Αγαπητή "Αυγή",
Βρισκόμουν εκτός Ελλάδος όταν πληροφορήθηκα το γεγονός της μη ψήφισης του σ. Φώτη Κουβέλη ως αντιπροσώπου της Π.Κ. Καλλιθέας στο συνέδριο του ΣΥΝ και ομολογώ ότι, παρά το γεγονός ότι θεωρώ πολιτικά ανόητη τη μεθόδευση, απόρησα με την έκταση και το εύρος των αντιδράσεων (μέχρι και ο πρόεδρος κάλεσε την οργανωτική επιτροπή να ξαναδεί το θέμα). Κατανοώ ότι ορισμένοι σύντροφοι ενδεχομένως θα εξοργιστούν από την ασεβή σύγκριση, αλλά επειδή θεωρώ ότι το δεντράκι του πολιτικού μας χώρου έχει ποτιστεί και από μη «επώνυμους»/ες συντρόφους/ισσες, επίτρεψέ μου να σε πληροφορήσω για την προσωπική μου ιστορία. Λοιπόν, από την είσοδό μου στον ΣΥΝ, το 1996, «κόβομαι» συνεχώς από την Π.Κ. Χαλανδρίου στην οποία ανήκω (και μέρος της οποίας γνωρίζω καλά από το ΚΚΕ εσωτερικού), χωρίς να πέφτει κανένα δάκρυ (ούτε καν από μένα, να πω την αλήθεια). «Κόπηκα» ως υποψήφιος σε ενιαία λίστα, σε λίστα μειοψηφίας και σε λίστα πλειοψηφίας, «κόπηκα» στα φανερά και μετ' επαίνων («θα σε ψηφίζαμε, αλλά οι συσχετισμοί…»), «κόπηκα» με σιωπή, ένοχη ή όχι, «κόπηκα» από συντρόφους ανανεωτικούς, αλαβανικούς και ρευματικούς, «κόπηκα» χωρίς κόλπα, από σπόντα αλλά και με καραμπινάτες «μεθοδεύσεις». Φαντάζομαι ότι το ίδιο έχει συμβεί και σε πολλές και πολλούς άλλους. Προς τι, λοιπόν, τόση φασαρία;
Χάρης Γολέμης (ούτε και σ’ αυτό το συνέδριο αντιπρόσωπος, βέβαια)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου