Σύντροφοι αγαπητοί, Αλέκο και Αλέξη,
Σας παρακολουθώ -και σας έχω ξαναγράψει- διαβάζοντας τις ομιλίες και συνεντεύξεις σας και αντιλαμβάνομαι ορισμένες διαφορές μεταξύ σας. Δεν μου αρέσει βέβαια που δεν βγαίνετε να τις διατυπώσετε ανοιχτά, έτσι ώστε από τη μια να μας βγάλετε από τον κόπο να λύνουμε γρίφους (δίπλα φεύγει η ζωή και θέλουμε να τη γευθούμε) και από την άλλη να μην πέφτουμε σε λάθη παρερμηνεύοντας τις διπλωματικές θέσεις που εκφέρετε ενίοτε.
Πληροφορούμαι ότι θα γίνουν δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις με θέμα τα τρέχοντα και ομιλητές έναν από εσάς στην κάθε μία.
Πιστεύω ότι έχετε συναίσθηση του τι γίνεται τριγύρω μας. Ωστόσο, η στάση σας στο ζήτημα της ενότητας κλονίζει συθέμελα αυτό μου το πιστεύω.
Άραγε, τι ζωτικά πιο σοβαρό από την ακέραια ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων διακυβεύεται; Τι τόσο εξαιρετικά ανώτερο λογικά, ηθικά, αξιακά, έτσι ώστε να μην μπορείτε να τα βρείτε; Έτσι ώστε να μην μπορείτε να σταθείτε τουλάχιστον στο ίδιο στρατόπεδο; Ξεχνάτε κάποτε που λέγατε ότι την ώρα της μάχης δεν στοχεύεις τον διπλανό σου αλλά τον αντίπαλο;
Γιατί δεν συνεργάζεστε;
Γιατί δεν θέλετε να διαψεύσετε την ιστορία, που λέει ότι παντού και πάντοτε η ηγεσία της αριστεράς μετριόταν και έβγαινε μικρότερη από το μπόι των αριστερών;
Λίγο βαρύ αυτό, αλλά τελικά εκπροσωπείτε εμάς ή τον εαυτό σας;
Σύντροφοι, εγώ και πολλοί άλλοι δεν θα πάμε σε δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Ούτε βέβαια μόνο σε μία από αυτές.
Δεν θα σας κουράσω περισσότερο με σπουδαιότερα θέματα. Σταματάω εδώ. Και... καλή φώτιση που λένε...
10 Μαΐου 2010
Νίκος Ιωαννίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου