Υπάρχει ελπίδα;

Του Νικου Χριστοπουλου

Μέσα σε ένα ζοφερό παρόν και περιμένοντας ακόμα ένα πιο αβέβαιο μέλλον, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε απόγνωση. Θεμελιώδεις λογικές σκέψεις και εξ αυτών απαιτήσεις, όπως εργασία, κοινωνική δικαιοσύνη, μόρφωση, σύνταξη, ούτε καν επιτρέπονται.

Οι ανατροπές σε όλα τα επίπεδα στοιχειωδών κοινωνικών κατακτήσεων είναι πια «μονόδρομος».

Σε αυτό το τοπίο ολοκαυτώματος, το μόνο που μένει είναι η ελπίδα. Οι κοινωνίες αν χάσουν το όραμα της ελπίδας, αυτοκαταστρέφονται. Η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει κουράγιο και να δείξει τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο είναι η αριστερά.

Κι αυτή, αυτοεγκλωβισμένη στον εαυτό της, αυτοαναιρείται, αυτοεξοντώνεται και τελικά γίνεται μέρος του προβλήματος, είτε γιατί κατά την κομμουνιστική της εκδοχή είναι αιχμάλωτη φαντασμάτων του παρελθόντος, είτε γιατί κατά την ανανεωτική της εκδοχή παραμένει έρμαιο των δικών της ψευτοδιλημμάτων.

Γιατί περί ψευτοδιλήμματος πρόκειται αν θέλουμε να βρούμε απάντηση στο αν έχει δίκιο η ανανεωτική πτέρυγα που επιδιώκει ακόμα τον κυβερνητισμό, όταν αυτός περνά μόνο μέσα από τη συνεργασία με το υπάρχον ΠΑΣΟΚ.

Το πείραμα της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη απέτυχε παταγωδώς και πάντα σε βάρος της αριστεράς και όπου το επιχειρούσε, κυριολεκτικά την επομένη κατέρρεε.

Όπως βεβαίως συμβαίνει με τις αναζητήσεις μέρους του αριστερού ρεύματος που ψάχνει απαντήσεις σε μωσαϊκού τύπου σχήματα, με αριστερά ή και αριστερίστικα μορφώματα ως συμμάχους, που από μόνα τους δεν θα μπορούσαν να καταγραφούν καν σε εκλογές και που οδηγούν το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ στην περιθωριοποίηση, την εκτός πλαισίου πολιτική (τοποθετήσεις του τέως προέδρου της Κ.Ο. για αποχώρηση από τη Βουλή που βρήκαν θερμούς υποστηρικτές στην ΚΟΕ.)

Η αριστερά σήμερα, η δική μας αριστερά, μέσα από μια διεργασία συνεδρίου, που τελικά αποδεικνύεται απόλυτα αναγκαία, μπορεί και πρέπει να παρουσιάσει το νέο της πρόσωπο στην αυγή της δεκαετίας 2010-2020, αντιμετωπίζοντας τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας, δίνοντας άμεσες απαντήσεις σε όλα και κυρίως με νέα πρόσωπα και ιδέες ικανές να δώσουν ελπίδα σε έναν λαό που από παντού δέχεται αρνήσεις, ψεύδη, απογοητεύσεις.

Το κείμενο των 36 μελών της ΚΠΕ, το κείμενο κορμός, απαντά στα κρίσιμα ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, εμπεριέχει και απαντά στις ειλικρινείς ανησυχίες συντρόφων που συνυπογράφουν το κείμενο των 30 της ΚΠΕ, δίνοντας ταυτόχρονα προοπτική για σύγχρονες αριστερές απαντήσεις στα όντως πολυσύνθετα προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας, του υπέρμετρου δανεισμού, του διογκωμένου δημόσιου τομέα, την προβληματική εικόνα της Δημόσιας Διοίκησης, την αδιαφάνεια, την ανάπτυξη, τα χτυπήματα στις κοινωνικές κατακτήσεις, στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση και την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων για την υπεράσπισή τους.

Η επικράτηση της ιδέας μιας νέας αριστεράς, με νέους ορίζοντες και προοπτικές στο κρίσιμο συνέδριο που έρχεται είναι το στοίχημα. Τότε η ελπίδα θα έχει και όνομα, και διεύθυνση. Θα είναι η Ριζοσπαστική Κινηματική Πρωτοπόρα Αριστερά των θέσεων, των προτάσεων και των απαντήσεων στα κρίσιμα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας.

 

* Ο Νίκος Χριστόπουλος είναι μέλος της Ν.Ε. των δημ. υπ. του ΣΥΝ