Το μέλλον της Αριστεράς και οι διεργασίες στον Νομό Αχαΐας

Του Κώστα Σπαρτινού*


Παρά τις διαδικασίες-«εξπρές» για την ανάδειξη νέας Ν.Ε., είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με το σύνολο σχεδόν των κομματικών μελών. Μέχρι το τέλος του χρόνου οι άξονες που θα κινηθούμε θα είναι η ανασυγκρότηση του κόμματος στην Αχαΐα, οι εκλογές της Τ.Α., το κοινωνικό μέτωπο σε συνθήκες κρίσης και η πολιτική μας συμμαχία, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου πιστεύουμε ότι και οι κεντρικές εξελίξεις θα βοηθήσουν στην επαναδραστηριοποίησή του.


Η Αχαΐα και η Δυτική Ελλάδα είναι από χρόνια στις τελευταίες θέσεις των δεικτών ανάπτυξης στη χώρα και στην Ευρώπη, στις πρώτες θέσεις στους δείκτες ανεργίας και απαξίωσης του παραγωγικού δυναμικού της, με μεγάλη ευθύνη γι’ αυτά των πολιτικών του δικομματισμού, αλλά και του ντόπιου πολιτικού τους προσωπικού. Το στοίχημα λοιπόν για την αριστερά για τις επόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι δεδομένο: να αντιταχθεί στις επιλογές της τρόικας, να μιλήσει για την κρίση και τις εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου, συνδέοντας τη γενική πολιτική κατεύθυνση με τη συγκεκριμένη πραγματικότητα της περιοχής.


Όσο για το μέλλον του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς, γρήγορα θα διαπιστώσουν την ουσιαστική στενότητα εναλλακτικών λύσεων στο δρόμο που αποφάσισαν να ακολουθήσουν. Ελπίζω αυτός να μην οδηγεί στα μεγάλα σαλόνια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, που πιθανότατα θα χρειαστεί «πρόθυμους» για να στηρίξουν λύσεις εθνικής ενότητας, εθνικής ανάγκης ή άλλα ηχηρά παρόμοια. Δρόμος προαποφασισμένος ή επιλεγμένος «από τα πράγματα». Όλοι μας πάντως θα κριθούμε από την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους.


Να προσθέσω και κάτι ακόμα: Παραμένει για μας ανοιχτό θέμα, με βάση το αξιακό υπόβαθρο της αριστεράς, το αίτημα για την επιστροφή της βουλευτικής έδρας του νομού στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου δικαιωματικά ανήκει.


* Γραμματέας της Ν.Ε. Αχαΐας


 


 


Ενότητα στη δράση


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ*


 


Η γενιά της ανανεωτικής αριστεράς και της νεολαίας του «Ρήγα Φεραίου», που συμπύκνωναν τα οράματα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και κουβαλούσαν τους λαμπρούς αγώνες των νέων της ΕΔΑ και της «Νεολαίας Λαμπράκη» και όχι βουλευτικές έδρες που δεν τους ανήκαν, ανασυγκροτημένη σήμερα είναι πάλι εδώ. Όπως και πριν 42 χρόνια, τότε που πάλευε για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» στα διακηρυχθέντα του μεγάλου κομμουνιστή στοχαστή Νίκου Πουλαντζά, ότι ο σοσιαλισμός θα είναι με δημοκρατία και ελευθερία ή δεν θα είναι σοσιαλισμός! Είναι παρούσα η γενιά μου, που πάλεψε για ανοχή στη διαφορετικότητα και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν οι «σύντροφοι της άλλης πλευράς» (κατά τον σ. Λεωνίδα) ούτε καν είχαν διανοηθεί την ύπαρξή τους και τον Αύγουστο του 1968 χειροκροτούσαν την επέμβαση των σοβιετικών τανκς για την κατάπνιξη του σοσιαλιστικού εγχειρήματος που απεκλήθη η «άνοιξη της Πράγας». Σύντροφοι που οψίμως ανακάλυψαν την ανανέωση, μα τίποτε καινούργιο δεν κόμισαν στο αριστερό κίνημα, παρά μόνον «γλαύκας» στο καλάθι του πανταχόθεν βαλλομένου ΠΑΣΟΚ για το αντιλαϊκό Μνημόνιο και την ξενοκίνητη πολιτική του. Δηλώνω παρών στον χώρο του ΣΥΝ και της ριζοσπαστικής αριστεράς ιδιαίτερα σήμερα, με στόχο την υπερπήδηση των προσωρινών δυσκολιών, για το ξεπέρασμά τους και την ανάταση του αριστερού κινήματος μέσα από την ενότητα στη δράση που βρίσκεται σε εξέλιξη.


