Γουλιέλμος: «Δεν αμφισβήτησα την αλήθεια των σημείων Άντσο, είναι το μόνο πράγμα που έχει ο άνθρωπος για να προσανατολίζεται στον κόσμο. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι η σχέση μεταξύ των σημείων».
Ουμπέρτο Έκο (Το όνομα του ρόδου)
Του Τάσου Πολιτίδη
Η πολιτική οντότητα του πολύμορφου πολιτικού μας χώρου καθορίζεται εξ αρχής από τα στοιχεία που τη συνθέτουν. Στην προσπάθεια ενοποίησης, τα στοιχεία αυτά θα τεθούν επί τάπητος για την οργάνωση, τον πολιτικό λόγο και τον προσανατολισμό του καινούργιου φορέα.
Αυτά τα στοιχεία, σημεία μιας ιστορικής διαδρομής, έχουν πάρει τις συντεταγμένες τους μέσα σε πολύχρονους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες καταγράφοντας ιστορικά νίκες και ήττες, κατακτήσεις και υποχωρήσεις. Η προσπάθεια να κατανοηθεί η "σχέση μεταξύ των σημείων" θα καθορίσει και την αυριανή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας μας.
Η πολιτική πρόταση που διατύπωσε με ειλικρίνεια και τόλμη ο ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν τις δύο εκλογικές μάχες, για την πολιτική ενοποίηση της Αριστεράς ως προϋπόθεση διεξόδου από την κρίση, έβαλε καινούργια δεδομένα στον πολιτικό χάρτη.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Αριστεράς ξεπεράστηκαν τα όρια που έθετε η ηγεμονία των αριθμών. Ίσως η αναφορά στον Γκράμσι και τον τρόπο που αντιλήφθηκε την ηγεμονία μας δώσει μία πρώτη απάντηση. Η ηγεμονία ως κοινωνική και πολιτική ηγεσία και η ηγεμονία ως πολιτικό σχέδιο, πραγματώθηκαν έως ένα σημείο μέσα από την ενότητα των αντιθέτων στον χώρο του κινήματος της Αριστεράς και την πρόταση για αριστερή διακυβέρνηση.
Η πραγμάτωση της ηγεμονίας σε θεσμούς και μορφές οργάνωσης και η κοινωνική και πολιτική ηγεμονία θα θέσει στο μέλλον, μετά από πολύ δρόμο και πολυσήμαντους σκληρούς αγώνες το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας.
Μετά από μία προσεκτική ανάγνωση του κειμένου "Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ", όπως επίσης και των παρεμβάσεων και των διαφορετικών εισηγήσεων θα καταλάβουμε ότι όσο εύκολα συνθέτει αυτός ο χώρος την κριτική του απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, τον νεοφιλελευθερισμό, τη δομική κρίση του καπιταλισμού, τις γεωπολιτικές εξελίξεις, το νέο εργασιακό περιβάλλον που διαμορφώνεται και τη βαρβαρότητα που κορυφώνεται, άλλο τόσο δύσκολα διατυπώνει τις τακτικές και στρατηγικές κινήσεις του, την πολιτική του πρόταση δηλαδή για διέξοδο από την κρίση.
Η πολιτική πρόταση για αριστερή διακυβέρνηση, έδωσε την ελπίδα στον ελληνικό λαό και σε εμάς το βαρύ καθήκον της πραγμάτωσής της.
Ένα μεγάλο πεδίο ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων ανοίγεται μπροστά μας. Η πολιτική κριτική, ακόμη και όταν υπήρχε η θετική αντιπροσφορά προτάσεων για μεμονωμένα ζητήματα, μετατρέπεται πλέον σε συνολική πρόταση διακυβέρνησης. Και αυτή η πρόταση πρέπει να διατυπώνει το ζήτημα της λειτουργίας ενός κράτους.
Η βάση της εξέλιξης της ιστορίας
Οι επισημάνσεις για την έλλειψη αναφορών σε ιστορικά πολιτικά κόμματα της Αριστεράς ή σε πολιτικούς σχηματισμούς, που διατύπωσαν μικρές και μεγάλες αλήθειες, ή κατ' άλλους ήταν ανάδραση στην ανάπτυξη του κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος, καλώς υπογραμμίζονται. Όμως δεν απαντούν ιστορικά στις μεγάλες θεωρητικές και ιδεολογικές συγκρούσεις, τις τομές των προηγούμενων δεκαετιών. Δεν βλέπουμε να εμπεριέχουν μια κριτική θεώρηση της ιστορίας.
Δεν παρατηρούμε να ενσωματώνουν τις ιδεολογικές αναφορές που στιγματίστηκαν "αιρετικές" και δικαιώθηκαν ή είχαν περιβληθεί από τη "θεία χάρη" του αλάθητου και αποβλήθηκαν από την ιστορία.
Εάν η πάλη των τάξεων βρίσκεται στη βάση της εξέλιξης της ιστορίας και της πολιτικής και η ιστορία εκφράζεται μέσα από αυτή τη διαλεκτική διαδικασία ο συλλογισμός του Μαρξ επίκαιρος όσο ποτέ παρεμβαίνει σε αυτή και σε όλες τις συζητήσεις για την ιστορία.
Η διαδικασία του διαλόγου ανοίχθηκε επάνω στη βάση του αριστερού ριζοσπαστικού χαρακτήρα του νέου κόμματος. Οι τακτικές συμμαχίες σε όποια κατεύθυνση για την ανατροπή των μνημονίων, δεν πρέπει να αλλοιώσουν αυτόν τον χαρακτήρα της αριστερής προοπτικής του.
Οι πολιτικές συνιστώσες, πιστεύω πως διέγραψαν την ιστορική τροχιά τους. Συνέβαλαν η κάθε μία με τον δικό της πολιτικό λόγο στις διεργασίες του αριστερού κινήματος που κατέληξαν στις πρώτες μορφές της πολιτικής του ενότητας. Ολοκληρώνοντας τη διαδρομή τους, πρέπει να αντιληφθούν το νέο που γεννιέται και να βοηθήσουν όχι μόνο στη "γέννα", αλλά στην "ανατροφή" και την παιδεία του.
Η εγγενής αδυναμία που υπάρχει στον χώρο μας δεν είναι ο πολιτικός πλουραλισμός που θέλουν κάποιοι καλοθελητές να τον ταυτίσουν με τον κατακερματισμό. Είναι ότι χάθηκε ο βηματισμός με την πολιτική σκέψη και τις ιδεολογικές αναζητήσεις, στον βωμό εσωκομματικών διαδικασιών και τακτικών συγκλίσεων ή αποκλίσεων.
Η ιδεολογική παιδεία, όχι σαν λέξη, αλλά σαν αξία, με την έννοια της διδασκαλίας, της εξάσκησης, της μάθησης και της εφαρμογής των γνώσεων θα μπορέσει ίσως να δώσει στο νέο συλλογικό υποκείμενο τη δυνατότητα να τροφοδοτήσει την ελληνική κοινωνία με νέες αξίες που θα γίνουν ανάχωμα στη βαρβαρότητα.
Ταξιδεύοντας με το όχημα
Αντιμετωπίζοντας την αντίληψη που θέλει ένα "όχημα" για να "ταξιδέψει" και να "μεταβεί" στον σοσιαλισμό, δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στη δομή της. Το όχημα κατά κανόνα ανήκει σε "ιδιοκτήτη". Αυτός εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα της "επιχείρησης", εισπράττει "εισιτήριο" και, τέλος, θεωρεί τις ενδιάμεσες στάσεις, όπως και τον τελευταίο σταθμό "αποικία" του.
Ο πάλαι ποτέ κραταιός "δημοκρατικός" συγκεντρωτισμός, ως σημείο ελέγχου και χειραγώγησης και σαν μέσο αναπαραγωγής του κυρίαρχου ηγετικού λόγου στα κόμματα της Αριστεράς, εξασφάλιζε διαχρονικά όχι μόνο την καταστολή του διαφορετικού πολιτικού λόγου αλλά και την εξόντωσή του. Μοντέλο δελεαστικό για το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και όχι μόνο αυτών της Αριστεράς, ενσωματώθηκε στις οργανωτικές λειτουργίες των αστικών κομμάτων ως δύναμη καταστολής.
Η απάντηση είναι η δημοκρατία.
Ο καινούργιος φορέας πρέπει να είναι ανοικτός στην κοινωνική κίνηση, να λειτουργεί με συνθέσεις και αποφάσεις της πλειοψηφίας και να προστατεύει τις μειοψηφίες.
Η οικοδόμηση ενός φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που φιλοδοξεί να διακλαδιστεί στον κοινωνικό ιστό πρέπει να χτιστεί από την κοινωνία και να έχει τα θεμέλια του μέσα σε αυτήν. Όχι στην "πλάτη" της. Ο ρόλος της κοινωνίας είναι απόλυτος σε αυτή τη σχέση. Είναι αυτή που θα προκρίνει, θα ανατρέψει και θα αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον.
Η οργανωτική δομή του νέου κόμματος θα περάσει όχι μόνο από εσωκομματικές "εξετάσεις", αλλά από έναν αυστηρό κοινωνικό έλεγχο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για τη δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας και για τα πρωταρχικά κύτταρα αυτής της οργάνωσης, όταν δεν προκρίνουμε πρώτοι εμείς τη μέγιστη δυνατή δημοκρατική συγκρότηση.
Το σύνθημα "Ο ΣΥΡΙΖΑ είσαι εσύ" πρέπει να διαπεράσει όλο τον κοινωνικό ιστό, σαν πρόταση μιας άλλης οργάνωσης επικεντρωμένης στην άμεση δημοκρατία, την αυτοδιαχείριση, τις μορφές εκπροσώπησης και την ανακλητότητα των αντιπροσώπων. Ότι επιλέξουμε σήμερα, αυτό θα δούμε και στον κοινωνικό καθρέπτη.
Η δημοκρατία είναι απαράβατος όρος για οποιονδήποτε κομματικό ή κοινωνικό μετασχηματισμό.
Ο ρόλος της κοινωνίας και η στήριξη όποιων ριζοσπαστικών μεταβολών στην κατεύθυνση της αριστερής διακυβέρνησης δεν θα έχει να κάνει με τη συνενοχή, αλλά με τη συμμετοχή της. Κάθε εγχείρημα ή σκέψη, κάθε βήμα σε προοδευτικές ή θεσμικές αλλαγές πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να γνωρίζει τι χρεώνεται και τι πιστώνεται από μία άλλη πολιτική που υφαίνει τους όρους ενός καλύτερου κόσμου.
* Ο Τάσος Πολιτίδης είναι μέλος της Οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Εορδαίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου