Του Μανόλη Μαυροφόρου*
«Στην εποχή μας αριστερό είναι ό,τι ενώνει, ό,τι κινητοποιεί, ό,τι εμπνέει και όχι ό,τι επιβεβαιώνει γραφές
υπαρκτές ή ανύπαρκτες»
Γ. Δραγασάκης (4.4.2010)
Σύντροφε Αλέκο Καλύβη,
Αν με ρωτούσε ο 20χρονος γιος μου, ο Νικόλας, «τι συμβαίνει στον ΣΥΝ;», πολύ φοβάμαι ότι θα του απαντούσα με «μισή αλήθεια», δηλαδή ψέματα! Έχω λοιπόν ενοχές και είναι ένας λόγος που είμαι θυμωμένος. Ας προσπαθήσω λοιπόν να διαχειριστώ τον θυμό μου, τόσο γι' αυτή την αιτία, αλλά και για σειρά άλλων.
Επιλέγω να απευθυνθώ σ' εσένα, «προσωπικά». Όχι φυσικά για να γίνω τιμητής σου, ούτε να λύσω προσωπικές διαφορές.
Αντίθετα, γιατί:
α) Η πάνω από 30 χρόνια κοινή πορεία μας (κομματική, συνδικαλιστική και προσωπική) μου επιτρέπει να εκφράζομαι άνετα, χωρίς την έγνοια μήπως παρεξηγηθώ. Θα 'μαστε σύντροφοι και μετά το Συνέδριο και ξέρεις πως σ' αγαπώ.
β) Γιατί το σημείωμά μου δεν έχει βάλει στο σημάδι ούτε αντιμετωπίζει «γενικευμένα και ισοπεδωτικά» τις και τους «30 συντρόφους του Αριστερού Ρεύματος», όπως εμφανίζονται δημόσια, πολύ περισσότερο που πολλούς / πολλές δεν γνωρίζω, ούτε ξέρω τη διαδρομή τους, ούτε βέβαια και τις επιδιώξεις τους.
Αρκετά όμως τα εισαγωγικά, να έλθω τώρα και στην ουσία, αλλά και στο περιτύλιγμα (όπως μας έλεγε ο μακαρίτης αγωνιστής Δ. Σάρλης). Πάμε, λοιπόν, με τη μορφή ερωτημάτων:
Ερώτημα:
Αυτές οι «αριστερές» εκδοχές, που υποτίθεται ότι συνιστούν την «κόκκινη» γραμμή μεταξύ των δυνάμεων του Αριστερού Ρεύματος, πότε, πού και πώς διαμορφώθηκαν;
Στο εξαιρετικό, από άποψη ουσίας και αποφάσεων, Συνέδριο του ΣΥΝ (Γενάρης 2009) δεν ακούστηκε λέξη. Το ίδιο στην προετοιμασία και στη διάρκεια των ευρωεκλογών (Ιούνης 2009). Το αυτό και στην αντίστοιχη πορεία των εθνικών εκλογών (Οκτώβρης 2009).
Είμαι λοιπόν «κακόπιστος» αν υποθέσω ότι πρόκειται για προκατασκευασμένη διαχωριστική γραμμή, πίσω και γύρω από την οποία επιχειρείται να στηθεί μια «νέα» τάση στο εσωτερικό του Αριστερού Ρεύματος;
Όλα αυτά, όμως, ως προς την ουσία αλλά και τη διαδικασία, έχουν σχέση με την αριστερά του 2010;
Ερώτημα:
Συμμετείχες δημιουργικά στις εργασίες της Επιτροπής Θέσεων του Συνεδρίου. Χωρίς να έχεις διατυπώσει τις διαχωριστικές προτάσεις. Υπήρχε αντικειμενική δυνατότητα να διαμορφωθεί κοινό πλαίσιο (όχι, φυσικά, με τις θέσεις της «Ανανεωτικής» Πτέρυγας).
Γιατί βγάλατε, την τελευταία στιγμή, από το μανίκι την «αριστερή» εκδοχή σας;
Ποιος ήταν ο «κίνδυνος» αν πηγαίναμε με την ώς τότε πορεία στις κοινές προτάσεις που διαμορφώνονταν με τον άξιο συντονισμό από τον σύντροφο Γ. Δραγασάκη;
Ερώτημα:
Η απόσταση του ΣΥΝ, αλλά και του Αριστερού Ρεύματος, από την αναγκαία κινηματική λειτουργία δεν προκαλεί ανησυχίες; Με αυτή την προβληματική κατάσταση δεν υποψιάζεσαι ότι εύκολα μπορούμε να κυλήσουμε σε φαινόμενα σύγκρουσης μηχανισμών (και μεταξύ των δυνάμεων του Αριστερού Ρεύματος);
Ξέρουμε όλοι ότι οι πάσης φύσεως μηχανισμοί λειτουργούν με αφετηρία την αρχή της επιβίωσης. Αντί λοιπόν την αναζήτηση της αναγκαίας στροφής στην κινηματική λειτουργία, δεν σε απασχολεί μήπως η κόκκινη γραμμή ανοίξει την πόρτα και σε σύγκρουση μηχανισμών μέσα στις δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος;
Δεν έχουμε όλοι ευθύνη να αποτρέψουμε τέτοιες εξελίξεις;
Δεν σε ανησυχούν τα επίθετα που ακούγονται, π.χ. «τυχοδιώχτες», «προεδρικοί καρεκλοθήρες» κ.λπ., κ.λπ.;
Ξέρουμε ότι υπάρχει και «αριστερός» αυριανισμός;
Ερώτημα:
Αυτή η «κόκκινη» γραμμή, με την οποία συμβάλλεις κι εσύ στον διαχωρισμό των δυνάμεων του Αριστερού Ρεύματος, μήπως σου θυμίζει πρακτικές που βιώσαμε - και μαζί -στο Συνδικαλιστικό Κίνημα; Πρακτικές στις οποίες- εγώ τουλάχιστον - αναγνωρίζω την αρνητική συμβολή μου, ιδιαίτερα στην περίοδο '83-87. (Βέβαια, ο φίλος μου ο Αλέκος ο Πουλαρίκας τα κατάφερνε καλύτερα!)
Το όνομά τους πάντως είναι γνωστό: εργατοπατερίστικες και βέβαια δεν έχουν σχέση με την αριστερά.
Ερώτημα:
Θυμάσαι την έκφραση του αξέχαστου γραμματέα μας, του Αντώνη Αρχοντάκη, που συχνά επαναλάμβανε: «Μόνο το κρασί γίνεται καλύτερο όσο παλιώνει»;
Μήπως σε απασχολεί η «κόκκινη» γραμμή να υποδηλώνει στοιχεία ανασφάλειας απέναντι στο νέο και στις νέες, νέους συντρόφισσες και συντρόφους;
Ερώτημα:
Η λογοδοσία δεν ισχύει, ως πάγια και βασική αρχή, στην εκπροσώπηση και του Αριστερού Ρεύματος; Ζητούμε από όλους τους άλλους (την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΚΚΕ κ.λπ.) τη δημόσια κοινωνική λογοδοσία και πολύ καλά κάνουμε. Βέβαια, δεν μπορεί να ξεχνούμε τη δική μας υποχρέωση.
Πότε, πού και πώς δίνει λογαριασμό η εκπροσώπηση του Αριστερού Ρεύματος; Η πρακτική π.χ. της «Ανανεωτικής» Πτέρυγας δεν μας απαλλάσσει. Πολύ περισσότερο η πορεία του Α. Αλαβάνου (τον οποίο -να μην ξεχνούμε- εμείς όλοι τον ψηφίσαμε!).
Ερώτημα:
Αυτή την «κόκκινη γραμμή, μήπως τη θεωρείς ως πολιτικό άνοιγμα προς το ΚΚΕ; Για ορισμένους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ίσως να θεωρείται. Πάντως ο αξιόλογος Ευτύχης Μπιτσάκης είναι πιο ουσιαστικός και αριστερός.
Ερώτημα:
Διάβασα στην «Αυγή» τα λόγια του σ. Στ. Λεωτσάκου για «ιδεολογική θωράκιση του κόμματος». Μπορείς να μου εξηγήσεις τι σημαίνει και πώς συνδέεται αυτή η ανάγκη με την «κόκκινη» γραμμή;
Ερώτημα:
Δεν σε ανησυχεί η αδράνεια των δυνάμεών μας στον χώρο των τραπεζών (που γνωρίζω καλύτερα) ως προς την ανάπτυξη της έκτακτης δράσης, την οποία επιβάλλουν οι έκτακτες καταστάσεις;
Τι λέμε για παράδειγμα για τη δράση μας στο ανοικτό και μεγάλο μέτωπο της κατεδάφισης της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης;
Τελευταίο ερώτημα:
Το έμπρακτο παράδειγμα του συντρόφου Γιάννη Δραγασάκη πόσους και πώς μας έχει επηρεάσει; Είναι δύσκολο να το ακολουθήσουμε και αλλάζουμε κουβέντα ή χαράσσουμε «κόκκινες» γραμμές;
Σύντροφε Αλέκο,
Να μείνω στα παραπάνω ερωτήματα, ευχόμενος οι απαντήσεις σου να αποδειχθούν πειστικές και -κυρίως- ΣΩΣΤΕΣ.
Αντί για επίλογο του σημειώματός μου να προσθέσω ορισμένες αναγκαίες επισημάνσεις:
Δεν αυτοχρίζομαι τιμητής. Έχοντας την αυτογνωσία δεν συμμετέχω στην ουσιαστική λειτουργία του ΣΥΝ ούτε του Αριστερού Ρεύματος. Όμως, από τη διαμόρφωσή του -το μακρινό '91- ψηφίζω τις θέσεις του, τόσο γιατί αυτή είναι η θέληση των συντρόφων της πλειοψηφίας της οργάνωσής μου, αλλά και γιατί με πείθει και με στηρίζει ο αριστερός λόγος και η αριστερή δράση του συντρόφου Γιάννη Δραγασάκη.
Έχω λύσει -αλλά συνεχίζω να προσπαθώ γιατί δεν τέλειωσα- αρκετά ζητήματα «εξουσίας» και όσων έχουν σχέση με καρέκλες. Έχω συμπληρώσει τα «ένσημά» μου και κρέμασα -από χρόνια- την κομματική κάπα μου. Δεν είχα λόγο συμμετοχής σε κομματικά ψηφοδέλτια. Τη θέση μου αυτή δεν πρόκειται να την αλλάξω τώρα.
Θυμώνω όμως και με τον εαυτό μου! Αντί να ασχοληθώ -όσο και όπως μπορώ ακόμη- για να αναπτύξουμε την αναγκαία δράση π.χ. στο μέτωπο του ασφαλιστικού, «ανοίγω» μέτωπο με τον σύντροφο Αλέκο Καλύβη!
Τελειώνω το σημείωμα τονίζοντας την ορθότητα της επισήμανσης του συντρόφου Γ. Δραγασάκη, την οποία έθεσα ως υπότιτλο.
Καλό βόλι για όλους μας!
* Ο Μανόλης Μαυροφόρος είναι αριστερός, μέλος του ΣΥΝ (συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος)
ΥΓ.: Ο τίτλος είναι, φυσικά, του μεγάλου Μ. Αναγνωστάκη. Διπλό δάνειό μου κι από την αγαπητή συντρόφισσα Εύη Φιτσανάκη (από το Ρέθεμνος).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου