Ξέφραγο αμπέλι και σε κολοκυθοπαιχνίδια εκβιασμών ο ΣΥΝ;

Γιάννης Κανναβός


Για τον σ. Γιάννη Τόλιο έχω ξεχωριστή εκτίμηση και τον προσμετράω στα φωτεινά και νηφάλια μυαλά διανοουμένων, του στελεχικού δυναμισμού της Ανανεωτικής μας Αριστεράς. Διαβάζοντας το άρθρο του στην "Αυγή", στις 18 του μήνα, έμεινα άναυδος, πικράθηκα απρόσμενα και με πνίξανε ερωτήματα μύριων αποριών, που μου προκάλεσε. Δικαιολογώντας τέτοιες θέσεις, τακτικές ή νοοτροπίες εν όψει σκληρής μάχης αντιπαραθέσεων και Μνημονίου, όταν όλοι μας, ως ρομαντικοί, συναισθηματίες και ερωτευμένοι με τις ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς, επιβάλλεται ενωμένοι, φιλότιμα και πεισματικά να αγωνιστούμε για την ύπαρξη και το δυνάμωμα του ΣΥΝ; Καταλήγει και ως επίκληση υπενθύμιση στους ανήκοντες στο "Α.Ρ." λέγοντας: "Η στάση του Αριστερού Ρεύματος (Α.Ρ.) δεν μπορεί να είναι άλλη από την αυστηρή τήρηση των καταστατικών ρυθμίσεων που όσοι-ες μειοψηφούν και συμμετέχουν σε άλλο ψηφοδέλτιο στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης αναστέλλεται για χρονικό διάστημα η ιδιότητα του μέλους...". "Κάτι τρέχει στα γύφτικα!" θα λέγανε κάποιοι σε απλή ερμηνεία!


Σα σε ξέφραγο αμπέλι, δηλαδή. Παίρνουμε σταφύλια και πάμε αλλού να πιούμε το κρασί τους και ύστερα ξαναγυρίζουμε για μουστοκούλουρα κι όταν γουστάρουμε πάμε αλλού για τσίπουρο και με το ίδιο εισιτήριο επιστρέφουμε, ως σε βάση ανεφοδιασμού, επαναστέγασης, καπρίτσιων, γιατί όχι και υπονόμευσης συντρόφων με χίλιες προφάσεις, αφορμές και αθεράπευτης γκρίνιας. Έτσι λοιπόν, και όλα "μέλι-γάλα", χωρίς ηθικές αναστολές και κυρίως... νόμιμα(!) "στην αυστηρή τήρηση καταστατικών ρυθμίσεων!". Οι σκέψεις για πολιτικό τυχοδιωκτισμό και συντροφικά μαχαιρώματα μακριά από εμένα. Τις κάνουν αφελείς κι αγράμματοι στον επαγγελματισμό της πολιτικής. "Α.Ρ." και τάσεις εμφανίζονται πλέον ως κόμματα μέσα στο κόμμα του ΣΥΝ, υπακούν και εφαρμόζουν δικές τους αποφάσεις κατά τη γνωστή τακτική της άλλοτε "Ανανεωτικής Πτέρυγας" Κουβέλη, που ελλείψει δημοκρατίας στον ΣΥΝ (!) τη βάφτισαν Δημοκρατική Αριστερά ως κόμμα με αρχηγό πια. Δείχνουν σαν να μην έχουν καμιά δέσμευση να αγωνιστούν για τις αποφάσεις της πλειοψηφίας των συλλογικών οργάνων του ΣΥΝ. Κάπως ως λίγο μπάχαλο Βαβυλωνία, φυλές Ισραήλ με γλώσσες Βαβέλ!..


