Της Ρόνιας Αναστασιάδη*
Η αλήθεια είναι ότι είμαι μακριά. Όχι στην κυριολεξία, αλλά στην ουσία. Άμα ζεις στο νησί, είσαι «στον κόσμο σου» όπως και να το κάνουμε. Μακριά απ' την καρδιά της κρίσης και των αγώνων, μακριά και από τις εσωκομματικές τριβές και μουρμούρες, μακριά και από τον μηχανισμό. Για μας το κριτήριο για το ποιος θα πάει σύνεδρος ήταν κατ' αρχάς το ποιος ήθελε και ποιος μπορούσε...
Με το μάτι και ίσως την αφέλεια του επαρχιώτη. λοιπόν, οι εικόνες, που λίγες μέρες μετά, και με δεδομένες τις εξελίξεις, θα μείνουν από το 6ο Συνέδριο του Συνασπισμού.
Η σοφή ομιλία του Γιάννη Δραγασάκη, του κορυφαίου αυτού μυαλού, με όλο το Συνέδριο να τον χειροκροτεί και να συγκινείται με τη συγκίνησή του.
Η εκπληκτική ομιλία του Νάσου Ηλιόπουλου που θα βρω και θα κρατήσω γιατί τα είπε όπως θα 'θελα να τα πω εγώ.
Τα αυθόρμητα χειροκροτήματα, τα πηγαδάκια, τους διαδρόμους, την ευκαιρία να δεις παλιούς και να γνωρίσεις καινούργιους συντρόφους.
Η αποδοκιμασία των περισσότερων συνέδρων στα παιχνίδια εξουσίας και καρέκλας των τάσεων, αν και δεν νομίζω ότι «ίδρωσε το αυτί κανενός»
Η ψύχραιμη, ειλικρινής και στην πράξη ενωτική στάση του Δημήτρη Παπαδημούλη, που κέρδισε την εκτίμηση και το αυθόρμητο χειροκρότημα των συνέδρων και ελπίζω να βρει μιμητές και στη βάση του κόμματος.
Η αντίδραση / γιουχάισμα του κοινού όταν ο Θόδωρος Μαργαρίτης (ο μόνος ομιλητής που αποδοκιμάστηκε έτσι από τους συνέδρους) συνέκρινε, τρόπον τινά, τον εαυτό του με τον Μήτσο Παρτσαλίδη και τον Μπάμπη Δρακόπουλο. Σύντροφε, αφιππεύσατε!
Η ονομαστική αναφορά / ευχαριστώ του Δημήτρη Βίτσα στους 4 – 5 ανθρώπους που «έστησαν» το Συνέδριο. Κάποτε πρέπει να ακούγονται αυτά τα ονόματα. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, αλλά τουλάχιστον δύο απ' αυτούς τους θυμάμαι από παιδάκι σε τέτοια εξοντωτικά πόστα.
Η αποχώρηση της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» το βράδυ του Σαββάτου. Σφίχτηκε η ψυχή μου εκείνη την ώρα και άθελά μου έκανα τον συνειρμό... πριν από 20 χρόνια και κάτι, σε μια ανάλογη κίνηση, ο Φώτης Κουβέλης ήταν που έμενε και ο Γιάννης Μπανιάς έφευγε... Και τελικά; Ποιο το αποτέλεσμα; Δίνουμε όλοι έναν αγώνα και κάποιοι φεύγουν γιατί μεταξύ αυτών που δίνουν τον ίδιο αγώνα υπάρχουν και μερικοί… «αντιπαθητικοί»!
Η «ενδεικτική ψηφοφορία» για την εκλογή των μελών της ΚΠΕ με ενιαία λίστα. Πότε πότε χρειάζεται να ακούγεται και απευθείας η φωνή των μελών, σύντροφοι. Ή έστω η ευχή τους, όπως ειπώθηκε... φαντάσου να ήταν και δεσμευτική, πόσα επιχειρήματα θα είχαν επιστρατευτεί για να μην πραγματοποιηθεί...
Τα 162 λευκά στην ψηφοφορία για τον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα κι εγώ που είμαι από… χωριό καταλαβαίνω ότι μια ομάδα ήθελε (και μόνο μία μπορούσε) να ρίξει τα ποσοστά με τα οποία θα εκλεγεί ο Αλέξης πρόεδρος του ΣΥΝ. Δεν κατάφερε και κανένα σοβαρό πλήγμα βέβαια αφού ο Αλέξης είναι και πάλι ο πρόεδρος του ΣΥΝ με τα μεγαλύτερα ποσοστά, αλλά... έτσι την εννοείτε, σύντροφοι, την αλλαγή της σελίδας, την ενότητα και το καλό του κόμματος;
Αυτά. Καλή δύναμη σε όλους (λίγη παραπάνω για τον Αλέξη) γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα και ο κόσμος χρειάζεται την αριστερά να τον υποστηρίξει.
Επίσης καλή δύναμη σε όλους όσοι μπορούν και βγαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας και για μας που τα βλέπουμε από απόσταση ασφαλείας.
* Ρόνια Αναστασιάδου, Π.Κ. Σίφνου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου