Υπήρξα ψηφοφόρος της προδικτατορικής ΕΔΑ και στη συνέχεια, μετά τη μεταπολίτευση, του ΚΚΕ Εσ. - ΕΑΡ, του Ενιαίου Συνασπισμού και, μετά την αποχώρηση του σταλινικού ΚΚΕ από αυτόν, του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τον οποίο εξακολουθώ ουσιαστικά να ψηφίζω μέσω της πολιτικής συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου σταυροδοτήσαμε στις Α' και Β' εκλογικές περιφέρειες Αθηνών υποψήφιους που ανήκουν στην Ανανεωτική Πτέρυγα, αλλά και υποψήφιους άλλων τάσεων, διότι αντιλαμβανόμαστε τον Συνασπισμό ως μια ενιαία ολότητα και όχι ως μία πολιτική συμμαχία, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, που η πατρίδα μας ουσιαστικά ζει μια δεύτερη κατοχή μετά τη γερμανική του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και όπου κουμάντο κάνει η τρόικα (ΔΝΤ - Κομισιόν - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), με εκτελεστικό όργανο τους ντόπιους κουίσλινγκ και όπου υπό τις παρούσες συνθήκες της βαθύτατης οικονομικής κρίσης που κατευθύνεται από την ξένη και επίκουρο την ελληνική κεφαλαιοκρατία (κατασκευαστικές εταιρείες, καναλάρχες, τραπεζίτες, πλοιοκτήτες) και όπου τα πλατιά λαϊκά στρώματα δέχονται την κυβερνητική επίθεση στα εισοδήματά τους και στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, διασπάσεις, αποχωρήσεις, ανεξαρτητοποιήσεις και γενικώς αντικρούσεις όπως αυτές που πραγματοποίησε η Ανανεωτική Πτέρυγα κατά τη διάρκεια του έκτακτου συνεδρίου του κόμματος, αλλά και ενέργειες ιστορικών στελεχών του χώρου που παρουσιάστηκαν το τελευταίο διάστημα, και αναφέρομαι στην περίοδο μετά την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού μέχρι σήμερα (π.χ. παραιτήσεις, υπαναχωρήσεις, γεύματα με καλεσμένους κάθε καρυδιάς καρύδι εκτός της ηγεσίας του ΣΥΝ), δεν είναι απλώς επιζήμιες για τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, αλλά και της ευρύτερης αριστεράς, αλλά προδοτικές συμπεριφορές.
Ας αφήσουν, λοιπόν, οι αποχωρήσαντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τις σοφιστείες και τις γελοίες δικαιολογίες, που δεν πείθουν ούτε τους ίδιους, που έχουν την αναίδεια να τις εκστομίζουν και να τις επιχειρηματολογούν στα παπαγαλάκια των προς αυτούς ευνοϊκά προσκείμενων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών (αλήθεια, άξιος ο μισθός τους, διότι εμείς οι παλαιοί του χώρου καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά ποιος είναι ο αντικειμενικός τους στόχος). Εάν επιζητούν υπουργικές καρέκλες να απευθυνθούν εάν έχουν το θάρρος ή θράσος κατευθείαν στους οπαδούς των κομμάτων που τους αναμένουν και όχι σε μας.
Εάν ο Συνασπισμός έπρεπε να παραμείνει ή να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι απόφαση που έπρεπε να αποφασιστεί με δημοκρατικές διαδικασίες από τα αρμόδια όργανα του κόμματος, το οποίο και ηγεσία διαθέτει και όργανα. Αυτά τα εκβιαστικά διλήμματα που ετέθησαν και, για να είμαι ακριβής, αντιλαμβάνομαι ότι εξακολουθούν να τίθενται, δεν ανήκουν στον δικό μας πολιτικό χώρο.
Ο Συνασπισμός ιδρύθηκε ως ενιαίο κόμμα και πρέπει να συμμετέχει ή να μη συμμετέχει σε μια πολιτική συμμαχία ολόκληρος και ενιαίος. Αυτό επιτάσσει η δημοκρατική αντίληψη και το περί δικαίου αίσθημα. Ας αφήσουν, λοιπόν, τις ανόητες δικαιολογίες και τα παράδοξα φληναφήματα, διότι αυτά δεν τα μασά ο εισαγγελέας, που σ' αυτή την περίπτωση είμαστε εμείς, οι ψηφοφόροι, διότι και μνήμη έχουμε και κρίση διαθέτουμε και όταν έρθει η ώρα θα τους τιμωρήσουμε και θα τους στείλουμε εκεί που ανήκουν, δηλαδή στην αφάνεια και στην ανυποληψία, όπως στείλαμε στο παρελθόν και άλλους που πολιτεύτηκαν προς το τέλος αντίστοιχα. Αυτά τα λέει ένας απλός ψηφοφόρος, που ευρίσκεται στο μέσον της όγδοης δεκαετίας της ζωής του. Άλλωστε ας θυμηθούμε λίγο τον αρχαίο παππού Δημοσθένη, που είπε "προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαξάντων κρίνεται" και ας ανατρέξουμε στην πείρα του θυμόσοφου ελληνικού λαού, που λέει πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Εάν ιστορικά στελέχη του ανανεωτικού χώρου της χώρας μας έχουν πάθει αμνησία, άνοια ή δεν ξέρω κι εγώ οτιδήποτε άλλο (λυπούμαι που το λέγω), καλά θα κάνουν να μη μας ερεθίζουν με τις στρεβλώσεις που δημιουργούν χάριν της υστεροφημίας τους και, αν προϋπάρξαντες ηγέτες του χώρου μας μετάνιωσαν για τις επιλογές τους, να έχουν το θάρρος να κάνουν αυτοκριτική και να μας ζητήσουν συγγνώμη για τις υπαναχωρήσεις τους και να είναι βέβαιοι ότι εμείς θα τους αγκαλιάσουμε και πάλι. Εάν δεν το κάνουν αυτό, θα έχουν την ίδια τύχη με κάποιους άλλους, που ακολούθησαν κατά το παρελθόν αυτόν τον ολισθηρό δρόμο και σήμερα έχουν σβηστεί παντελώς από τον πολιτικό χάρτη.
Εμείς οι ψηφοφόροι της ανανεωτικής αριστεράς θέλουμε ενιαίο Συνασπισμό και δεν τον εκχωρούμε ούτε σε τάσεις ούτε σε συνιστώσες και ούτε, πολύ περισσότερο, σε βουλευτές που τους ψηφίσαμε και τώρα το παίζουν ανεξάρτητοι. Έτσι, για να εξηγούμεθα.
Γιάννης Γκίκας
Μαρούσι, 15 Ιουνίου 2010
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου