Έχουν διαφωνίες και οι αριστεροί, ναι, όμως ο αριστερός τη διαφωνία του με τον σύντροφό του τη μετατρέπει δημιουργικά σε σύνθεση, σε μια ποιότητα. Όταν όμως ο αριστερός μετατρέπει τη διαφωνία σε πόλεμο, ακόμα και έως θανάτου, δεν είναι αριστερός.
Μεγάλο παράδειγμα μη αριστερής διαφωνίας είναι η διαφωνία Στάλιν - Τρότσκι και σταλινικών - τροτσκιστών. Πολύ αίμα χύθηκε σ' αυτόν τον πόλεμο, συμβολικά και πραγματικά. Τώρα, μετά από τόσα χρόνια και τόσα συνταρακτικά γεγονότα, αυτή η διαφωνία - πόλεμος δεν έχει κανένα περιεχόμενο.
Επίσης η διαφωνία Στάλιν - Μάο (όταν μάλιστα ο Μάο ήταν φλογερός θαυμαστής του Στάλιν) και κυρίως η διαφωνία Χρουστσώφ - Μπρέζνιεφ με τον Μάο (κόντεψε να γίνει πόλεμος ΕΣΣΔ - Κίνας με τα επεισόδια στον ποταμό Ουσούρι), καθώς και η απανταχού σύγκρουση μαοϊκών και σταλινικών. Σήμερα, που έχουμε το αποκρουστικό αποτέλεσμα της μοιρασιάς της εξουσίας και του λαϊκού πλούτου από τους κομμουνιστές που μετατράπηκαν σε τυράννους - φεουδάρχες, τι νόημα έχουν πια αυτές οι διαφωνίες; Ούτε τα διάφορα γκρουπούσκουλα αυτής της διαμάχης έχουν πια δικαιολογία αυθυπαρξίας.
Και εδώ σ' εμάς η διαφωνία ΚΚΕ Εσωτ. και ΚΚΕ Εξωτ. (μετά τη συμφιλίωση Φλωράκη - Κύρκου και τη δημιουργία του ΣΥΝ) αποδείχθηκε άχρηστη.
Και η διάσπαση, μετά πάλι του ΣΥΝ, σε ΚΚΕ και ΣΥΝ, πάλι άχρηστη αποδείχτηκε, αλλά και καταστροφική. Σε ένα χρόνο από τώρα, που οι εργαζόμενοι θα έχουν περιέλθει σε φτώχεια και σίγουρα θα ξεσηκωθούν και θα γίνουν πράγματα που ούτε μπορούμε να τα φανταστούμε, τι θα λέει ο Κουβέλης στον Τσίπρα, αυτός στον Αλαβάνο και ο Αλαβάνος σ' αυτούς και πάει λέγοντας; Το κεφάλι τους θα χτυπάνε στον τοίχο.
Στην αριστερά δεν υπάρχουν διαφωνίες που να μην συντίθενται σε συμφωνίες. Και δεν υπάρχουν αριστεροί που περισσεύουν. Όλοι χρειαζόμαστε όλους και ο λαός χρειάζεται την αριστερά. Εκτός αν δεν είμαστε αριστερά.
Προσωπικά πιστεύω πως δέκα - δεκαπέντε άνθρωποι να τα βρούνε στον ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνει το θαύμα της ενότητας.
Στην Αλβανία οι βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος αμφισβήτησαν τη νίκη του Μπερίσα στις εκλογές και κατέβηκαν σε απεργία πείνας με αίτημα την επανακαταμέτρηση, δηλαδή τη δημοκρατία, και με τη βοήθεια της Ε.Ε. το πέτυχαν.
Στο Ελληνικό, ένας σύντροφός μας δήμαρχος κάνει απεργία πείνας με αίτημα τη δημοκρατία, κατά του "Καλλικράτη". Ας κάνουν μαζί του απεργία πείνας οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και όποιοι από εμάς τους απλούς πολίτες θελήσουμε, με αίτημα τη δημοκρατία. Δηλαδή εκλογές εδώ και τώρα, άμεσος έλεγχος, κοινωνικός, της τηλεόρασης και των εξόδων των κομμάτων των υποψηφίων και ας αποφασίσει ο λαός. Ενότητα - αγώνας - θυσία. Ιδού η Ρόδος...
ΥΓ.: Επιτέλους, ας παραδειγματιστούμε από τον Γλέζο. Είναι πανταχού και πάντοτε παρών χωρίς προσωπικές απαιτήσεις, πείσματα και πικρίες. Παραμένει αγωνιστής αριστερός. Γιατί όχι κι εμείς;
Κώστας ΜΕΣΑΡΗΣ
Ηθοποιός
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου