Να σταματήσουμε τώρα τον εκφυλισμό

Του ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Στο κόμμα μας κληρονομήσαμε, από έναν από τους σχηματισμούς που το συγκρότησαν, την ΕΑΡ, την καθιέρωση των τάσεων, γεγονός που θεωρήθηκε τότε μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση - και ήταν, αφού αποτελούσε και χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών προοδευτικών και δημοκρατικών κομμάτων.

Στην πορεία, λίγα μόλις χρόνια μετά την καθιέρωσή τους, οι τάσεις, που στο κόμμα μας σε κάποιες φάσεις πρόσφεραν επεξεργασίες και ιδεολογικές συμβολές σε ένα κόμμα που δεν συγκροτήθηκε στη βάση ιδεολογικής ενότητας, άρχισαν να μεταλλάσσονται σε μηχανισμούς νομής της εσωκομματικής εξουσίας. Ήδη είναι σχηματισμοί - άλλες λίγο, άλλες πολύ - που δρουν ως κόμματα μέσα στο κόμμα μας και μάλιστα με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό (αρχή που δεν υπάρχει στο κόμμα) και εσωτερική πειθαρχία.

Αρκεί σ’ αυτό το σημείο να σας θυμίσω τι άκουσε ο σύντροφος Μπαλάφας από την Ανανεωτική Πτέρυγα, όταν ψήφισε το Πρόγραμμα, στη σύνταξη του οποίου, εκπροσωπώντας την, είχε ο ίδιος, μαζί με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες, πρωταγωνιστήσει, όταν η τάση επέλεξε να ψηφίσει λευκό.

Η χειρότερη όμως μετάλλαξη των τάσεων και η αντικαταστατική τους μετεξέλιξη είναι η καθιέρωση του εκλογικού συστήματος των λιστών (με γιώτα και όχι με ήτα!). Με βάση αυτό το σύστημα νομιμοποίησαν τον φραξιονισμό μέσα στο κόμμα και τώρα κανείς δεν μπορεί να εκλεγεί στα καθοδηγητικά όργανα αν δεν τον επιλέξει μία τάση.

Και όποιος το καταφέρει τον βάζουν στη γυάλα και τον δείχνουν στο κοινό «με ένα τάλιρο είσοδο!».

Έφτασαν στο σημείο να απαιτούν να παίρνουν τόσες θέσεις στην Π.Γ, όσες ποσοστιαία τους αναλογούν, και να διορίζουν αυτοί τους εκπροσώπους τους σ’ αυτές, στερώντας το δικαίωμα στα μέλη της ΚΠΕ να συγκροτούν εκείνα, όπως το καταστατικό ορίζει, την Πολιτική Γραμματεία, την Εκτελεστική Γραμματεία κ.λπ.

Αλλά και ευρύτερους δημοκρατικούς θεσμούς νοθεύει το μεταλλαγμένο μόρφωμα των τάσεων. Π.χ. εκμεταλλεύονται τη συμμετοχή τους στο κόμμα, αφού ως ομαδούλες δεν θα είχαν καμία τύχη, για να εκλέξουν με τη σημαία του κόμματος τους βουλευτές τους, οι οποίοι κατόπιν διεκδικούν το δικαίωμα να πειθαρχούν στις αποφάσεις και τις επιλογές της τάσης και όχι π.χ. της κοινοβουλευτικής ομάδας. (Σημ.: Τα παραδείγματα είναι γνωστά…).

Αποκτούν πρόσβαση στα ΜΜΕ, μέσω της συμμετοχής τους στα όργανα του κόμματος, πράγμα που δεν θα είχαν παρά μόνο μέσω της ομάδας τους, για να «βγαίνουν» ύστερα στις οθόνες και τα μικρόφωνα και να λένε τα δικά τους, ενώ κάτω από το όνομά τους γράφει «στέλεχος του ΣΥΝ» ή «βουλευτής του ΣΥΝ» κ.λπ., με ανάλογη απήχηση στον κόσμο.

Και ακόμα αποκτούν πρόσβαση στην κρατική επιδότηση του κόμματος για να διαχειρίζονται κονδύλια της προκειμένου να χρηματοδοτούν επαγγελματικά τους (των τάσεων) στελέχη που αλωνίζουν την Ελλάδα για να περάσουν τη γραμμή όχι του κόμματος, αλλά της τάσης!!!

Εσχάτως, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, φτάσαμε σ’ ένα ανώτερο στάδιο της μετάλλαξης των τάσεων. Στον εκφυλισμό τους, που είναι η φράξια μέσα στη φράξια. Είδαμε το φαινόμενο μια ομάδα στελεχών, που υπογράφουν ως μέλη του Αριστερού Ρεύματος, να συγκροτούν ξεχωριστή ομάδα, να υπογράφουν ξεχωριστά κείμενα, να έχουν άλλη γραμμή για καίρια θέματα της κομματικής πορείας, να διαμορφώνουν δική τους γραμμή ξεχωριστά από τους υπόλοιπους και τις υπόλοιπες της τάσης και να προσπαθούν να περάσουν αυτή τη γραμμή πρώτα στην τάση και μετά σε όλο το κόμμα.

Δεν είχαν ούτε το θάρρος να πουν ότι είναι μειοψηφία μέσα στην τάση τους, διαφωνούν και φεύγουν και συγκροτούν άλλη. Προφανώς γιατί δεν θέλουν να στερηθούν τη νομή των ποσοστών που, κακή τη μοίρα, θα συγκεντρώσει όλη η τάση αν κατέβει ενωμένη. Και όταν τα ποσοστά συγκεντρωθούν, θα διεκδικήσουν τη δική τους αναλογία σ’ αυτά.

Η σήψη και ο εσωκομματικός εκφυλισμός προχωρούν και κατατρώνε το κόμμα. Δεν μας αφήνουν να υλοποιήσουμε αποφασισμένες από απανωτά συνέδρια πολιτικές. Ακυρώνουν το πρόγραμμα που υπερψηφίσαμε σε ποσοστό 82%. Αχρηστεύουν την ηγεσία του κόμματος, που εκλέξαμε πανηγυρικά με 70%. Καταργούν, με το έτσι θέλω, επιλογές που κάναμε όλοι μαζί δημοκρατικά.

Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού περιμένει από εμάς να συμπαραταχθούμε μαζί του, γιατί όχι να τεθούμε επικεφαλής, σε έναν αγώνα που θα αποτρέψει την κοινωνική καταστροφή στην οποία μας πάνε το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ πιασμένοι χέρι - χέρι, οι τάσεις αλληλοϋπονομεύονται και υπονομεύουν από κοινού την ενότητα και την όποια δυναμική αυτού του κόμματος.

Στις συσκέψεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα, οι περισσότερες με την παρουσία του προέδρου του κόμματος ή του γραμματέα της ΚΠΕ, πριν ληφθεί η απόφαση για το Συνέδριο, συντριπτική ήταν και πάλι η κατακραυγή των μελών του κόμματος για την κατάσταση που περιέγραψα πιο πάνω. Το ίδιο είχε συμβεί και τις παραμονές του 5^ου Συνεδρίου πριν από δύο και κάτι χρόνια. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αγνοηθεί και πάλι από τις οργανωμένες ομάδες αυτή η εκφρασμένη θέληση των μελών του κόμματος.

Γι’ αυτό η έκκλησή μου σε όλα τα μέλη του κόμματος και ιδιαίτερα σε όσους θα εκλεγούν αντιπρόσωποι στο επικείμενο Συνέδριο: Μην επιτρέψετε να εφαρμοστεί ξανά το εκλογικό σύστημα με τις λίστες. Η εκλογή των μελών της ΚΠΕ να γίνει με ενιαίο ψηφοδέλτιο, όπως τον παλιό καλό καιρό. Οι τάσεις να μην λαμβάνονται καθόλου υπόψη στη διαδικασία της εκλογής, ούτε βέβαια στη συγκρότηση των οργάνων, σε κανένα επίπεδο του κόμματος. Να υπάρχουν μόνο ως χώροι ή ρεύματα διαμόρφωσης ιδεών και προτάσεων.

Θα μου πείτε ότι τότε θα λειτουργήσει το «χαρτάκι» με τη γραμμή. Τι να κάνουμε; Αυτό δεν μπορείς να το αποτρέψεις παρά μόνο με επίκληση στη δημοκρατική συνείδηση των αντιπροσώπων του Συνεδρίου. Και εν πάση περιπτώσει άλλο πράγμα είναι ο θεσμοθετημένος φραξιονισμός και άλλο η «παράνομη» δράση του. Γιατί τώρα οι αντιπρόσωποι του Συνεδρίου εγκλωβίζονται και μόνο από το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι να σταυρώσουν το κουτάκι μιας λίστας και να ψηφίσουν σε μεγάλο ποσοστό μέλη της ΚΠΕ από αυτή τη λίστα, κατά παράβαση ή έστω νόθευση της στοιχειώδους αξιοκρατίας.

Αρνηθείτε να πάρετε μέρος σε μια εκλογή με λίστες. Είστε στελέχη του κόμματος. Δεν μπορεί κανείς να σας αγνοήσει. Προσπαθήστε να ξαναενώσετε το κόμμα. Και οποιανού δεν του κάνει αυτή η διαδικασία, ας φύγει. Γιατί όσο μένει, με τέτοιες πρακτικές, μόνο κακό κάνει στο κόμμα. Και το λέω αυτό εγώ, που απεχθάνομαι οποιαδήποτε άλλη καινούργια διάσπαση -έχω ζήσει αρκετές- και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου αυτή να μην τη ζήσω.