"Νεοφιλελευθερισμός, ο δρόμος για την κοινωνική βαρβαρότητα

Του Νίκου Μιχαλάκη*


Μία αντίληψη θέλει τον νεοφιλελευθερισμό να μην είναι τίποτε άλλο από ένα απλό άνοιγμα στην ελεύθερη αγορά με μείωση της συμμετοχής και του ρόλου του κράτους στην οικονομική δραστηριότητα, αντίληψη που ασπάστηκε κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό και ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος προσπαθώντας να κάνει μια πολιτική, ιστορική και κοινωνιολογική ανάλυσή του κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ότι δεν ξέρει τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός, ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει σήμερα στη χώρα, ότι αγνοεί την πραγματικότητα. Η ανάλυσή του δεν θα μπορούσε να αντέξει στην κριτική ούτε πρωτοετούς φοιτητή πολιτικών επιστημών, ιστορίας ή κοινωνιολογίας.


Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός. Δεν ζει σε γυάλα, ζει την καθημερινότητα των κατοίκων αυτού του τόπου, τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Ζούμε οι ίδιοι με τα προβλήματα και τις αγωνίες του κόσμου της εργασίας και της καθημερινής βιοπάλης και μ' αυτά τα δεδομένα το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι νεοφιλελευθερισμός είναι το χειρότερο στάδιο του καπιταλισμού, ένας καθημερινός εφιάλτης που αντιτίθεται στο «ο άνθρωπος, ον κοινωνικό» του Αριστοτέλη, γιατί έχει σαν φιλοσοφία αυτό που είχε πει παλιότερα η κ. Θάτσερ «...δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο μεμονωμένα άτομα», και κατά συνέπεια ό,τι είναι κοινωνικό, συλλογικό, είναι και αντίπαλό του.


Νεοφιλελευθερισμός είναι οι περίπου δυόμισι χιλιάδες επιβεβαιωμένες και καταγεγραμμένες αυτοκτονίες συνανθρώπων μας, λόγω της ανέχειας και της εξαθλίωσης στην Ελλάδα των διαδοχικών Μνημονίων, είναι τα τρία εκατομμύρια σαράντα τρεις χιλιάδες των φτωχών και όσων διαβιούν στα όρια της φτώχειας, από το 2010 και εδώ.


Νεοφιλελευθερισμός είναι η Ελλάδα να έχει το 21,4% ποσοστό φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το δεύτερο μεγαλύτερο μετά τη Βουλγαρία. Όχι τη Βουλγαρία του δήθεν "ολοκληρωτισμού του μαρξισμού", που ανεπιτυχώς και ανιστόρητα προσπάθησε να στοχεύσει ο κ. Λυκουρέντζος, αλλά τη Βουλγαρία της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, τη Βουλγαρία των μισθών και των συντάξεων πείνας, τη δήθεν "ανταγωνιστική" Βουλγαρία που από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ξεπούλησε όσο-όσο, κάθε δημόσιο περιουσιακό στοιχείο, κάθε ελπίδα και μέλλον των γενεών της, στα αρπακτικά και τους κομπιναδόρους του διεθνούς κεφαλαίου. Αυτή τη Βουλγαρία του καπιταλισμού της καταστροφής, με το 44,9% του πληθυσμού της, στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας έχει ως πρότυπο "ανταγωνισμού" και "ανάπτυξης" η τρικομματική κυβέρνηση και η τρόικα.


Νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα σημαίνει να πλημμυρίζουν τα κοινωνικά ιατρεία και τα φαρμακεία της χώρας από φτωχούς, άνεργους και ανασφάλιστους, που έχουν πεταχτεί έξω από κάθε δημόσιο σύστημα Υγείας. Να εξωθείται ο κόσμος της εργασίας, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην άδεια τσέπη, αν θέλουν να έχουν στοιχειώδη περίθαλψη, αφού είναι τεράστιες οι ελλείψεις σε προσωπικό, υλικά και φάρμακα στα δημόσια νοσοκομεία.


Νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα σημαίνει οι νεφροπαθείς στην Καρδίτσα να μην έχουν πρόσβαση στο ψωμί της καθημερινής αιμοκάθαρσης και ο υπουργός Υγείας να μιλά θρασύτατα για το δήθεν παντεσπάνι του ιατρικού τουρισμού. Σημαίνει ακόμη κάθετη πτώση στο βιοτικό επίπεδο και το προσδόκιμο ζωής σε βάθος μιας γενιάς, όπως έδειξαν οι πολιτικές λιτότητας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπου και αν εφαρμόστηκαν, από τη Λατινική Αμερική έως την Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη. Τον ορισμό του, τέλος, μπορούμε να τον βρούμε στους εφαρμοστικούς νόμους μαζικής κοινωνικής καταστροφής των μνημονιακών κυβερνήσεων, την καταλήστευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο PSI και το χάρισμα δις στους δανειστές, τους τραπεζίτες και τη διεθνή συμμορία των τοκογλύφων. Όταν η τρικομματική κυβέρνηση διυλίζει τον κώνωπα του μέσου εργαζόμενου και φορολογούμενου και καταπίνει την κάμηλο των φοροφυγάδων και των off-shore-ούχων μπορεί κανείς να καταλάβει την έννοια του νεοφιλελευθερισμού.


Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο καταγγέλλει και αντιστρατεύεται το κράτος έκτακτης ανάγκης, το κράτος κοινωνικού αποκλεισμού και γενικευμένης εξαθλίωσης που προσπαθούν να επιβάλουν, αυθαίρετα και πραξικοπηματικά, η τρόικα εξωτερικού και η τρόικα εσωτερικού, οι δανειστές και η κυβέρνηση. Σύντομα θα δοθεί όμως δημοκρατική λύση και διέξοδος με εκ νέου προσφυγή στις κάλπες και στη λαϊκή βούληση, που θα καταργήσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και θα σπάσουν τα δεσμά των Μνημονίων, λυτρώνοντας, έτσι, την ελληνική κοινωνία. Προς αυτή την κατεύθυνση ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει σχέδιο, σχέδιο εφαρμόσιμο, ρεαλιστικό, κοινωνικά δίκαιο.


Η χώρα χρειάζεται να ακολουθήσει το παράδειγμα του 1953, της Δυτικής Γερμανίας, με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ρητές εγγυήσεις και ρήτρες ανάπτυξης προς όφελος του εργαζόμενου λαού μας και όχι της πλουτοκρατίας.


Μεταπολεμικά, η πολιτική που ακολουθείται σήμερα από την τρικομματική κυβέρνηση δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά στην Ευρώπη και όπου εφαρμόστηκε, στον υπόλοιπο κόσμο, είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα παίζει τον ρόλο του πειραματόζωου αυτής της αποτυχημένης πολιτικής που είναι ο δρόμος προς την κοινωνική βαρβαρότητα.


Μέρος αυτού του πειράματος είναι και ο προϋπολογισμός που πρόσφατα ψηφίστηκε, ένας προϋπολογισμός ανθυγιεινός και καταστροφικός για τους κατοίκους αυτού του τόπου που είναι βέβαιο ότι είναι ο πρώτος και ο τελευταίος προϋπολογισμός που η τρικομματική κυβέρνηση κατέθεσε.




* Ο Νίκος Μιχαλάκης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Καρδίτσας

 
eXTReMe Tracker