Του Γιάννη Τόλιου
Η κρίση στο «συμμαχικό σχήμα» του ΣΥΡΙΖΑ αφορά όλες τις συνιστώσες. Ευθύνες υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις πλευρές και πρώτα απ’ όλα στον ΣΥΝ, τη μεγαλύτερη συνιστώσα, που δεν κατάφερε να αποτρέψει την κάθοδο δύο ψηφοδελτίων στην Περιφέρεια Αττικής. Μεγάλες είναι επίσης και οι ευθύνες του πρώην προέδρου του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Α. Αλαβάνου, που παρά, τον θετικό ρόλο την περίοδο 2004-2008, τα τελευταία δύο χρόνια συνέβαλε με τη στάση του στις αρνητικές εξελίξεις.
Πού ακριβώς επικεντρώνονται οι ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΝ; Πολύ συνοπτικά σε λαθεμένες πολιτικές θεωρήσεις και σεχταριστικές πρακτικές. Ειδικότερα η εμμονή της να τοποθετήσει επικεφαλής του ψηφοδελτίου Περιφέρειας Αττικής πρόσωπο προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ για να εκφράσει τάχα τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του δείχνει τουλάχιστον «πολιτικό κόμπλεξ» (απουσία πολιτικής αυτοπεποίθησης), διότι θεωρεί ότι καταξιωμένοι αγωνιστές της αριστεράς (σε πολιτικό ή κοινωνικό επίπεδο) δεν μπορούν να εκφράσουν αυτόν τον κόσμο. Πρόκειται για αναγωγή ενός ζητήματος τακτικής σε ζήτημα στρατηγικής.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αγωνιστές προερχόμενοι από τον ευρύτερο «σοσιαλιστικό χώρο», που έχουν διαχωρίσει «ξεκάθαρα» τη θέση τους πολιτικά και οργανωτικά σε αντιλαϊκές επιλογές, δεν μπορούν να αναδειχτούν υποψήφιοι της Αριστεράς. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Μανόλης Δρεττάκης, που τίμησε την αριστερά και τιμήθηκε από την αριστερά.
Δυστυχώς η εμμονή της ηγεσίας του ΣΥΝ σε έναν υποψήφιο που μέχρι την τελευταία στιγμή κρατιόταν «πεισματικά» από την κομματική του θέση και διαπραγματευόταν παράλληλα τη συμμετοχή του σε άλλο συνδυασμό φιλοπασοκικής έμπνευσης δεν μπορεί να πείσει κανέναν για την ορθότητα της επιλογής. Αλήθεια, άξιζε να διχαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που όλες σχεδόν οι συνιστώσες, όπως και μεγάλο κομμάτι του ΣΥΝ και η Νεολαία, ήταν ενάντια σε αυτήν την επιλογή;
Από την άλλη η ηγεσία του ΣΥΝ δεν έκρινε κατάλληλη την υποψηφιότητα μιας καταξιωμένης αριστερής αγωνίστριας, της Ν. Βαλαβάνη, που προτάθηκε από τις γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ (σ. Φραγκιαδάκη), έγινε δεκτή από όλες τις συνιστώσες και τον Α.Αλαβάνο (αποτρέποντας την κάθοδο του), καθώς από μεγάλο τμήμα του κόμματος (Αριστερό Ρεύμα).
Ο ισχυρισμός ότι το «πολιτικό σχέδιο» του ΣΥΝ δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί με την υποψηφιότητα της Ν. Βαλαβάνη, ούτε με αυτήν του Α. Αλαβάνου, είναι έωλος και παραπειστικός. Αν ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ δεν υπηρετούσε το πολιτικό σχέδιο στην Περιφέρεια Αττικής, μπορούσε να το υπηρετήσει στον Δήμο Αθήνας; Εν τέλει σε τι διαφέρει το «πολιτικό σχέδιο» της ηγεσίας του ΣΥΝ από αυτό της «Ανανεωτικής Πτέρυγας», που έθετε ως όρο στο Έκτακτο Συνέδριο για την παραμονή στο κόμμα τον απεγκλωβισμό από ΣΥΡΙΖΑ και την επιδίωξη συνεργασίας με τις δυνάμεις του «σοσιαλιστικού χώρου»;
Προβλήθηκε επίσης η άποψη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν «ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια». Οι επιλογές του ΣΥΝ έχουν χαρακτήρα «ανταγωνιστικού σχεδίου» απέναντι στις άλλες συνιστώσες; Άραγε με τέτοιες θεωρήσεις μπορεί να κρατηθεί μια πολιτική συμμαχία; Θεωρώ ότι όλες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, ως αυτοτελείς πολιτικές οργανώσεις, έχουν τα δικά τους ιδιαίτερα «ανταγωνιστικά σχέδια», όπως κι ο ΣΥΝ. Όμως ταυτόχρονα έχουν συμφωνήσει την «κοινή δράση» σε αυτά που συμφωνούν.
Ποιες ήταν οι πολιτικές διαφορές που προέκυψαν, μετά το Έκτακτο Συνέδριο και την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ (Ιούλιος 2010), που έκαναν αδύνατη την ενιαία κάθοδο στην Περιφέρεια Αττικής; Εξυπηρετούν την «πολιτική συμμαχιών» και την υπόθεση της κοινής δράσης της αριστεράς τέτοιες «σεχταριστικές» λογικές;
Λέγεται ότι δεν υπάρχει θέμα προσωπικής αντιδικίας Αλαβάνου - Τσίπρα και ότι τα ζητήματα είναι πολιτικά. Αν είναι έτσι, και εύχομαι να είναι, ποιες είναι οι πολιτικές διαφωνίες; Ποιες συγκεκριμένες πολιτικές διαφορές υπάρχουν με το «Μέτωπο Αντίστασης και Ανατροπής»; Άραγε στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αν κάποιος από το «Μέτωπο» και συγκεκριμένα ο Α. Αλαβάνος, θελήσει να είναι υποψήφιος σε κάποια περιοχή, η ηγεσία του ΣΥΝ θα θέσει «βέτο»;
Τέλος σε ποιο πολιτικό σχέδιο εντάσσονται οι τελευταίες δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΝ στον Ρ/Σ 9,84 (13.9.10) για «αναδιάταξη συμμαχιών» στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ; Ασφαλώς κάθε συνιστώσα, όπως και ο ΣΥΝ, αξιολογώντας την πορεία μιας «συμμαχίας», έχει το δικαίωμα επαναπροσδιορισμού της στάσης του. Πώς θα γίνει αυτό; Με απόφαση της ηγετικής ομάδας ή με συνεδριακές διαδικασίες που επεξεργάστηκαν και αποφάσισαν την πολιτική συμμαχιών;
Και επειδή κατά καιρούς καλούνται τα μέλη του ΣΥΝ να «πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους» (μια φράση που ακουγόταν συχνά πριν από το Έκτακτο Συνέδριο από στελέχη της σημερινής πλειοψηφίας), στις επιλογές που έγιναν (προσώπων και προσανατολισμών) πως υπολογίστηκαν; Γιατί δεν κλήθηκαν να πουν τη γνώμη τους, τουλάχιστον οι Ν.Ε. στην Περιφέρεια Αττικής; Πώς θα πάμε τώρα να ζητήσουμε ενεργοποίηση και κινητοποίηση των μελών «εν όψει εκλογών»; Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι κρίσιμα ερωτήματα που καλείται να απαντήσει η ηγετική ομάδα της πλειοψηφίας του ΣΥΝ, η οποία σήμερα διευθύνει το κόμμα.
Όσον αφορά τη στάση του «Αριστερού Ρεύματος», αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την αυστηρή τήρηση των καταστατικών ρυθμίσεων, οι οποίες προβλέπουν: «(…)Οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων είναι σεβαστές, (…)όσοι/σες μειοψήφησαν έχουν το δικαίωμα να μην εκπροσωπήσουν το κόμμα στην εφαρμογή της απόφασης, (…)η ιδιότητα του μέλους αναστέλλεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στην περίπτωση συμμετοχής σε άλλο ψηφοδέλτιο στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από αυτό που υποστηρίζει η Πολιτική Κίνηση ή η Νομαρχιακή Επιτροπή του χώρου».
Στη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών θα πάμε όλοι μαζί, με το μέτωπο του αγώνα στραμμένο στην κοινωνία και κυρίως κατά των δυνάμεων που στηρίζουν το «Μνημόνιο», τον «Καλλικράτη» και τις επιλογές της «τρόικας». Μετά τις εκλογές θα έλθει η στιγμή του νηφάλιου απολογισμού.
www.ytolios.gr, e-mail:tolios@syn.gr,
* Ο Γιάννης Τόλιος είναι μέλος της Ε.Γ. του ΣΥΝ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου