"Δεν έχετε προτάσεις... Αριστεριστές"

Του Κώστα ΧΑΪΝΑ*

 

Το πρόβλημα της αριστεράς σήμερα δεν είναι αν αποδέχεται τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης ή όχι, ούτε αν η κάθε πρόταση της περιλαμβάνει την λέξη "σοσιαλισμός"...

Το πρόβλημα της αριστεράς -τουλάχιστον των μέχρι τώρα εκφάνσεών της- σήμερα είναι ότι δεν κάνει σοβαρή ανάλυση της σημερινής κατάστασης της ελληνικής πραγματικότητας ή εθελοτυφλεί, δηλαδή δεν θέλει να αναγνωρίσει αυτή την κατάσταση όπως είναι, αλλά την παρατηρεί μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά του μικρόκοσμού της, ονειρευόμενη "σοσιαλιστικές αλλαγές" και "Μέτωπα ανατροπής". Γιατί εάν κάποιος θέλει να δει κατάμουτρα την πραγματικότητα, το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι η δημοκρατική της ανασυγκρότηση. Δηλαδή στην ημερήσια διάταξη δεν είναι ο σοσιαλισμός, όπως κάποιοι διακηρύσσουν αλλά μια μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση για να αλλάξουμε θεσμούς και νοοτροπία, προβλήματα που η Γερμανία αγαπητέ αρθρογράφε (Τ.Α.) έχει λύσει από τον προηγούμενο αιώνα. Προφανώς λοιπόν τα αιτήματα που βάζει το Die Linke δεν είναι δυνατόν να καλύψουν την ελληνική πραγματικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αδιαφορούμε για τα θέματα αυτά που δεν είναι άλλα από τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στο επίπεδο της Ευρώπης και της διεθνούς πολιτικής. Μεταρρυθμίσεις που κάποιοι ντόπιοι "αριστεροί" αρνούνται επίμονα να δεχθούν την αναγκαιότητά τους και αρέσκονται σε συνθήματα και καταγγελιολογία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και εκεί τελειώνουν με την πολιτική τους.

Ένα δεύτερο θέμα -για να πιάσω ένα μόνο θέμα από την επικαιρότητα- είναι η σύγχυση που υπάρχει κυρίως στις συγκροτημένες δυνάμεις της αριστεράς για το τι είναι πραγματικός αγώνας και τι όχι. Για παράδειγμα κάποιοι "επαναστάτες" θεωρούν ότι πρέπει να αποκλείουμε λιμάνια και πλοία, για να προστατεύσουμε δήθεν τους Έλληνες ναυτεργάτες από την καθιέρωση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας. Όμως οι Έλληνες ναυτεργάτες δεν προστατεύονται από το να "βάζεις" σύνορα σε μια οικονομική δραστηριότητα που δεν έχει σύνορα, όπως είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός. Μπορούν να φανταστούν οι "αριστεροί" αυτοί που ωθούν ανθρώπους -αμφιλεγόμενους ναυτεργάτες- να αποκλείουν τα λιμάνια και τα πλοία, να κάνουν το ίδιο για τους Έλληνες ναυτεργάτες, οι Ιταλοί ναυτεργάτες στην Ιταλία ή οι Αμερικανοί ναυτεργάτες στην Αμερική; Και μπορούν να μας πουν σε τι διαφέρει ως πρακτική με αυτήν του ξενοφοβικού "ΛΑΟΣ" που θέλει να διώξει τους οικονομικούς μετανάστες από την Ελλάδα; Κάτι ανάλογο δεν κάνουν και αυτοί με την πολιτική τους, όταν δεν θέλουν να δουλεύουν ξένοι ναυτεργάτες στα πλοία που δένουν σε ελληνικά λιμάνια; Δηλαδή δεν μπορούν να καταλάβουν ότι σήμερα σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία οι Έλληνες ναυτεργάτες δουλεύουν σε χώρες που βρίσκονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα χωρίς να τους δημιουργεί κανένας πρόβλημα. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς για τους ξένους ναυτεργάτες και τα ξένα πλοία. Δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ύστερα δεν επιτρέπεται σε μια πολιτική δύναμη που μιλάει στο όνομα μάλιστα της εργατικής τάξης, να υπερισχύουν στην πολιτική της εθνικιστικά, ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα.

Ένα άλλο θέμα είναι οι επιβαλλόμενες συμμαχίες για την υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Ευτυχώς το Die Linke δεν έχει ως πρότυπο τους ντόπιους αντισυστημιστές "αριστερούς" και σε πολλά κρατίδια της Γερμανίας αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση συνεργάζονται με τους σοσιαλδημοκράτες και τους οικολόγους - πράσινους. Αν πεις κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα σε στολίσουν με φράσεις από "πουλημένο", "προδότη" και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Δεν αρκεί λοιπόν αγαπητέ αρθρογράφε (Τ.Α.) να κάνουμε τη σωστή διάγνωση για τον χαρακτήρα και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και να καθορίσουμε με ποιες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες θα αγωνισθούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Το θέμα του συσχετισμού των δυνάμεων δεν τίθεται στατικά όπως το τοποθετείς στο άρθρο σου. Ο συσχετισμός των δυνάμεων αλλάζει όχι βάζοντας γενικά έστω και υπερβολικά φιλόδοξους στόχους, αλλά κερδίζοντας την κοινωνία και τους πολίτες με την πολιτική σου. Και όταν επανειλημμένα οι πολίτες σου γυρίζουν την πλάτη, εσύ αντί να διορθώνεις τις πολιτικές σου, γυρίζεις την πλάτη στην κοινωνία.

Θα μπορούσα να σου αναφέρω και αλλά πολλά παραδείγματα που δείχνουν όχι απλά διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά διαφορετικές πολιτικές. Και ο μόνος τρόπος για να αποφανθούμε για την ορθότητα αυτών των πολιτικών είναι η ιστορική τους δοκιμασία ενώπιον της κοινωνίας και του ελληνικού λαού.