΙ), αλλά εκτιμήθηκε η σταθερή συμπαράστασή του σε όσους φοιτητές κακοποιήθηκαν από την αστυνομία και παρ’ ολίγο να φορτωθούν με την κατηγορία της απόπειρας κατάλυσης του κράτους. Εκτιμήθηκε η συμπαράστασή του στους εξοργισμένους μαθητές του Δεκέμβρη όχι μόνο από κάποιους τρελούς, αλλά και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρέθηκε όμως απροετοίμαστος και χωρίς ισχυρές γραμμές άμυνας στις ανοίκειες επιθέσεις που δέχτηκε τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά του για «χάιδεμα» των κουκουλοφόρων.

Εν τέλει ο ΣΥΝ οφείλει να αποκτήσει στρατηγική. Με σημαία του τη Δημοκρατία και τον πατριωτισμό να αγωνιστεί τον αγώνα τον ωραίο για μια κοινωνία δικαιότερη με ισονομία και φροντίδα για τα μέλη της. Να τραβήξει ό,τι καλύτερο από το παρελθόν, να χαράξει και μια γραμμή πίσω από την οποία δεν θα οπισθοχωρήσει ξανά. Την κοινωνία θα την αλλάξει με την κοινωνία στο πλάι της και όχι ερήμην της… για λογαριασμό της.