Η δική μας κρίση

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΝΙΚΑ

 

Το τελευταίο διάστημα η αριστερά παρουσιάζει την αδυναμία της να παρέμβει και να κάνει την κρίση ευκαιρία για τις κοινωνικές δυνάμεις που όλα αυτά τα χρόνια είναι εξαρτημένες για διάφορους λόγους από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Όπως φαίνεται το Μνημόνιο θίγει τόσους και τόσο που άρχισε να εκδηλώνεται μαζική δυσαρέσκεια στα απλά μέλη-φίλους και στα στελέχη, με δημόσιες διαφοροποιήσεις και διαγραφές.

Μέσα σ' αυτήν τη συγκυρία έχουμε τις εκλογές για τοπική αυτοδιοίκηση, όπου Μνημόνιο και "Καλλικράτης" πρωταγωνιστούν, διαλύοντας κάθε νόημα αυτοδιοικητικό και την κυβέρνηση να προσπαθεί να συγκρατήσει τον κόσμο της, με απώτερο σκοπό να καταγράψει τις λιγότερες απώλειες ώστε να συνεχίσει την επίθεσή της προς την εργατική τάξη, την κοινωνία.

Το ζήτημα τώρα είναι τι κάνουμε εμείς ως αριστερά αυτήν την περίοδο και όχι γενικά τι θα κάναμε σε ομαλή περίοδο και συνάμα να υπερασπιστούμε την αντίληψη μας για την τοπική αυτοδιοίκηση δημιουργώντας ένα ρεύμα ενάντια στο Μνημόνιο και τον "Καλλικράτη".

Τόσο ο Συνασπισμός όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αποφασίσει ότι σ' αυτή τη συγκυρία πρέπει να συνδράμουμε ώστε να διευκολύνουμε τη δημόσια έκφραση διαφωνίας του κόσμου, που, ενώ κατάγεται από το ΠΑΣΟΚ, διαφωνεί τώρα και είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί μαζί μας στις εκλογές.

Αν αδιαφορήσουμε για τη δυσαρέσκεια που υπάρχει από την πλευρά του κόσμου του ΠΑΣΟΚ και αρκεστούμε σε ρητορείες, και υποθέσεις, θα καταλήξουμε να λειτουργούμε με βάση το συναίσθημα και μια "εγωιστική" αριστερή αισθητική.

Η εποχή όμως απαιτεί να σκεφτούμε και να δράσουμε πολιτικά, γνωρίζοντας ότι τόσα χρόνια σε ελάχιστες πόλεις έχουμε δημιουργήσει σταθερές σχέσεις με άξονα την τοπική αυτοδιοίκηση, την αυτοδιαχείριση, την άμεση δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την κοινωνική χειραφέτηση έτσι ώστε η ρήξη με τον "Καλλικράτη" και το Μνημόνιο να είναι υπόθεση απλού συντονισμού.

Να σκεφτούμε και να πράξουμε πολιτικά ως αριστερά δεν σημαίνει να πράξουμε δημαγωγικά, γιατί δημαγωγία είναι να αποφασίζεις κάτι και να πράττεις αλλιώς επειδή διευκολύνει προσωπικές στρατηγικές ή γιατί η δυσκολία να επινοήσεις και να χαράξεις την ανάλογη τακτική, και να τη δικαιολογήσεις, σε οδηγεί σε γνώριμες τακτικές ασάφειας προς γενικά καταγγελτικά καλέσματα και δικαιολογίες αριστερού ήθους.

Αντιθέτως, στην περίπτωσή μας σημαίνει ότι πρέπει να βρεθούμε με ανθρώπους που πριν από ένα διάστημα διαφωνούσαμε και τους καταγγέλλαμε για την υποστήριξή τους σε αντιλαϊκές πολιτικές και σήμερα διαφωνούν.

Σημαίνει να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη της πολιτικής δίχως να κοροϊδεύουμε ή να σνομπάρουμε τον βαθμό συνείδησής τους. Να δεχτούμε ότι κάνουμε προσπάθεια με αυτόν τον κόσμο να αναδείξουμε την αριστερή κριτική στην κρίση και να γίνει χρήση της δυνατότητας να συνομιλήσουμε στην κατεύθυνση αριστερών προτάσεων.

Να σπάσουμε την κυρίαρχη αντίληψη ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος και να προωθήσουμε την αντίληψη της αριστερής διεξόδου ώστε να την διαδίδουν τα ίδια τα διαφωνούντα μέλη του ΠΑΣΟΚ στην ταραγμένη κοινωνία του ΠΑΣΟΚ.

Να οργανώσουμε ανοιχτές εκδηλώσεις με ομιλητές από την πλευρά αυτού του κόσμου μαζί με δικά μας μέλη και εκεί να οργανώσουμε επιτροπές ενάντια στα μέτρα, με άμεση εμπλοκή του κόσμου και με δημοκρατική, κινηματική διαδικασία ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε και να παρεμβαίνουμε στην εκλογική ενότητα που θα προκύψει.

Μια ήττα εκλογική του ΠΑΣΟΚ αυτήν την περίοδο με αντίστοιχη επιτυχία των ψηφοδελτίων αυτής της συνεργασίας δημιουργεί στους κόλπους αυτής της κοινωνίας την συνθήκη απονομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, βάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια δύναμη που ήταν μακριά από τους αγώνες των εργαζομένων, τότε θα έλεγα ότι αυτή η τακτική είναι δημαγωγική πολιτική που αδιαφορεί για τις κοινωνικές διεργασίες. Όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, γι' αυτό και δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε σε συναισθηματισμούς.

Έχουμε λίγο χρόνο μπροστά μας για να οργανώσουμε μια τακτική που προσδοκά την συνάντηση με ανθρώπους που, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια χειροκροτούσαν ή σιωπούσαν, σήμερα διαφοροποιούνται από την κυβερνητική πολιτική και μας επιλέγουν για συνεργασία.

Κανείς δεν είπε ότι αυτή η συνεργασία σημαίνει αλλαγή του χαρακτήρα μας και άλλο τόσο δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ γίνανε σύντροφοί μας στην στρατηγική του σοσιαλισμού. Επίσης ας κρατήσουμε την επιφύλαξή μας ότι κάποια στελέχη από το ΠΑΣΟΚ ψάχνουν σε μας την πολιτική τους καριέρα και την αυριανή δυναμική επιστροφή με νέους όρους στο ΠΑΣΟΚ.

Να κρατήσουμε όμως στο μυαλό μας ότι αυτοί είναι λίγοι σε σχέση με τον κόσμο που θα συναντηθούμε και ότι, αν εμείς, με ξεκάθαρες θέσει,ς έχουμε συνδράμει προς όφελος της κοινωνίας με γνώμονα την ανατροπή της κατάστασης, προβάλλοντας την πολιτική κουλτούρα μιας δημοκρατικής κινηματικής διαδικασίας, τότε μόνο κέρδος θα έχουμε και σαν άνθρωποι και σαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ως κοινωνία.

 

ΥΓ.: Είναι προφανές ότι όταν επικαλούμαι τον ΣΥΡΙΖΑ δεν εννοώ το μέτωπο του Αλαβάνου, ΚΟΕ, ΔΕΑ, λόγω έλλειψης αυτής της δημοκρατικής και κινηματικής κουλτούρας, αλλά λόγω της διάσπασης που έχουν επιλέξει με αρχή την Περιφέρεια Αττικής.

 

http://karanikas.wordpress.com/