Άλλο η "δοξολογία" και άλλο η δημοκρατία...

Του ΣΟΦΙΑΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ξεφύγουμε από τα συμβαίνοντα εντός/εκτός ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ; Το πράγμα δεν είναι εύκολο, όταν, επί μια εβδομάδα, καταγράφω τίτλους όπως: "Συνεχίζεται ο εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ -- Προς μάχη Αλαβάνου, Τσίπρα μετά την παραίτηση -- Φ. Κουβέλης: Δεν αποδεχόμαστε τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα -- Αλ. Τσίπρας: Ας επανεξετάσουμε τα πάντα από την αρχή -- Αλ. Αλαβάνος: Μπορούμε όλοι μαζί".

ΝΑΙ, ασφαλώς, "όλοι μαζί μπορούμε". Το ερώτημα είναι άλλο: Αν, από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, κάτι διδαχθήκαμε. Πιο συγκεκριμένα: Αν έχουμε το θάρρος ν' ανασταθμίσουμε μερικές από τις έμμονες ιδέες μας (ιδέες ένιων ηγετών μας) περί "νέου πόλου" με το ΚΚΕ, λόγου χάρη, ή περί συγχωνεύσεως του ΣΥΝ με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Εντάξει, δεν μου φταίει σε τίποτε το ΚΚΕ, όπως δεν έχω τίποτε το προσωπικό εναντίον της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ), για ν' αναφέρω μια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. [Θα έλεγα, μάλιστα, ότι ο γραμματέας της, ο Ρούντι Ρινάλντι, συμπεριφέρθηκε απέναντι στην Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ, με περισσότερη συντροφικότητα και αντικειμενικότητα, απ' ό,τι ορισμένοι "ακραιφνείς" του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ].

Κατά τα άλλα, ο καθείς και το όπλο του: ο ΣΥΝ παραμένει ένα αριστερό, πολυτασικό, δημοκρατικό κόμμα, που αγωνίζεται για έναν σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Όσο για τη χλεύη της γ.γ. του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα ("ζητούν συνεργασία με το ΚΚΕ, όταν δεν μπορούν να τα βρούνε μεταξύ τους"), ουδείς φθόνος! Άλλο να δοξολογείς, εν έτει 2009, τον σταλινισμό (να οραματίζεσαι έφοδο κατά των χειμερινών ανακτόρων...) και άλλο, μέσα από μύριες δυσκολίες, ν' ανοίγεις κάποιους δρόμους για ένα καλύτερο αύριο.

ΠΑΝΤΩΣ, αν -- πέρα από τα εσώτατα δικά μας -- πρέπει να επιλέξω ένα από τα συμβαίνοντα στη γειτονιά μας και ένα άλλο από τις επιλογές του Ομπάμα, θα επέλεγα, ως θέματα: α) τη σύλληψη του πρώην πρωθυπουργού του Κοσσυφοπεδίου Αγκίμπ Τσέκου, για εγκλήματα κατά του σερβικού λαού  και β) την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της χώρας του με τη Συρία.

Ο ΤΣΕΚΟΥ συνελήφθη στη Βουλγαρία, βάσει διεθνούς εντάλματος που εξέδωσε η Σερβία. Πιο συγκεκριμένα, κατηγορείται για τον θάνατο 669 Σέρβων και για την απαγωγή 500 Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου -- εγκλήματα που διαπράχθηκαν το 1999... Το γράφω γιατί αρκετοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι, επί χρόνια, υποστήριζαν ότι οι φρικαλεότητες, σε όλη τη διάρκεια του γιουγκοσλαβικού εμφύλιου πολέμου, ήταν αποκλειστικότητα των Σέρβων και ποτέ των... μουσουλμάνων ή των Αλβανών!

Κατ' επέκταση: Ήταν "αναγκαίοι" και οι βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας (και, μάλιστα, με βομβαρδιστικά τύπου Β-52, που απογειώνονταν από τη Βρετανία...), αφού, ενίοτε, οι βομβαρδισμοί "κάνουν καλό" -- βοηθούν στον "εκδημοκρατισμό" ενός λαού! [Κατά τα άλλα, ο Αγκίμπ Τσέκου είχε πάρει ενεργό μέρος, ως μισθοφόρος στον στρατό της Κροατίας, στον πόλεμο κατά των Σέρβων, αλλά και στην επιχείρηση "Καταιγίδα", προκειμένου να "απομακρυνθεί" ο σερβικός πληθυσμός από την Κροατία, το 1995. Η συνέχεια είναι γνωστή...

ΚΑΤΑ ΕΥΤΥΧΗ συγκυρία, η απόφαση του Ομπάμα να ομαλοποιήσει τις σχέσεις του με τη Συρία, συνέπεσε με την πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, στη Δαμασκό. Σύμφωνοι... Κάποτε, οι "απερχόμενοι  εκ Συρίας σοφιστές" είχαν ως αποστολή να αναφέρουν, στο έργο τους, τον... Μέβη -- τον "φημισμένο Μέβη". Σήμερα οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες συνειδητοποιούν ότι η ειρήνη στην περιοχή περνά όχι μόνο από το Κάιρο, τη Γάζα, το Τελ Αβίβ, αλλά και από τη Δαμασκό. Πόσο τιμώνται τα υψίπεδα του Γκολάν, τα οποία εξακολουθεί να κατέχει το Ισραήλ από το 1967;