Άραγε δεν απειλούν έτσι, την ΚΠΕ που δεν "εσυμμορφώθη με τας υποδείξεις των" και δεν αποκαρδιώνουν μέλη, φίλους, οπαδούς και ψηφοφόρους του ΣΥΝ; Δεν κάνουν "διάσπαση", αλλά... αναχωρούν προσωρινά... έχοντας ανοιχτές τις πόρτες επιστροφής για να... επιβάλλουν τις προτιμήσεις τους κι όταν δεν θα τους "βγαίνει", πάλι αποχωρήσεις... και εκδρομές αποχής! Έτσι αισθάνονται τον ρόλο ευθύνης τους κι εμείς προσδέσαμε ελπίδες και αισιοδοξούμε για το άνοιγμα στην κοινωνία του ΣΥΝ για έντιμες συνεργασίες και συμμαχίες δυνάμωσης της πάλης κατά του Μνημονίου και των πιο βάρβαρων μέτρων της πιο αντιλαϊκής και ψευτοσοσιαλιστικής κυβέρνησης; Φοβάμαι, αν δεν πείθονται απ' την ορθότατη απόφαση καταξίωσης της πολιτικής του ΣΥΝ, ικανοποίησης και δικαίωσης του κόσμου του, μήπως, τελικά, όπως αφήνει να εννοηθεί ο σ. Γ. Τόλιος, επειδή και πιθανόν να έχουν πλειοψηφίες σε Π.Κ. ή Ν.Ε. να πούνε, εν όψει της εκλογικής φάσης και μάχης: "Γεια σας και στο επανιδείν! Τώρα πάμε με Αλαβάνο, αναστέλλουμε την ιδιότητα του μέλους" και σε 'κάνα μήνα ερχόμαστε, στις καρέκλες μας, στα αξιώματα, στους μισθούς μας, ή να κάνουμε τα τηλεφωνήματά μας και τις πλακίτσες μας!". Μήπως είμαι αφελής για περιέργειες, φόβους και ερωτήματα: Μήπως για τη στήριξη απόψεων η ακαμψία είναι δείγμα εγωπάθειας και όχι πολιτικής σωφροσύνης που έχει ελιγμούς, υποχωρήσεις, νερό στο κρασί και κυρίως σοβαρότητα και υπευθυνότητα; Αναιρείται ο ρόλος ευθύνης της ΚΠΕ για αποφάσεις, είναι διακοσμητικός; Αν κάποιοι φύγουν "με αναστολή"(!) τη στελεχική τους ιδιότητα θα την "κλειδώσουν" στον ΣΥΝ, να την ξαναπάρουν... στην επιστροφή τους και όπου πάνε δεν θα φοράνε τις επωμίδες της; Θα πάνε μετά και σε οργανώσεις να μιλάνε για το πώς λειτουργούν τα κόμματα αρχών και θα μπορούν να κοιτάνε στα μάτια τα μέλη τους, να γίνουν αξιόπιστοι και να τους εμπιστεύονται; Μήπως, στην πίκρα μου, να παρεξήγησα κάτι από "την αυστηρή τήρηση καταστατικών ρυθμίσεων" που επικαλείται ο σ. Γ. Τόλιος κι άδικα δημιουργείται η εντύπωση πως κάποιοι θεωρούν και "κολοκυθομπαχτσέ" τον ΣΥΝ που δεν χάνουν ευκαιρία να παίζουν και "παιχνίδια της κολοκυθιάς" ως: "Θέλουμε τον Λαφαζάνη! Δεν δέχεται; Τότε τον Αλαβάνο! Δεν περνάει; Τότε τη σ. Βαλαβάνη. Δεν περνάει; Τότε τον Δρίτσα! Δεν δέχεται; Τότε τον Φούφουτο" έτσι, μόνο και μόνο να παλινδρομούν, να ταλαιπωρείται ένας χώρος, να ροκανίζεται πολύτιμος χρόνος, από ανερμήνευτες αντιρρήσεις κι αντιδράσεις, να καθυστερούν λήψη αποφάσεων σε καθοριστικής σημασίας μάχες και αγώνες, που απαιτείται όλοι να ανασκουμπώνονται και να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, με όλα τα αποθέματα δυνάμεων και περιθώρια δυνατοτήτων τους.


Αναφορικά με την καταξιωμένη προσωπικότητα του Μ. Δρεττάκη, γιατί την εμφανίζει τώρα ως πρόταση για περιφερειάρχη; Αν τον ρώτησε και αποδεχόταν γιατί έγκαιρα δεν την έκανε στην Ε.Γ. που μετέχει; Το κάνει πια για εντυπώσεις ή είναι συνέχεια του παιχνιδιού "της κολοκυθιάς"; Αν πάνε με τον Αλαβάνο θα είναι σαν επιβράβευση και δικαίωσή του για όλα τα καμώματά του μετά την εκούσια παραίτησή του από πρόεδρος του ΣΥΝ; Θα τον συγχαρούν και που... πολύ κουράστηκε... αγναντεύοντας στις εθνικές εκλογές που δώσαμε και νόμιζε πως ήμασταν και τελειωμένοι και εκτός Βουλής; Θα πάνε μαζί του "για ελεύθερη Αττική, σε ελεύθερη Ελλάδα, να... απαγορεύσουν και την έξοδο στους κυβερνώντες απ' τη χώρα μας", για να θυμίζουν ζαχαριαδική συνθηματολογία και άλλοτε ταμπελογράφους "αποπυρηνικοποιημένων ζωνών" σε δήμους "επαναστατών μαγκιάς" δημάρχων φίλων τους; Θα πάνε για... να μην αποθαρρυνθεί να μπαίνει σα σφήνα κατά του ΣΥΝ σε κάθε εκλογές και αποφάσεις πλειοψηφίας που θα μειοψηφούν για να εκβιάζει "ανατρεπτικά" και κάποιοι να ξαναρχίζουν "την κολοκυθιά" ασυμφωνιών τους: Ταπεινά ή ως αφελής, θα τους συνιστούσα: να βγουν απ' τα γραφεία, τον στενό τους κύκλο παρεών και να κυκλοφορήσουν έξω ανεπηρέαστοι, να αφουγκραστούν, να ακούσουν τι λέει ο κόσμος τόσο για την απόφαση συνεργασίας με τον Αλ. Μητρόπουλο, για τον Αλαβάνο, αλλά και για το πώς πολιτεύονται στον ΣΥΝ, έστω για μια δική τους σφυγμομέτρηση επανεξέτασης προβληματισμού και αποφάσεών τους. Μην υποτιμάνε τη νοημοσύνη κανενός, πολύ περισσότερο ανιδιοτελών, πολύπαθων αγωνιστών της αριστεράς και καργαρισμένους από πτυχία και χτυπήματα αδικίας, ανεργίας και ονείρων νέους και νέες της χρυσής νεολαίας μας. Αν και μετά την περατζάδα και επαφή τους με κόσμο πάνε προς Αλαβάνου μεριά, όταν επιστρέψουν για την "ανάληψη" της "ανασταλείσας κομματικής τους ιδιότητας", ως και των αξιωμάτων τους στον ΣΥΝ, να μην... ξεχάσουν να μας κάνουν "νταντά" και κριτική που "απαντήσαμε" και δώσαμε σκληρό αγώνα για μια πετυχημένη συνεργασία με τον εργατολόγο Αλ. Μητρόπουλο και τους συντρόφους του.


Αισιοδοξώ πως θα μας βρουν δυνατότερους, όχι φυσικά τόσο που θα μπορούσαμε αν δίναμε όλοι μαζί τον αγώνα. Γνωρίζω πως κι ένας να λείψει θα είναι απώλεια αναντικατάστατη και τη δυναμική επιτυχίας, νίκης εξουσίας για την ανανεωτική μας αριστερά τη διαθέτουν οι ενωμένες συντεταγμένες κομματικές δυνάμεις με έντιμες συμμαχίες. Αυτό εγγυάται και η συνεεργασία μας με τον Αλ. Μητρόπουλο. Μεγαλύτερη δύναμη, καλύτερο αποτέλεσμα και θα παλέψουμε με πάθος και φανατισμό. Σε κοινή υπόθεση νίκης επιτακτικό είναι το χρέος να αγωνιστούμε παραμερίζοντας διαφορές, ταλαντεύσεις και μικροψυχίες. Ταπεινό το αγωνιστικό μου ανάστημα μπροστά στα υψηλά τους αξιώματα, αλλά επιμένω να δεχθούν τις θερμές παρακλήσεις και εκκλήσεις να μην "αναστείλουν την ιδιότητα του μέλους του ΣΥΝ" και να συμπορευτούμε, να πρωταγωνιστήσουμε ενωμένοι για λίγο χαμόγελο χαράς και ελπίδας στον κόσμο μας που πρώτοι του στερούν και οφείλουν να του δώσουν! Όλοι γνωρίζουν πως η ιδιότητα του μέλους κόμματος συνεπάγεται με "αβαρίες" συναισθημάτων και δεσμών φιλίας ή συγγένειας και ιδιαίτερα σε κρίσιμες καμπές μάχης. Το κόμμα υπερέχει στη στήριξη και υπεράσπιση έναντι αδελφού ή φίλου αντίπερα όχθης, αν και οι όποιες "κακές" αποφάσεις για πρόσωπα δεν προσβάλλουν, δεν ταπεινώνουν την αξιοπρέπεια κανενός.


Η προσωπικότητα Αλ. Μητρόπουλου είναι η καταλληλότερη, η πιο ενδεδειγμένη τιμητική μας στήριξη και ισχυρότερη εκλογική δύναμη απ' όποια υποψηφιότητα "ατόφιου" αριστερού μας. Δεν είναι τυχαίο που το ΠΑΣΟΚ φοβήθηκε την κάθοδό του και σε αντιπερισπασμό ως "Δούρειο Ίππο" του "έριξε στον στίβο" τον Γ. Δημαρά. Δεν ξέρουν πως ο Αλαβάνος πια, με τις συμπεριφορές και τον χοϊμενικό αρχηγισμό του, έχασε συμπάθειες και δεν συσπειρώνει τον κόσμο του ΣΥΝ και όχι μόνον; Λέτε να μην ήταν τιμητική η πρόταση Τσίπρα να κατέβαινε για δήμαρχος Αθήνας και η άρνησή του να μην είναι από υπολογισμούς και φόβους του, πως δεν θα έπιανε το ποσοστό ψήφων, που είχε πάρει ο Τσίπρας το 2006 και τέτοια σύγκριση δεν την θέλει για ευνόητους λόγους; Αλήθεια και με ευθυκρισία, δικαιολογούνται λόγω φιλίας μαζί του, αν εγκαταλείψουν έστω για "συγκεκριμένο χρονικό διάστημα" το κόμμα που στελεχώνουν και καθοδηγούν και μάλιστα σε "διάστημα" μάχης, ύπαρξης και καταγραφής της δύναμής του;


Πριν χρόνια, τιμητικά η Ν.Δ., κατέβασε για νομάρχη Αθηνών "τον Νέστορα Τ.Α." τον αείμνηστο Θ. Κατριβάνο, μεγάλο κομμουνιστή αγωνιστή, στέλεχος της ΕΔΑ, προδιδακτορικό δημοτικό σύμβουλο Αθηνών, νομάρχη του ΠΑΣΟΚ και φημισμένο δικηγόρο. Ήμουν απ' τους καλούς και οικογενειακούς του φίλους, με είχε υπερασπίσει ως δικηγόρος σε δίκες πριν τη χούντα, χωρίς αμοιβή και ζήσαμε χρόνια συνεξόριστοι, στη Λέρο. Αγωνιζόμουν για την εκλογή του τη 2η Κυριακή. Την πρώτη ψήφιζα Σπύρο Λυκούδη, για να μην στερήσω την ψήφο απ' τον ΣΥΝ κι ας μην ήμουν μέλος του, αλλά απ' τα ιδρυτικά τοπικά στελέχη του και με ακλόνητη πίστη στις ανανεωτικές, κομμουνιστικές ιδέες της ριζοσπαστικής αριστεράς που εκφράζει, έστω και με λάθη και δυσαρέσκειάς μου.


Το ίδιο έκανα και το 2002 που η Ν.Δ. είχε κατεβάσει για νομάρχη τον υπέροχο δημοκράτη αγωνιστή και αρθρογράφο της "Αυγής" τον δημοσιογράφο Γιάννη Τζαννετάκο. Τον υπερεκτιμώ ακόμη, υπερείχε σε προσόντα και ικανότητες και τον ψήφισα τη 2η Κυριακή κι αυτόν. Στην πρώην Κυριακή δεν άλλαξα προτίμηση από τον Σπ. Λυκούδη και το ψηφοδέλτιο του ΣΥΝ. Κάποτε οι ιστορικοί θα κρίνουν κι εκείνες τις ανεγκέφαλες -κατ' εμέ- αποφάσεις της αριστεράς, που αντιπαρατίθονταν με αυτές τις ξεχωριστές υποψηφιότητες, δικών της καταξιωμένων τέκνων, που αξιοκρατικά τους τιμούσε αντίπαλος πολιτικός χώρος.


Στις εθνικές εκλογές ανιψιός μου και με αριστερές οικογενειακές σχέσεις ήταν στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Προτίμησα Φ. Κουβέλη, Γρ. Ψαριανό και Δ. Παπαδημούλη, να υπάρξει ο ΣΥΝ και με ισχυρή φωνή στη Βουλή! Πού να ήξερα για τις τούμπες της "πουτάνας τύχης" για τις διαψεύσεις και την πίκρα απ' τις προτιμήσεις μας.  Υπηρέτησα 28 χρόνια δημοτικός σύμβουλος Αγίου Δημητρίου χωρίς ποτέ να έχω στήριξη κόμματος και θα ξαναδοκιμάσω για μια ακόμη 4ετία. Πιστεύω πως οι εργασίες είναι πιο αποδοτικές σε έργο και σε ικανότητα ανθρώπων, διαχειριστών εξουσίας. Ενώνονται δυνάμεις σε προγραμματικές θέσεις κοινής αποδοχής και δημιουργούν προϋποθέσεις καλύτερου αποτελέσματος και νίκης. Όταν σου παρέχονται δυνατότητες συνεργασιών οφείλεις πολιτικά να τις συνεκτιμάς και να τις αξιοποιείς. Φωτεινό παράδειγμα δήμαρχοι, αυτοδιοικητικά μας στελέχη, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ στην Εθνική Αντίσταση που γιγάντωσαν και θαυματούργησαν, η ΕΔΑ προδικτατορικά και το ΚΚΕ εσωτ. στη μεταπολίτευση κι αργότερα με εξαιρέσεις ο ΣΥΝ. Φρονώ πως βασικό μέλημα του ΣΥΝ και στρατηγική του στόχευση, πρέπει να είναι οι ευρύτερες συνεργασίες που θα ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του κόσμου, θα σέβονται, θα υλοποιούν τις δεσμεύσεις τους και θα διακρίνονται για συνέπεια, διαφάνεια χρηστής διοίκησης, καθημερινές προσπάθειες και έργο αναβάθμισης και ανάπτυξης των πόλεών τους, προκειμένου να γίνουν πιο ανθρώπινες και φιλικές. Να νοιάζονται για τη λύση προβλημάτων και καθημερινότητας και οι πολίτες να αντιμετωπίζονται, όπως θα θέλανε για τον εαυτό τους, αν βρίσκονταν στη θέση των πολιτών τους. Να υπηρετούν με έλεγχο συνείδησης και να είναι τίμιοι, σεμνοί και ειλικρινείς υπόλογοι! Στηρίζω Αλ. Μητρόπουλο και θα αγωνιστώ εξαντλώντας δυνατότητες και χρόνο!

 
eXTReMe Tracker