Του Ευριπίδη Ταρασίδη*
Και 'κει που μετά το συνέδριο του κόμματός μας (του ΣΥΝ) λέγαμε πως τελειώσαν οι ερωτήσεις από μεριάς του κόσμου που παρεμβαίναμε -ερωτήσεις του στυλ «εσείς δεν τα βρίσκετε μεταξύ σας, θέλετε να σας στηρίξουμε κιόλας;»- νά σου που εμφανίζεται ξανά η χρόνια νόσος της αριστεράς: η φαγωμάρα της για την κτήση της μοναδικής αλήθειας. Αυτή η μοναδική αλήθεια έρχεται να συγκρουστεί βιαίως με τις ανάγκες της κοινωνίας, έρχεται να βάλει στο περιθώριο την ουσία της μάχης για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και έρχεται να φέρει ξανά στην επιφάνεια την έννοια που η αριστερά βάζει για χάρη της συλλογικότητας και της κοινής δράσης σε δεύτερη μοίρα: το άτομο.
Στη φυσική, η διάσπαση του ατόμου ακτινοβολεί και παράγει φυσική ραδιενέργεια ή υπό άλλες πιο βίαιες συνθήκες παράγεται η γνωστή πυρηνική ενέργεια. Τα πράματα στη φυσική δεν είναι απλά. Ούτε και στη ζωή βέβαια. Υποτίθεται ότι στην αριστερά το άτομο διαφωνεί, συνθέτει, λέει τη γνώμη του γενικά για καλό της οργάνωσης του, για καλό των αγώνων, για καλό των υποτελών τάξεων. Έστω λοιπόν, απλοϊκά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οργάνωση = πλήθος ατόμων με κοινή βάση ιδεολογίας. Διασπώνται τα άτομα;
Σαν σύνολα ατόμων, ναι. Από ιστορικά παραδείγματα άλλο τίποτα. Προσφάτως είχαμε την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, που οδήγησε στην πιο πρόσφατη διάσπαση αριστερού κόμματος. Και εν μέσω κρίσης όλα αυτά. Αυτή η διάσπαση δεν εξέπεμψε ούτε ακτινοβολία ούτε δημιούργησε κάποια κοινωνική έκρηξη (αντίστοιχη με την πυρηνική στο κομμάτι της φυσικής). Αντιθέτως θα έλεγα. Θυμίζω τις πρόσφατες συμφωνίες με το ΠΑΣΟΚ για κοινή υποστήριξη υποψηφίων που προσπαθούν να αποσυνδέσουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές από το σημερινό πολιτικό περιεχόμενο που 'καίει' την κοινωνία. Και αυτό δεν είναι άλλο από το Μνημόνιο και την πολιτική που ασκεί το ΠΑΣΟΚ με άλλοθι αυτό. Τα κόμματα διασπώνται λοιπόν.
Τι γίνεται με τις συμμαχίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ; Αυτές διασπώνται; Κανονικά όχι!Ας είμαστε ειλικρινείς και σοβαροί! Όπως είπε και ο σύντροφος Αλέξης Τσίπρας, "...οι πολιτικές συμμαχίες δεν διασπώνται όταν σε κάτι δε συμφωνούν... Οι πολιτικές συμμαχίες προχωρούν σε όσα συμφωνούν και σε κάθε περίπτωση ανασυγκροτούνται ή αναδιατάσσονται, έτσι ώστε να εξυπηρετούν αποτελεσματικότερα τον στόχο τους. Και να αναπτύσσουν τη δυναμική τους". Μόνο που μονάχα σοβαρότητα και ειλικρίνεια δεν εντοπίσαμε τον τελευταίο καιρό. Ανακαλύψαμε ότι τελικά στην αριστερά υπάρχουν σωτήρες. Ότι υπάρχουν άτομα που μπαίνουν πάνω από τις διαδικασίες, πάνω από τη δημοκρατία και πάνω από τους κοινούς στόχους. Τα άτομα αυτά συνήθως εξαφανίζονται για καιρό και μετά επιστρέφουν με τον ρόλο του ήρωα για να βγάλουν από τη δύσκολη θέση τους αγωνιστές και να πουν «μην φοβάστε, είμαι εγώ εδώ. Το πολύ-πολύ τους εκβιάζουμε!». Άρα λοιπόν υπάρχουν και περιπτώσεις που τα άτομα μπαίνουν πάνω από τις συλλογικότητες πάνω από τις συμμαχίες. Και τις διασπούν!
Η πολιτική άλλωστε είναι σαν τα μαθηματικά: όλα τα θεωρήματα ισχύουν μέχρι να έρθει κάποιος να τα απορρίψει και να τα υπερβεί. Μόνο που στα μαθηματικά πάει μπροστά η επιστήμη κατόπιν τέτοιων ανατροπών. Εδώ (στη στάση του Μετώπου) η επιστήμη απλά σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Αλλά το πρώτο μας ερώτημα -αν το άτομο διασπάται- παραμένει αναπάντητο.
Νομίζω πως δεν διασπάται. Πάντως έχει σίγουρα τη δύναμη να διασπά. Και αυτό προκαλεί μεγαλύτερες δονήσεις απ' ό,τι η διάσπαση του ατόμου στη φυσική. Επίσης έχει τη δύναμη να διασπά ένα κομμάτι λογικής, συναίνεσης, προσπάθειας σύνθεσης από το είναι του. Αυτό να δείτε εκρήξεις που παράγει!
Και αν όλα τα παραπάνω περί φυσικής και πολιτικής μοιάζουν ξένα σε έναν άνθρωπο που δεν κατάφερε να σπουδάσει λόγω του ταξικού σχολείου που πήγε, λόγω των ταξικών ανισοτήτων στην κοινωνία, λόγω της αδυναμίας της αριστεράς να ηγηθεί ενός κινήματος που θα φέρει τις υποτελείς τάξεις και τα δικαιώματα αυτών ως πρώτο στόχο ικανοποίησης, σίγουρα θα ήθελε εναλλακτικά να πει με αγανάκτηση και περίσσιο πάθος: άσε μας, ρε Αλαβάνο!!
* Ο Ευριπίδης Ταρασίδης είναι μέλος της Π.Κ. Νεολαίας ΣΥΝ Βόλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου