Στ. Στασινός: Χάραξη στρατηγικής και τακτικής ή άλματα στο κενό;

Του Στάθη ΣΤΑΣΙΝΟΥ*

 

Το κόμμα μας έχει διατυπώσει τον στρατηγικό του στόχο από την ίδρυση του: Σoσιαλισμός με Δημοκρατία και Ελευθερία. Ο στόχος αυτός επαναδιατυπώνεται στις αποφάσεις του σε όλα τα μέχρι τώρα συνέδριά του.

Στις μέρες μας, μπροστά στην πολύπλευρη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και στην προσπάθεια του να αναδιαρθρωθεί, μετακυλώντας το κόστος της κρίσης στην εργατική τάξη και στα μικρομεσαία στρώματα, η αναγκαιότητα ενός άλλου κοινωνικού συστήματος που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τελευταίων, είναι επίκαιρη όσο ποτέ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις μέρες που έρχονται πρόκειται να ζήσουμε -πολιτικοποιημένοι και μη- πολύ πιο άσχημες καταστάσεις, που είναι δύσκολο να τις περιγράψει κανείς επακριβώς από τώρα. Εκείνο που δεν μπορώ να φανταστώ είναι να σκοτώνεται ο κόσμος στους δρόμους για μια κονσέρβα...

Το καπιταλιστικό σύστημα στην κρίση αυτή χρησιμοποιεί τα εργαλεία του, που είναι, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ε.Ε. Στο παρελθόν όταν δεν μπορούσε να διευθετήσει τα συμφέροντα του (μοίρασμα αγορών) χρησιμοποιούσε τον πόλεμο - ως προέκταση της πολιτικής με άλλα μέσα. Τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν ήταν οι στρατιωτικές τους μηχανές. Δυο παγκόσμιοι και κατόπιν οι περιφερειακοί πόλεμοι, που έφτασαν ως τη γειτονιά μας. Η βαρβαρότητα που το καπιταλιστικό σύστημα επιδεικνύει αφενός μεν δεν έχει όρια, αφετέρου δε δεν σημαίνει αυτόματη ριζοσπαστικοποίηση προς τα αριστερά. Ας διδασκόμαστε όλοι από την ιστορία, διότι η ταξική πάλη δεν είναι μονόδρομος και προπαντός σε παρόμοιες με τις σημερινές συνθήκες είχαμε συντηρητική στροφή της κοινωνίας. Αρκούν λοιπόν ο καταγγελτικός λόγος και οι μεγάλες ατάκες για να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη τον ρόλο και την ιστορική της αποστολή ή για να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες;

 

Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, ο αδύναμος κρίκος και η δυνατότητα περάσματος στον σοσιαλισμό

Κάποιοι σ/φοι και σ/σες στην παρουσίαση των τροπολογιών τους, αλλά και σε αρθρογραφία τους στο εντελώς ξαφνικό, δίχως να έχουν προηγηθεί, κάποιες επιστημονικές μελέτες-έρευνες - διάλογος και ό,τι απαιτείται σε τόσο σοβαρά θέματα, αποφάσισαν ότι, ως αδύνατος κρίκος που είμαστε, υπάρχει δυνατότητα περάσματος της χώρας μας στον σοσιαλισμό! Πρώτα μπορεί να προκύψει μια προοδευτική κυβέρνηση η οποία να μετεξελιχθεί σε σοσιαλιστική...! Μια τέτοια εκτίμηση σημαίνει η ότι βρισκόμαστε εν όψει επαναστατικής κατάστασης η σε επαναστατική κατάσταση. Ας δούμε όμως ποιες είναι οι προϋποθέσεις της επαναστατικής κατάστασης;

α) Οι από πάνω να μην μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν,

β) Οι από κάτω (ο λαός) να μην θέλουν να κυβερνηθούν άλλο από τους πάνω,

γ) Η εργατική τάξη να είναι ενωμένη, να έχει συνειδητοποιήσει την ιστορική της αποστολή και να έχει κερδίσει συμμάχους στα φτωχά αγροτικά στρωματά και στα μικρομεσαία στρώματα της πόλης,

δ) Το πολιτικό υποκείμενο να παίζει ηγεμονικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας και να είναι σε θέση να οδηγήσει ως την τελική νίκη! Επίσης το πιο δύσκολο είναι να υποστηρίξεις την επανάσταση σου στη συνέχεια!

Αυτές οι εκτιμήσεις είτε τίθενται καλούμενα είτε ανοιχτά στο ξαφνικό κρύβουν κινδύνους, αλλά και δυνατότητες για το κόμμα μας και την ευρύτερη αριστερά και το κίνημα.

Κάποιοι μπορεί να εκτιμούν ότι επειδή πλήττεται βάναυσα το βιοτικό επίπεδο του λαού το μόνο που μας χρειάζεται είναι μόνον η δημιουργία του τετάρτου παράγοντα, δηλαδή του πολιτικού υποκειμένου! Και να έχουν στο μυαλό τους τη δημιουργία ενός τέτοιου κόμματος και προφανώς θα βασίζεται στη φιλοσοφία του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού (π.χ. ΚΟΕ, η κάτι πιο διευρυμένο... αναμένεται...) . Επίσης αρνούνται την εκτίμηση ότι και στην Ευρώπη αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν και άλλες χώρες, στην ίδια με τη χώρα μας κατάσταση πάνω-κάτω! Αδύνατοι κρίκοι κι Αυτές! Και τις δυνατότητες συντονισμού, κοινής δράσης, κοινωνικών και πολιτικών αγώνων; Την ανάπτυξη κοινής δράσης με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και της παγκόσμιας αριστεράς...

Βλέπουν και υπερτονίζουν τις δυσκολίες μέσα στην Ε.Ε., τις παρακάμπτουν αναζητώντας έξοδο και αναδιπλώνονται εθνοκεντρικά! Επίσης με πολύ περίεργο τρόπο αποσιωπούν ότι το κόμμα μας μετά το Μάαστριχτ καταψήφισε όλες τις Ευρωπαϊκές συνθήκες! Διαστρεβλώνουν τις θέσεις του ΣΥΝ για την Ε.Ε. όπου διατυπώνονται με διαύγεια και σαφήνεια στο πόνημα του προγράμματος, που υπερψηφίστηκε από το διαρκές συνέδριο το 2009! Και επικαιροποιείται από τον κορμό των θέσεων για το έκτακτο συνέδριό μας.

Εκτιμώ πως η τακτική αυτή που ακολουθείται κλείνει πολύ σοβαρά ζητήματα που η αριστερά καλείται σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο να ανοίξει και να δώσει απαντήσεις. Το σίγουρο είναι ότι στο συνέδριο δεν μπορεί να τίθενται εκ του προχείρου τόσο σοβαρά θέματα γιατί θα καούν. Το ερώτημα είναι γιατί μπαίνουν;

 

* Π.Κ. Ν. Σμύρνης