 


* Πρώην νεολαίος της ΕΔΑ, μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη Πάτρας και ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ Εσ. στην Αχαΐα


 


 


Επιχειρούνται γενικότερες αναδιαρθρώσεις στο χώρο της Παιδείας


Του Αντρέα Γαλάζιου*


 


Μετά το 6ο συνέδριο του ΣΥΝ και την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας συνεδρίασε η Πολιτική Κίνηση Εκπαιδευτικών Πάτρας, όπου έγινε συζήτηση της πολιτικής απόφασης του συνεδρίου. Η μεγάλη πλειοψηφία της κίνησης παραμένει στον Συνασπισμό, ενώ ελάχιστοι σύντροφοι δήλωσαν την αποχώρησή τους. Στη συνέχεια, συζητήθηκαν τα μεγάλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε με την έναρξη του σχολικού έτους, τόσο τα γενικότερα που έχουμε ως εργαζόμενοι όσο και τα ειδικότερα που θα προκύψουν λόγω των γενικότερων αναδιαρθρώσεων που επιχειρούνται στον χώρο της παιδείας. Η απόφασή μας είναι να συνεχίσουμε και να επιχειρήσουμε διεύρυνση των συνδικαλιστικών σχημάτων, ώστε και οι δάσκαλοι και καθηγητές να συμμετάσχουν δυναμικά στις κινητοποιήσεις.


* Γραμματέας της Π.Κ. Εκπαιδευτικών, αν. ΑΠΥΣΔΕ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ


 


 


Με ποιους λοιπόν η ενότητα;


Του Βασίλη Λαδά*


 


Μου φαίνεται πως ο Συνασπισμός φέρεται πολύ τρυφερά στους τέσσερις και στα επαγγελματικά στελέχη που υλοποίησαν την αποφασισμένη, προ των εκλογών του 2009 αναχώρησή τους. Θα μου πείτε ότι στην αριστερά οι διασπάσεις είναι στο πρόγραμμα. Ναι, αλλά γίνονται για λόγους ιδεολογικούς και στρατηγικής και πάντα από νέους. Οι της τρίτης ηλικίας πάνε σπίτι τους. Εκείνο που με υποψιάζει είναι ότι οι τέσσερις και οι πέριξ ομιλούν για ενότητα της αριστεράς και ταυτόχρονα διατυμπανίζουν ότι δεν γυρίζουν πίσω. Με ποιους λοιπόν η ενότητα; Σε ποιο χώρο; Αν είναι στο ΠΑΣΟΚ, ας κρούσουν τη θύρα του ευθέως, χωρίς νάζια.


Δίδαγμα: Επιτέλους πρέπει να βρεθούν τρόποι να μην παγιώνονται νομενκλατούρες επαγγελματικών στελεχών και βουλευτών που με την πάροδο του χρόνου ομογενοποιούνται με τους διαχειριστές κάθε εξουσίας και τις συμπεριφορές βουλευτών αστικών κομμάτων.


* Δικηγόρος


 


 


Απαραίτητη μια αριστερά ανατροπής των δεδομένων


Του Γιάννη Λύχρου*


 


Σήμερα, η ολομέτωπη επίθεση του νεοφιλελευθερισμού σε κάθε κοινωνική και οικονομική κατάκτηση των τελευταίων εκατό ετών και την επιστροφή σε κοινωνικό μεσαίωνα που προδικάζει για τον κόσμο της εργασίας είναι περισσότερο από απαραίτητη η παρουσία της αριστεράς. Μιας αριστεράς που θα μπορέσει να πρωτοστατήσει στο χτίσιμο της πλατύτερης πολιτικής συσπείρωσης ανατροπής των δεδομένων της καθεστηκυίας πολιτικής συμμαχίας του δικομματισμού και των συμμάχων του.


Η πολιτική της διάσπασης που ακολούθησαν οι αποσχισθέντες συντρόφοί μας, όπως και η ασύμβατη με τα πολιτικά ήθη της αριστεράς αρπαγή των βουλευτικών εδρών του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει ακόμα δυσκολότερο το έργο μας, αλλά οι καιροί δεν επιτρέπουν γκρίνιες και μεμψιμοιρίες, ενώ ο χρόνος που τρέχει δεν αφήνει περιθώρια για πισωγυρίσματα.


* Πνευμονολόγος, μέλος Ν.Ε. Αχαΐας του ΣΥΝ, μέλος του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας


 


Ολέθριος ο πολυκερματισμός


Του Ηλία Γρηγόρη*


 


Είναι ολέθριος, στη σημερινή μετα-Μνημόνιο εποχή, ο πολυκερματισμός της δικής μας αριστεράς. Με πάρα πολλούς συντρόφους της Α.Π. -όχι με όλους- δεν αισθάνομαι ότι με χωρίζουν αγεφύρωτα πολιτικά ή ιδεολογικά χάσματα. Εκείνο που ενόχλησε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ήταν οι πολιτικές συμπεριφορές της Α.Π., που δημιουργούσαν δημόσια εικόνα Βαβυλωνίας για το κόμμα. Παρ’ ότι προερχόμενος από την Α.Π., όταν εντόπισα αυτά τα προβλήματα, βίωσα σαν θύμα ό,τι η Α.Π. κατήγγειλε ότι υφίσταται στην υπόλοιπη Ελλάδα σαν μειοψηφία, γιατί εδώ η Α.Π. ήταν για χρόνια πλειοψηφία. Η απομάκρυνση της Α.Π. αποτελεί ένα μεγάλο δίδαγμα για το πώς ένα ρεύμα ιδεών αποξενώνεται σταδιακά, με το πέρασμα των χρόνων, από τον υπόλοιπο κομματικό κορμό και βαθμιαία μετατρέπεται σε κόμμα μέσα στο κόμμα, με τελική κατάληξη την «εύκολη» και απερίσκεπτη αποχώρηση με οδυνηρές συνέπειες για όλη την αριστερά. Αισιοδοξώ όμως ότι με τους περισσότερους συντρόφους της Α.Π. θα ξαναβρεθούμε σύντομα στους κοινωνικούς, πολιτικούς και εκλογικούς αγώνες που έρχονται.


* Χειρουργός - Οδοντίατρος , Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πατρέων


 


Η κοινωνία περιμένει έναν καθαρό αριστερό λόγο


Της Φιλαρέτης Ζαφειροπούλου - Καρατζόγλου*


 


Είναι βέβαιο ότι διασπάσεις στον χώρο της αριστεράς, και μάλιστα σε περίοδο μιας τόσο σοβαρής κοινωνικής κρίσης, κάθε άλλο παρά ευχάριστες καταστάσεις δημιουργούν. Ωστόσο, είναι πάντα προτιμότερο το «διαζύγιο» από την διαιώνιση μιας κατάστασης με συνεχείς προστριβές και αντιπαραθέσεις. Το να αναζητούμε συναινέσεις και κοινό βηματισμό είναι εύλογο, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Τώρα ο ΣΥΝ πρέπει τάχιστα να ανασυγκροτηθεί, να διατυπώσει έναν καθαρό αριστερό λόγο, χωρίς σιβυλλικές ανακοινώσεις που κατά καιρούς θάμπωναν αυτό που έπρεπε να φωτίσουν. Η κοινωνία, ο κόσμος της εργασίας, αυτό περιμένει.


Από τη σημερινή κρίση δεν έχει ξεφύγει το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Η υποχρηματοδότηση έχει ενταθεί, με αποτέλεσμα αυτό να μην μπορεί να ανταποκριθεί στον βασικό κοινωνικό του ρόλο, που είναι η παροχή υψηλού επιπέδου επιστημονικής γνώσης. Οι ήδη χαμηλές αποδοχές των πανεπιστημιακών δασκάλων - ερευνητών έχουν επιπλέον συρρικνωθεί. Οι διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις που γίνονται από τις κυβερνήσεις τα τελευταία αρκετά χρόνια εντάσσονται όλες στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων συντηρητικών πολιτικών που ακολουθούνται. Το δημόσιο και ακαδημαϊκό Πανεπιστήμιο είναι υπό διωγμόν!


 


* Μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, πρόεδρος του Συλλόγου ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Πατρών

 
eXTReMe Tracker