Ενότητα της αριστεράς σημαίνει δυνατότητα σύνθεσης. Ακούω και διαβάζω για αποφάσεις συνεδρίων. Οι αποφάσεις αν δεν είναι αποτέλεσμα σύνθεσης απόψεων είναι αποφάσεις της πλειοψηφούσας τάσης, οπότε από εκεί αρχίζουν τα δύσκολα.
Οι αρχαίοι είπαν «η αρχή τον άνδρα δείκνυσι», (Θουκυδίδης- Επιτάφιος). Η ικανότητα της ηγεσίας έγκειται στο να συσπειρώνει το κόμμα. Αυτό προϋποθέτει δυνατότητα σύνθεσης και εκφράζεται με δυο τρόπους.
Ο πρώτος αναφέρεται στα πρόσωπα. Δηλαδή αξιοποιείς τα μέλη και στελέχη του κόμματος όχι με βάση τις θέσεις τους αλλά με βάση τις δυνατότητές τους.
Ο δεύτερος έχει να κάνει με την ικανότητα της ηγεσίας να αξιοποιεί ιδέες και θέσεις της μειοψηφίας αφενός και αφετέρου να αλλάζει πλεύση όταν γίνεται πασιφανές ότι κάποιες συνεδριακές αποφάσεις δεν περπατάνε με τίποτα.
Η επιμονή στον τρίτο πόλο με το ΚΚΕ για μένα σημαίνει πολιτική τύφλωση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ η ισχυρή πολιτική δύναμη είναι ο ΣΥΝ. Καθήκον και υποχρέωσή του είναι να πρωτοστατεί. Η ηγεσία που αδυνατεί να συνθέσει απόψεις στον χώρο της είναι αδύνατον να πετύχει τη σύνθεση σε έναν ευρύτερο χώρο. Στην ανθρώπινη φύση ανήκουν τα όνειρα. Είναι υγεία να ονειρευόμαστε. Υπάρχει όμως και η πραγματικότητα που είναι πολλές φορές σκληρή για τους ονειροπόλους.
Αυτά σαν εισαγωγή. Ξεκίνησα να γράψω μετά από ένα άρθρο στην Αυγή για την επανίδρυση της ΕΑΡ.
Έγραψα σε προηγούμενο κείμενο ότι είναι τραγικό να μην μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Η διάσπαση του ΚΚΕσωτερικού από την οποία προέκυψε η ΕΑΡ δεν ήταν ένα λάθος. Ήταν έγκλημα.
Η υπό τον σύντροφο Λεωνίδα Κύρκο ομάδα διέσπασε το ΚΚΕσωτερικού γιατί πίστευε ότι θα φυλλορροήσει το ΠΑΣΟΚ και ετοίμαζε τον πολιτικό χώρο που θα δεχόταν τους πρώην ΕΔΑΪΤΕΣ οι οποίοι είχαν εγκλωβιστεί στο ΠΑΣΟΚ και όλους εκείνους οι οποίοι είχαν πιστέψει στα κούφια λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου για αλλαγή.
Η λογική ήταν ότι αν έφευγε το Κ (Κομμουνιστικό) από τον τίτλο του κόμματος και της νεολαίας θα έτρεχαν όλοι οι απογοητευμένοι ΠΑΣΟΚοι να ενταχθούν στο νέο κόμμα.
Οι σύντροφοι δεν είχαν υπολογίσει στο γεγονός ότι όλοι αυτοί που εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν εθιστεί πλέον από την γλύκα της νομής της εξουσίας. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μην ήταν ποτέ και να μην είναι, με ιδεολογία και λειτουργία Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ήταν και είναι το κόμμα της οικογένειας Παπανδρέου. Έχει γίνει όμως συγχρόνως ένας τεράστιος και συμπαγής μηχανισμός εξουσίας. Η κρίση που πέρασε πριν από ένα χρόνο και η επανασυσπείρωση που παρουσιάζει σήμερα είναι μια επιπλέον απόδειξη του γεγονότος. Η ανικανότητα του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας είναι πασιφανής και είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας ιδεολογίας στο κόμμα αυτό. Το γεγονός ότι καταφεύγει στη γρίπη για να κάνει αντιπολίτευση άρχισε να ενοχλεί μερίδα των στελεχών του, παρόλα αυτά διατηρεί και αυξάνει τις δυνάμεις του γιατί υπάρχει το δέλεαρ της επικείμενης εκλογικής νίκης.
Σε ποιους λοιπόν θα αποτανθεί η νέα ΕΑΡ;
Δεν κατάλαβα ποτέ ποιες ήταν οι αγεφύρωτες διαφορές με τον σύντροφο Μπανιά που οδήγησαν στην διάσπαση του ΚΚΕσωτερικού. Ζητάω από τον σύντροφο που έκανε την πρόταση επανίδρυσης (ή όποιον άλλον θα είχε την ευχαρίστηση) την απάντηση σε δυο ερωτήματα που μου έχουν μείνει αναπάντητα από εκείνη την εποχή.
Το πρώτο είναι να μου αναλύσει τις αγεφύρωτες διαφορές μέσα στο ΚΚΕσωτερικού και το δεύτερο να μου εξηγήσει πως μετά βρέθηκε η ΕΑΡ στην αγκαλιά του ΚΚΕ στον Ενιαίο Συνασπισμό.
Με το λίγο μυαλό που διαθέτω δεν έχω κατορθώσει όλα αυτά τα χρόνια να δώσω απάντηση στον γρίφο.
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΖΕΥΓΩΛΗΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου