Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε, ζήτω ο νέος ΣΥΡΙΖΑ (μέρος β')

Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου (το πρώτο μέρος)

 

Του Βασίλη Κωτούλα

Τώρα είμαστε στην επόμενη μέρα, στην επόμενη σελίδα. Οι σύντροφοι δημιούργησαν τη Δημοκρατική Αριστερά και με χαρά είδα ότι στο κόμμα αυτό ενεργοποιήθηκαν και κάποιοι καλοί μου σύντροφοι από τα παλιά και ελπίζω αυτοί και οι νέοι σε ηλικία αγωνιστές να ανανεώσουν και τον ηγετικό του πυρήνα, γιατί αυτός παραμένει τόσο στενός και τόσο παλιός, τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, και αυτό δεν δείχνει -όπως δεν έδειχνε και κατά τη διάρκεια που συγκροτούσαν τη λεγόμενη "Α.Π." στο πλαίσιο του ΣΥΝ- τίποτε το ανανεωτικό.

Θα ευχόμουν και στο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να έχει καλή πορεία και από τη σκοπιά του να συμβάλει στο να πραγματοποιηθεί το ρήγμα εις βάρος του μεταλλαγμένου και ακραία πλέον νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ. Οι αρχικές μου ανησυχίες ότι οι κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές θα ωθούσαν τη Δημοκρατική Αριστερά να έχει την κατάληξη του τέως συντρόφου του ΙΚΚ που από μετεξέλιξη σε μετεξέλιξη, δηλαδή από κατρακύλα σε κατρακύλα, από την αρχική αποκομμουνιστικοποίηση στην αποαριστεροποίηση και αρκετοί, ακόμη και ηγέτες του πάλαι ποτέ κραταιού ανανεωτικού ΙΚΚ κατέληξαν να είναι σήμερα και αντικομμουνιστές, ευτυχώς φαίνεται να μην επαληθεύονται. Τις ανησυχίες μου για την πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν τις τροφοδοτούσαν μόνο οι δυναμικές της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας των τελευταίων δύο περίπου δεκαετιών της Ιταλίας και της Ευρώπης, αλλά και το γεγονός ότι το περιεχόμενο αρκετών κειμένων συντρόφων της λεγόμενης "Α.Π.", όσο ήταν στον ΣΥΝ και σήμερα είναι στην Δημοκρατική Αριστερά, ταυτιζόταν και ταυτίζεται -χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν και να το συνειδητοποιούν- με αντίστοιχα και σχετικά παλαιότερα κείμενα και προβληματισμούς (και έχω αρκετά τέτοια στο αρχείο μου) των τέως Ιταλών συντρόφων. Στην ελληνική πραγματικότητα όλα τα παραπάνω δεν θα οδηγούσαν και δεν θα οδηγήσουν να γίνει το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς κάτι σαν το αντίστοιχο μη αριστερό Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας, το οποίο έχει στις γραμμές του πολλά μέλη και ψηφοφόρους αριστερούς, χωρίς το ίδιο ως κόμμα να είναι αριστερό, αλλά να γίνει τσόντα του ΠΑΣΟΚ.

 

Ο χαρακτήρας της κρίσης και η Δημοκρατική Αριστερά

Οι τελευταίες δραματικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη και στη χώρα μας, το Μνημόνιο της εθνικής, κοινωνικής, πολιτικής και ταξικής υποταγής στην παγκόσμια και κυρίως στην ευρωπαϊκή και ελληνική ελίτ του χρηματιστικού κεφαλαίου καθιστούν το ΠΑΣΟΚ τον καλύτερο υπηρέτη αυτής της υποταγής.

Το πρόσφατο κατάπτυστο, αντεργατικό πολυνομοσχέδιο, που με τη μέθοδο του κατεπείγοντος ψήφισε, ανατρέπει τα πάντα. Το ΠΑΣΟΚ, με τον νόμο αυτό παραδίδει, από άποψη νομικού πλαισίου, αλυσοδεμένους χειροπόδαρα τους εργαζομένους στις ταξικές επιδιώξεις του κεφαλαίου. Κάτι τέτοιο ούτε στα πιο φιλόδοξα όνειρά τους δεν έβλεπαν οι εκτεταμένα κρατικοδίαιτοι και κρατικοπλουτίσαντες μεγαλοεπιχειρηματίες μας. Όλοι τους σχεδόν με τις φοροαπαλλαγές, τις εισφοροδιαφυγές και τις φοροκλοπές φούσκωσαν και φουσκώνουν με δισεκατομμύρια τους λογαριασμούς τους στους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο. Σε 550-600 δισ. ευρώ ανεβάζουν οι έρευνες αυτά τα ποσά που 10.300 περίπου πάμπλουτοι Έλληνες κατακλέψανε τις τελευταίες δεκαετίες. Μέρος αυτών των δισ., άμεσα και έμμεσα, γίνονταν στη συνέχεια πανάκριβα δάνεια προς το Ελληνικό Δημόσιο. Όλοι αυτοί οι κερδοσκόποι συχνά μας κάνουν και μαθήματα πατριωτισμού. Αυτή είναι η υπ' αριθμόν ένα ληστεία εις βάρος του πλούτου της χώρας και είναι η κύρια αιτία της κρίσης, της πτώχευσης του λαού, της οικονομίας και των δημοσιοοικονομικών αδιεξόδων. Ανάμεσα σ' αυτούς τους πάμπλουτους είναι και όλοι σχεδόν οι μεγαλοκαναλάρχες. Τον πλούτο αυτόν που παράνομα φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό και μαζί με τον πρόσθετο και τεραστίων διαστάσεων που διαθέτουν και στην Ελλάδα όχι μόνο δεν θέλει και δεν μπορεί να τον αγγίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά εντελώς ξεδιάντροπα, στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς συναλλαγής, με διάταξη που ενσωμάτωσε στο τελευταίο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο με το οποίο ξεθεμελιώνει και θεσμικές ρυθμίσεις που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα πολλών δεκαετιών, χαρίζει στους καναλάρχες και τον φόρο από τις διαφημίσεις που έπρεπε να αποδίδουν στο Δημόσιο και παράνομα κατακρατούσαν και κατακρατούν.

Από τον τεράστιο πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας και κερδοσκοπικά συσσώρευσε το κεφάλαιο και από τα δάνεια του Δημοσίου που τα λεηλατούσαν οι μεγαλοεργολάβοι και μεγαλοπρομηθευτές του ψίχουλα έφαγε και ο Πάγκαλος με τους φίλους του του πολιτικού κατεστημένου. Ψίχουλα έδιναν για πελατειακούς λόγους και στους κολλητούς συνδικαλιστές και εργατοπατέρες στις συντεχνίες και στην εργατική αριστοκρατία του γραφειοκρατικού σπάταλου, κομματικοποιημένου και διεφθαρμένου στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ψίχουλα, που όλα μαζί είναι αρκετά δισ. και συνιστούν τεράστιο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα και σκάνδαλο, αλλά δεν συνιστούν την κύρια αιτία της έκτασης και του βάθους της κρίσης που βύθισε τη χώρα στην ύφεση. Αυτή ήταν και παραμένει η εκτεταμένη κερδοσκοπία και οι φοροκλοπές του κεφαλαίου και κάνει μεγάλο λάθος το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που αντιστρέφει την ιεράρχιση των αιτιών της κρίσης και υποβαθμίζει έτσι τον κεντρικό ταξικό πυρήνα της. Στη βάση αυτής της λαθεμένης ιεράρχησης οικοδομεί και την ταυτότητά του και τη φυσιογνωμία του.

Οι τελευταίες εξελίξεις και κυρίως το πολυνομοσχέδιο, το οποίο και το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς το χαρακτήρισε "κόκκινη γραμμή", ελπίζω να ματαίωσαν οριστικά τις διεργασίες που θα ωθούσαν το κόμμα αυτό στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ.

Η επόμενη μέρα, μετά και τις εξελίξεις που ανέφερα, ανοίγει τον δρόμο για διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ και την ένταξη σ' αυτόν ως αυτόνομη συνιστώσα και του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς.

 

Τσίπρας και νέα προβλήματα στον ΣΥΝ

Αναφέρθηκα προηγουμένως στις ευθύνες των σ.σ. Αλαβάνου και Κουβέλη για την πορεία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ευθύνες και μάλιστα σοβαρές έχει και η υπόλοιπη ηγεσία του ΣΥΝ και προσωπικά ο σ. Τσίπρας.

Ο σ. Τσίπρας επάξια ηγήθηκε όλο αυτόν τον καιρό του ΣΥΝ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Από τότε που έγινε πρόεδρος πολλές φορές υπέστη άδικη κριτική και δέχτηκε σοβαρά και απαράδεκτα χτυπήματα, με πρώτο το ηχηρό και προσβλητικό εκείνο του σ. Λ. Κύρκου όταν μίλησε "για παιδαρέλια που νομίζουν ότι έγιναν ηγέτες". Ακολούθησε η συστηματική υπονόμευσή του από τον σ. Αλαβάνο, κάτι που η κοινωνία το κατέγραψε με τον δικό της απλό και απλοϊκό τρόπο ως ακατανόητη βεντέτα ανάμεσά τους και τους το καταλόγισε. Αλλά και ο σ. Τσίπρας απέναντι στις άδικες κριτικές και επιθέσεις αρκετές φορές αντέδρασε αντιφατικά, σπασμωδικά, με αδικαιολόγητη ανασφάλεια, με αλαζονεία και αυτάρκεια. Αρκετοί χειρισμοί του, ιδιαιτέρως της τελευταίας περιόδου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, ήταν ανεπαρκείς. Στο πλαίσιο της πολύ σωστής στρατηγικής κατεύθυνσης για την πραγματοποίηση της μέγιστης δυνατής συνεργασίας με τις αντιμνημονιακές δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου που αποδεσμεύονται πραγματικά από το ΠΑΣΟΚ, έγιναν αρκετά λάθη, ερασιτεχνισμοί και επιλογές που δεν ήταν αποτέλεσμα συλλογικών διερευνήσεων και διεργασιών. Επιλογές που έφεραν το κόμμα και συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε προτετελεσμένες αποφάσεις. Ευθύνες σοβαρές για όλα αυτά έχει ο σ. Τσίπρας αλλά και αρκετά στελέχη της ηγεσίας. Συνεπώς χρειάζεται και από τον σ. Τσίπρα και από το σύνολο της ηγεσίας του ΣΥΝ μια σοβαρή και αυστηρή κριτική και αυτοκριτική θεώρηση όλης της μέχρι τώρα πορείας.

Ο ΣΥΝ έχει νέα προβλήματα και διαφωνίες. Οι μειοψηφικές θέσεις της νέας λεγόμενης "Αριστερής Τάσης" για την κρίση, το χρέος, το ευρώ και την Ε.Ε. είναι λαθεμένες αλλά θεμιτές, αρκεί να εκφέρονται, εσωκομματικά και δημόσια, με κομματικό τρόπο. Δεν γίνεται πάντα έτσι. Σήμερα, παρόμοιες θέσεις για άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης της Ε.Ε., για τη χρησιμότητα της εξόδου της Ελλάδας απ' αυτή αναπτύσσονται από ειδικούς και ιδεολόγους όλων των θεωριών από ακραίους εθνικιστές, νεοφιλελεύθερους, μέχρι ακραίους αριστερούς σεχταριστές και αριστεριστές. Είμαι επιφυλακτικός απέναντι σε όσα γράφει ο αγαπητός σ. Λαφαζάνης, γιατί μου δίνουν την αίσθηση μιας γενικής ιδεολογικής και στρατηγικής αναδίπλωσής του έναντι του δημοκρατικού ανανεωτικού κομμουνιστικού οράματος, έναντι του δημοκρατικού αντικαπιταλιστικού δρόμου και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αναδίπλωση σε νεοσεχταριστικές θεωρήσεις. Μακάρι να κάνω λάθος.

 

Ο διευρυμένος ΣΥΡΙΖΑ και ο αριστερισμός

Οργανωμένα και συστηματικά στις νέες συνθήκες που διανύουμε να οικοδομήσουμε τον πιο διευρυμένο ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τώρα. Ο αριστερισμός μερικών συνιστωσών του, που υπήρχε από την ίδρυσή του, δεν μπορούσε να ακυρώσει τη σωστή κατεύθυνση του εγχειρήματος, γιατί ούτε σπουδαίο αντίκρισμα στην ελληνική κοινωνία είχε, ούτε διεθνή στηρίγματα και ενθαρρύνσεις, όπως συνέβαινε στις παλιότερες δεκαετίες, τότε που οι αριστερισμοί, οι σεχταρισμοί και οι σταλινισμοί ώθησαν μέχρι και σε πολεμικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις τότε λεγόμενες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, ανάμεσα στην Κίνα και στην ΕΣΣΔ. Σήμερα εκείνος ο μαοϊσμός ξεθώριασε και τον σταλινισμό τον μονοπωλεί σχεδόν το ΚΚΕ. Αν παρ' όλα τα παραπάνω ο αριστερισμός ορισμένων συνιστωσών τις οδηγήσει να μην ακολουθήσουν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ γιατί γι' αυτές η κρίση θα έπρεπε να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο "επαναστατικό", θα είναι μεν αρνητική εξέλιξη, αλλά το κενό θα υπερκαλυφθεί από τις νέες δυνάμεις που συστηματικά θα πρέπει να επιδιωχθεί να ενταχθούν, είτε αυτές είναι όσες αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ (πολιτική κίνηση Μητρόπουλου και άλλοι) είτε είναι εκείνες της Δημοκρατικής Αριστεράς, είτε των αριστερών οικολόγων, με την υπογράμμιση ότι, οικολόγοι είμαστε, πρέπει να είμαστε όλοι.

Ώρα για το μεγάλο μέτωπο, αλλά...

Ήρθε η ώρα, οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες και το απαιτούν, όλοι οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, οι ριζοσπάστες και πραγματικοί σοσιαλιστές, οι προοδευτικοί άνθρωποι να δημιουργήσουν το μεγάλο πατριωτικό, ταξικό, προοδευτικό, ευρωπαϊκό και διεθνικιστικό μέτωπο. Επιτέλους πρέπει να το καταλάβει και η ηγεσία του ΚΚΕ και να συμβάλει για να γεννηθεί το σύγχρονο ΕΑΜ, κάτι που θα ανατρέψει το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό, θα τρομάξει τις αστικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και θα τις αναγκάσει να κάνουν σοβαρές υποχωρήσεις προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Θα συμβάλει θετικά στην επαναθεμελίωση της Ε.Ε. προς την κατεύθυνση που λέει το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αν τελικά η Ε.Ε. καταρρεύσει λόγω των εσωκαπιταλιστικών της αντιθέσεων, και αντιφάσεων η αριστερά δεν θα έχει ευθύνες για ό,τι αρνητικό προκύψει για τους λαούς από την κατάρρευση και ίσως από καλύτερες θέσεις θα παλέψει για τα παραπέρα.

 

...Η ηγεσία του ΚΚΕ παραμένει σεχταριστική

Το μεγάλο μέτωπο, το σύγχρονο ΕΑΜ ή η σύγχρονη ΕΔΑ είναι στη σημερινή φάση αδύνατο να δημιουργηθούν, γιατί ο ηγετικός πυρήνας της ηγεσίας του ΚΚΕ έχει έναν τέτοιο σεχταρισμό και σταλινισμό που από άποψη πολιτικής τεχνικής είναι πιο ακραίος και από τις εποχές των Ζαχαριάδη, Κολιγιάννη και Φλωράκη. Και απ' ό,τι φαίνεται θα παραμείνει έτσι για πολύ καιρό ακόμα. Αλλά ένας νέος και πιο διευρυμένος ΣΥΡΙΖΑ, σαν αυτόν που ανέφερα παραπάνω, θα συμβάλει πιο αποφασιστικά για να ανοίξει ο δρόμος ώστε σε μια δεύτερη φάση να γίνει και το μεγάλο Μέτωπο της Αριστεράς και της Προόδου.

 

 

Ο σ. Μ. Γλέζος και ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ιστορία, η προσφορά και το ήθος του σ. Μ. Γλέζου είναι γνωστά στους πάντες. Αποτελεί ένα εθνικό, πατριωτικό και αριστερό σύμβολο που τιμά τους αγώνες του λαού μας και συνεχίζει να βρίσκεται στις πρώτες γραμμές αυτών των αγώνων.

Οι εμπειρίες του τον βοηθούν περισσότερο από κάθε άλλον ν' αντιλαμβάνεται ότι για την ώρα στον νέο και διευρυμένο ΣΥΡΙΖΑ δεν χωράνε ούτε οι συνιστώσες (καμιά δεκαριά) που συγκροτούν την "ΑΝΤΑΡΣΥΑ", γιατί δυστυχώς δεν είναι διατεθειμένες να απομακρυνθούν ούτε ένα εκατοστό από τις αριστερίστικες προγραμματικές και ιδεολογικές νοσταλγίες και επιλογές τους. Επίσης, όπως είπα, και κάποιες συνιστώσες του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην παραμείνουν. Όσο κι αν είναι καλές οι προθέσεις και οι επιθυμίες του σ. Μ. Γλέζου να μπουν οι πάντες στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό αποτελεί ουτοπία -εξάλλου πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν ακραίες και αριστερίστικες ομάδες που μένουν έξω από τους μεγάλους φορείς, αυτό γινόταν και επί εποχής ΕΑΜ και ΕΔΑ, εποχές που γνωρίζει πολύ καλά ο σ. Μ. Γλέζος- και συνεπώς θα είναι η προσφορά του πιο αποδοτική αν στις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατάει ίσες αποστάσεις από τις διάφορες συνιστώσες και τοποθετηθεί με σαφήνεια υπέρ εκείνων που θέλουν πραγματικά την ενότητα και τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ.