Του Γιώργου Ματθαίου*
Η ηγεσία του ΣΥΝ έχει ανακαλύψει πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς αυτόν τον ενάμιση χρόνο που «καθοδηγεί» το κόμμα. Ένας από αυτούς είναι ο σ. Αλέκος Αλαβάνος. Την Κυριακή λοιπόν έμαθα από την «Αυγή» ότι ο σ. Αλέκος - εκτός από τρελός, Ναπολέκος, Παλαβάνος κ.λπ. που κατά καιρούς του πρόσαψαν οι απόγονοι του Ζαχαριάδη στην Κουμουνδούρου - είναι και... Βοναπάρτης. Δεν θεωρώ πολιτική απάντηση την -σε περίοπτη θέση στην εφημερίδα- απαράδεκτη αρθρογραφία του Ανταίου Χρυσοστομίδη, ο οποίος θυμήθηκε τις χειρότερες στιγμές της αριστεράς, όταν έστελνε στο εκτελεστικό απόσπασμα τα στελέχη της ως προδότες και τις καλύτερες του Γκαίμπελς (πες, πες κάτι θα μείνει). Ούτε βέβαια αποτελεί απάντηση το -δια της αφαιρετικής- συμπέρασμα που καταλήγει ο συνάδελφος και σύντροφος Γιώργος Κυρίτσης, χρησιμοποιώντας τα «κουτάκια» εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ή διεθνιστική και ταξική απάντηση (έτσι γενικώς), ο οποίος ξέχασε επίτηδες το «κουτάκι» ότι ο Αλέκος Αλαβάνος έχει πει από τον Γενάρη ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει άμεσα γιατί είναι επικίνδυνη για τον τόπο και τον λαό. Κάτι που, με εξαίρεση τον σ. Παναγιώτη Λαφαζάνη το τελευταίο διάστημα, δεν λέει να ξεστομίσει η ηγεσία του ΣΥΝ. Δεν πιστεύω πως ντρέπεται ή περιμένει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε...
Εγώ περιμένω: Να πέσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, να φύγει το γρηγορότερο δυνατόν;
Και να μην ξεχάσω, επίσης, ότι με δάκρυα δεν μπορείς να κάνεις πολιτική. Γι’ αυτό θα έλεγα στον σ. Δημήτρη Παπαδημούλη ότι το κλάμα στην τηλεόραση και οι αέναες συγγνώμες δεν στοιχίζουν τίποτα. Η πολιτική θέση στοιχίζει κι ας μας πει ποια είναι αυτή, γιατί με κλάματα, συγγνώμες, αλλά και προσωπικές επιθέσεις στον Αλέκο Αλαβάνο δεν παράγεται πολιτική. Άλλωστε ο σύντροφος συγγνώμη ζήταγε και το 2006 (κρίση στον ΣΥΝ με την υποψηφιότητα Τσίπρα τότε στον Δήμο της Αθήνας) και το 2009 με τη νέα κρίση στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κλάμα πολύ για την ενότητα ακούσαμε, συγγνώμες πολλές στα μέλη ακούσαμε, πολιτικές θέσεις δεν ακούσαμε και θα το θέλαμε πολύ γιατί ακόμη και για τη διάσπαση του ΣΥΝ από τον Φώτη Κουβέλη και την αποστασία από τον ΣΥΡΙΖΑ ο σ. Παπαδημούλης δεν μας έχει πει τίποτα.
Συμπέρασμα: Κάποιοι λοιπόν πήγαν να παίξουν πόκερ -και συνεχίζουν να παίζουν μη παραδεχόμενοι την ήττα τους- στην πλάτη των μελών και των ψηφοφόρων του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντάς τους εν ψυχρώ ψέματα και εφευρίσκοντας εχθρούς παντού. Για να παίξουν πόκερ όμως έπρεπε να ξέρουν. Την πατήσανε. Τους καταλάβαμε. Φάνηκαν άσχετοι, όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στο πόκερ. Γιατί όταν νόμιζαν ότι με κέντα φλος θα κερδίσουν, τότε τους παρουσιαζόταν μπροστά τους το φλος ρουαγιάλ. Τώρα είναι πια αργά για δάκρυα. Ξεγυμνωθήκανε μπροστά στα μέλη και είναι η ώρα της ευθύνης: Αλλαγή ηγεσίας του ΣΥΝ για να μην γραφτούν άλλες μελανές σελίδες στην αριστερά. Αρκετές έγραψε τούτη εδώ η ηγεσία από την ημέρα της εκλογής της.
* Ο Γιώργος Ματθαίου είναι μέλος της Πολιτικής Κίνησης Γέρακα και συμμετέχει στην «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου